Dijital Çağda Yükseköğretim: Bağlantıcı Dijital Teknolojilerin Etkisi

Yıl 2019, , 1 - 15, 31.01.2019

Abdullah Saykılı

https://doi.org/10.31681/jetol.516971

Cited By: 46

Öz

Bağlantıcı dijital teknolojiler 21. yüzyılda yaşamın tüm alanlarında derin etkilere neden olmaktadır. Bu durum yaşadığımız çağın ötesinde bir çağa - dijital çağa – eriştiğimizin bir göstergesidir. Bu yeni çağda bireylerin toplum içinde etkin bir şekilde rol alabilmeleri için yeniden tasarlanması gereken alanlardan biri de eğitimdir. Sanayi çağının şartları ve gereklilikleri üzerine kurulu okul paradigması 21. yüzyılda öğrenenlerin ihtiyaç ve isteklerini karşılamada eksik kalmaktadır. Günümüzde ortaya çıkan bağlantıcı dijital teknolojiler ve bu teknolojilerin tetiklediği açık eğitim kaynakları (open educational resources), kitlesel açık çevrimiçi dersler (massive online open courses) ve öğrenme analitikleri gibi  yenilikçi eğitim uygulamaları sanayi devriminden kalma öğrenme süreç ve yapılarını derinden etkilemektedir. Bu nedenle, yeni bir eğitim paradigması geliştirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Sözü edilen yenilikçi eğitim uygulamaları, yeni çevrimiçi sosyal platformlarda yapılandırılmamış (informal) ve zenginleştirilmiş öğrenme deneyimleri sağlayarak öğrenmenin geleneksel eğitim kurumlarının dışına taşınmasına imkan tanımaktadır. Ayrıca bu yenilikler öğreneni zaman sınırlarından kurtarmakta ve öğrenenler hem bilgiye erşme hem de sosyal etkileşim ve işbirliği yoluyla bilgi inşa etme fırsatı elde etmektedir. İçinde yaşadığımız çağ yükseköğretim açısından köklü değişim sancılarına ve fırsatlara gebedir. Bu nedenle, eğitimle ilgilenen politika üreticiler ve yöneticiler bağlantıcı dijital teknolojilerin eğitim alanı bağlamında sağladığı fırsatları ve surunları değerlendirerek yükseköğretime dair katma değeri yüksek politikalar ve uygulamalar geliştirmelidir. Bu makalede yükseköğretime ilişkin öğrenen, öğreten, öğrenme ortamları ve yönetim boyutlarının bağlantıcı dijital teknolojilerden nasıl etkilendiği ele alınacak ve sonuç olarak bu çağda daha iyi işleyebilmesi açısından yükseköğretim için yol haritası önerilecektir. 

Anahtar Kelimeler

Dijital teknolojiler, yükseköğretim, paradigma değişimi, dijital çağ, açık eğitim kaynakları (OER), kitlesel açık çevrimiçi dersler (MOOCs)

Higher Education in The Digital Age: The Impact of Digital Connective Technologies

Öz

The dominant roles that digital connective technologies have in the 21st century are causing profound changes in all domains of life, which signal that we have reached a new age: the digital age. Education is one of the fundamental domains of life re-engineered to adopt to the changing landscape of what it means to function in this new age. The school paradigm which rests on the conditions and requirements of the industrial age appears to fall short in terms of meeting the needs and demands of the 21st century learner. The emerging digital connective technologies and the educational innovations they triggered such as open educational resources (OER), massive online open courses (MOOCs) and learning analytics are disrupting the learning processes and structures of the industrial age such that it is now an imperative to develop a new educational paradigm. These new innovations enable learners to extend learning outside the boundaries of traditional learning institutions through informal and enriched learning experiences using online communities on new platforms such as social media and other social platforms. The digital innovations aforementioned also free the learners from the shackles of time so that learners can, not only access but also create knowledge through social interaction and collaboration. The age we live in is ripe for unprecedented fundamental changes and opportunities for higher education (HE). Therefore, policymakers involved in education need to re-think the implications of digital connective technologies, the challenges and opportunities they bring to the educational scene while developing value-added policies regarding HE. This paper addresses the learner, instructor, learning environments and the administration dimensions of HE and how the digital connective technologies are impacting on these dimensions in the digital age. The paper also offers, as a conclusion, a road map for HE to better function in this age.

Anahtar Kelimeler

Digital technologies, higher education, paradigm shift, digital age, open educational resources (OER), massive online open courses (MOOCs)

Kaynakça

• Aşkar, P. (2013). Dijital eğitimde öğretmen. XII Geleneksel Eğitim Sempozyumu: Yeni Eğitim Sistemi, Dijital Eğitimde Öğretmenin Yeri ve Önemi (pp. 105-111). Antalya: Türkiye Özel Okullar Derneği.
• AAC&U. (2007). College learning for the new global century. Washington, DC: the Association of American Colleges and Universities. Retrieved from https://www.aacu.org/sites/default/files/files/LEAP/GlobalCentury_final.pdf
• AACTE & P21. (2010). 21st Century knowledge and skills in education preparation. AACTE & P21. Retrieved from http://www.p21.org/storage/documents/aacte_p21_whitepaper2010.pdf
• AASL. (2007). Standards for the 21st-Century Learner. Chicago: American Association of School Librarians. Retrieved from http://www.ala.org/aasl/files/guidelinesandstandards/learningstandards/AASL_LearningStandards.pdf
• Barkley, S. (2013). Öğretme, öğrenme ve teknoloji. XII Geleneksel Eğitim Sempozyumu: Yeni Eğitim Sistemi, Dijital Eğitimde Öğretmenin Yeri ve Önemi (s. 62-68). Antalya: Türkiye Özel Okullar Derneği.
• Barr, B. R., & Tagg, J. (1995). From teaching to learning - A new paradigm for undergraduate education. Change, 27(6), 12-25.
• Brown, J. S. (2002). Growing Up Digital: How the Web Changes Work, Education, and the Ways People Learn. The United States Distance Learning Association, 16(2).
• Cabellon, E. T., & Junco, R. (2015). The digital age of student affairs. New Directions for Student Services, 151(Fall 2015), 49–61. doi:10.1002/ss.20137
• Collins, A., & Halverson, R. (2009). Rethinking education in the age of technology: The digital revolution and the schools. New York: Teachers College Press.
• Dede, C. (2005). Planning for Neomillennial Learning Styles. Educause Quarterly, 28(1).
• Dede, C. (2009). Comparing frameworks for “21st century skills”. Cambridge, Massachusetts: Harvard Graduate School of Education. Retrieved from http://sttechnology.pbworks.com/f/Dede_(2010)_Comparing%20Frameworks%20for%2021st%20Century%20Skills.pdf
• Doyle, A. (2016). Hard skills vs. soft skills. The balance. Retrieved from https://www.thebalance.com/hard-skills-vs-soft-skills-2063780 Dziuban, G. L. (2006). Ensuring the Net Generation is Net Savvy. (D. Oblinger, Ed.) Educause Learning Initiative.
• Erdem, A. R. (2006). Dünyadaki yükseköğretimin değişimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(15), 299-314.
• Glenn, M. (2008). The future of higher education: how technology will shape learning. London: Economist Intelligence Unit.
• Hürriyet. (2015, 12 31). Fatih Projesi'ni çok yanlış anladılar. Retrieved from Hürriyet: http://www.hurriyet.com.tr/fatih-projesini-cok-yanlis-anladilar-40034157
• Hu, W. (2007, 05 04). Seeing no progress, some schools drop laptops. Retrieved from The New York Times: Education: http://www.nytimes.com/2007/05/04/education/04laptop.html
• Karip, E. (2013). Dijital eğitimi bütünde anlamak: Yönetim uygulamalarından sınıf ortamına dijital eğitimde gelişmeler. XII Geleneksel Eğitim Sempozyumu: Yeni Eğitim Sistemi, Dijital Eğitimde Öğretmenin Yeri ve Önemi (s. 19-31). Antalya: Türkiye Özel Okullar Birliği Derneği.
• Karlı, K. (2013). Dijital çağda etkili öğretmenin/öğretmenliğin yol haritası. XII Geleneksel Eğitim Sempozyumu: Yeni Eğitim Sistemi, Dijital Eğitimde Öğretmenin Yeri ve Önemi (pp. 81-84). Antalya: Türkiye Özel Okullar Derneği.
• King, A. (1993). From sage on the stage to guide on the side. College Teaching, 41(1), 30-35. Retrieved from http://www.jstor.org/stable/27558571
• Lonka, K. (2015). Innovative schools: Teaching & learning in the digital era. Brussels: European Union. Retrieved from http://www.europarl.europa.eu/studies
• Oblinger, D. G. (2008). Growing up with Google What it means to education. Emerging technologies for learning, 3(1), 11-29.
• Odabaşı, H. F., Fırat, M., & İzmirli, S. (2010). Küreselleşen dünyada akademisyen olmak. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(3), 127-142.
• Odabaşı, Y. (2006). Değişimin ve dönüşümün aracı olarak girişimci üniversite. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 1(1), 87-104. Retrieved from http://acikerisim.lib.comu.edu.tr:8080/xmlui/handle/COMU/974
• P21. (2015). P21 Framework Definitions. Washington, DC: The Partnership for 21st Century Learning. Retrieved from http://www.p21.org/storage/documents/docs/P21_Framework_Definitions_New_Logo_2015.pdf
• Prensky, M. (2008). The role of technology in teaching and the classroom. Educational Technology, 48(6 (Nov-Dec)), 1-3. Retrieved https://pdfs.semanticscholar.org/046f/ac5c5739584836037cf4b8bbf025475e3306.pdf
• Rust, V. D., & Kim, S. (2012). The global competition in higher education. World Studies in Education, 13(1), 5-20. doi:https://doi.org/10.7459/wse/13.1.02
• Schejbal, D. (2012). In search of a new paradigm for higher education. Innovative Higher Education, 37(5), 373–386. doi:10.1007/s10755-012-9218-z
• Siemens, G. (2006). Connectivism: Learning Theory or Pastime of the Self-Amused? Retrieved October 12, 2010, from elearnspace.org: http://www.elearnspace.org/Articles/connectivism_self-amused.htm
• Şahin, M., & Alkan, R. M. (2016). Yükseköğretimde değişim dönüşüm süreci ve üniversitelerin değişen rolleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(2), 297-307.
• Şendağ, S., & Gedik, N. (2015). Yükseköğretim dönüşümünün eşiğinde Türkiye’de öğretmen yetiştirme sorunları. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(1), 72-91.
• Trilling, B., & Fadel, ‎. (2009). 21st century skills: Learning for life in our times. San Francisco: John Wiley & Sons Inc.
• Vardar, Ö. (2013). Bizim yetersiz üniversitelerimiz. XII Geleneksel Eğitim Sempozyumu: Yeni Eğitim Sistemi, Dijital Eğitimde Öğretmenin Yeri ve Önemi (s. 32-43). Antalya: Türkiye Özel Okullar Derneği.