Amaç: Pediatrik yanıklarda, uzayan tedavi süreçleri bakım veren rolünü üstlenen anneler için psikososyal açıdan zorlayıcı
olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı pediatrik yanık yaralanmalarında aile yükünü etkileyen faktörleri araştırmaktı.
Yöntem: Bu çalışmaya 32 (18K/14E) yanık yaralanması olan çocuk ve anneleri dahil edildi. Çocukların ve annelerin demografik
bilgileri ve yanık yaralanmasına ilişkin veriler kaydedildi. Çocuğun aileye olan yükü Aile Etki Ölçeği ile, annelerin kaygı düzeyleri
Durumluk Sürekli Kaygı Ölçeği ile, çocukların yaralanma bölgesinde oluşan hipertrofik skar kalitesi Hasta ve Gözlemci Skar
Değerlendirme Ölçeği ile, eklemlerin hareket açıklığı ise gonyometre ile değerlendirildi.
Bulgular: Çoklu doğrusal regresyon analiz sonuçlarına göre, annenin kaygı düzeyinin, hipertrofik skarın kalitesinin, bası giysisi
varlığının, yaralanma sonrası geçen sürenin, toplam yanık yüzey alanının (TYYA), herhangi bir eklemin/üst ekstremite ekleminin
eklem hareket açıklığında limitasyon olmasının ve cerrahi sayısının Aile Etki Ölçeği için anlamlı belirleyicileri olduğu bulundu
(p˂0,05).
Sonuç: Annenin yüksek kaygı düzeyine sahip olması, kötüleşmiş hipertrofik skar kalitesi, tedavide bası giysisi kullanımı,
eklemlerde limitasyon varlığı ve yanık sonrası geçen süredeki, cerrahi sayısındaki ve TYYA’ndaki artış çocuğun aileye olan
yükünü artırmaktadır. Yanık tedavi uygulamalarında, çocuk ve aile bütüncül değerlendirilerek yanık öyküsünün aileye olan
yükünü azaltacak yaklaşımlar seçilmesi önerilir.
Yok
Yok
Yok
Purpose: In pediatric burns, prolonged treatment processes can be psychosocially challenging for mothers who take the role of
caregivers. The aim of this study was to investigate the factors affecting family burden in pediatric burn injuries.
Methods: Thirty-two (18F/14M) children with burn injuries and their mothers were included in this study. The demographic data
of the children and mothers and the data regarding burn injury were recorded. The burden of the child on family, anxiety levels
of the mothers, hypertrophic scar quality and the range of motion (ROM) at the joints were evaluated with the Family Impact
Scale (FIS), State Trait Anxiety Scale, Patient and Observer Scar Assessment Scale and a goniometer, respectively.
Results: According to multiple linear regression analysis results, mothers ‘anxiety level, quality of hypertrophic scar, presence
of pressure garment, time since injury, total burn surface area (TBSA), limitation in any of the joint/upper limb joint ROMs and
number of operations were found to be significant determinants for FIS (p˂0.05).
Conclusion: The mother's high anxiety level, poor hypertrophic scar quality, the use of compression garments in the treatment,
presence of limitation in the joints and increase in the time since injury, number of surgeries, and the TBSA increase the burden
of the child on family. In burn treatment practices, it is recommended to choose approaches that will reduce the burden of the
burn history on the family by evaluating the child and family as a holistic approach.
Yok
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Proje Numarası | Yok |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
Gönderilme Tarihi | 24 Şubat 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 8 Sayı: 3 |