Plasenta Dekolmanı İçin Risk Faktörleri, Maternal ve Perinatal Sonuçlar; Tek Merkezin 5 Yıllık Deneyimi

Yıl 2020, Cilt: 17 Sayı: 4, 562 - 568, 31.12.2020

Gizem Berfin Uluutku , Başak Ergin , İbrahim Kale , Rahime Bayık

https://doi.org/10.38136/jgon.752481

Öz

ÖZET
Amaç: Çalışmamızda plasenta dekolmanı için risk faktörlerini tespit etmek, doğum haftasına göre maternal ve perinatal sonuçlarını değerlendirmek.
Gereçler ve Yöntem: Ocak 2014 ve Ocak 2019 yılları arasında Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ndeki doğum kayıtları retrospetif olarak tarandı. 20. gebelik haftasından sonra sezaryene alınan ve klinik olarak plasenta dekolmanı tanısı alan 142 hasta değerlendirmeye alındı. Plasenta dekolmanı tanısı operasyon esnasında retroplasental veya intraplasental hematomun izlenmesiyle konulmuştur. Çalışma tekil gebeliklerle planlanmış ve 5 hasta çoğul gebelik nedeniyle çalışma dışı bırakılmış, toplam 137 hasta çalışmaya dahil edildi.
Bulgular ve Sonuç : Çalışmaya alınan olguların %49,6’sının (n=68) hastaneye başvuru sebebi kanama, %28,5’inin (n=39) sancı, %10,9’unun (n=15) su gelişi, %0,7’sinin (n=1) düşme, %1,5’inin (n=2) miad aşımı, %3,6’sının (n=5) mide bulantısı, baş ağrısı olduğu gözlenirken %5,1’inin (n=7) sadece kontrol amaçlı başvurduğu gözlenmiştir. Olguların %31,4’ünde (n=43) kan ve kan ürünleri replasmanı uygulanmıştır. Bebeklerin %32,8’inde (n=45) YDYBÜ yatışı gerekmezken, %42,3’ünün (n=58) yeni doğan yoğun bakım ünitesi (YDYBÜ) yatışı sonrasında taburcu olduğu, %9,5’inin (n=13) YDYBÜ yatışı esnasında ex olduğu izlenmiştir. %15,3’ünün (n=21) ise intrauterin ex fetüs (IUEF) olduğu gözlenmiştir. Plasenta dekolmanı maternal ve perinatal morbidite ve mortaliteyi aşikâr biçimde artırmaktadır. Literatürde normal gebe popülasyonundaki oranları ile kıyaslandığında çalışmamızda hipertansif hastalıklar, intrauterin gelişme geriliği, proteinüri ve plasenta previa olgularının plasenta dekolmanında anlamlı şekilde yüksek olduğu tespit edilmiştir. Plasenta dekolmanına neden olan risk faktörlerinin bilinmesi, gebelerin yönetiminde ve doğum komplikasyonlarının azaltılmasında yarar sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler

plasenta dekolmanı, kanama

Teşekkür

Sayın Editör “Plasenta Dekolmanı İçin Risk Faktörleri, Maternal ve Perinatal Sonuçlar; Tek Merkezin 5 Yıllık Deneyimi” isimli araştırma yazımızı takdirinize sunmaktan mutluluk duymaktayız. Makalemiz henüz yayınlanmamış ve başka bir dergiye yayın olarak gönderilmemiştir. Plasenta dekolmanı maternal morbidite ve mortaliteyi önemli ölçüde artırmaktadır. Literatüre göre, normal popülasyondaki perinatal mortalite oranı %0.6 iken, dekolman vakalarında bu oran %3-12 arasında değişmektedir. Çalışmamızda; plasenta dekolmanı için risk faktörlerini belirlemeye ve maternal-perinatal sonuçları doğum haftasına göre değerlendirmeye çalıştık. Kötü obstetrik öykü, proteinüri, hipertansif hastalıklar, plasenta previa ve IUGR varlığı artmış plasental dekolman riskiyle ilişkili bulundu. Risk faktörlerinin eşlik ettiği gebeleri bilgilendirmek ve daha yakın takip etmenin komplikasyonları azaltmada ve önlemede etkili olacağını düşünüyoruz. Çalışmamızda ÜEAH 2014-2019 yılları arasında doğum yapan ve plasenta dekolmanı tanısı alan 137 gebe retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Çalışmamız için Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin Etik kurulundan izin alındı (Etik Kurul izin no: B.10.1.TKH.434.H.GP.0.01/153) Makalemiz ile ilgili herhangi bir sorunuz olursa yanıtlamaktan mutluluk duyarız. Saygılar Uzm. Dr. Gizem Berfin Uluutku

Risk Factors, Maternal and Perinatal Results Concerning Placental Detachment; 5 Year-Experience of a Single Center

Öz

Aim: The aim of this study is to determine the risk factors for placental detachment, and to evaluate its maternal and perinatal results.
Materials and Methods: Between 2014 and 2019, birth records at Ümraniye Training and Research Hospital were scanned retrospectively. The study was planned with single pregnancies and 5 patients were excluded from the study because of multiple pregnancies. 137 patients were included in the study.
Results: The reason for applying to the hospital, was recorded as follows; 49.6% (n = 68) bleeding, 28.5% (n = 39) pain, 10.9% (n = 15) water breaking, 0.7% (n = 1) falling down, 1.5% (n = 2) exhaustion, 3.6% (n = 5) nausea and headache, while it was observed that 5.1% (n = 7) applied for control purposes only. Blood replacements were performed in 31.4% (n = 43) of the cases. While 32.8% (n = 45) of the babies did not need newborn intensive care unit (NICU) hospitalization, 42.3% (n = 58) of the babies were discharged after the NICU hospitalization, and it was observed that 9.5% (n = 13) were ex during the NICU hospitalization, and 15.3% (n = 21) of them were intrauterine ex fetus.
Conclusion: Placental detachment significantly increases maternal and perinatal morbidity and mortality. Compared with the rates in the normal pregnant population in the literature, it was found that hypertensive diseases, intrauterine growth retardation, proteinuria and placenta previa cases were significantly higher in placental detachment within our study. Knowing the risk factors causing placental detachment will be helpful in managing pregnant women and reducing birth complications.

Anahtar Kelimeler

plasental detachment, intrapartum bleeding

Kaynakça

• 1. Hall DR. Abruptio Placentae and Disseminated Intravascular Coagulopathy. Semin Perinatol. 2009 Jun 1;33(3):189–95.
• 2. Tikkanen M, Luukkaala T, Gissler M, Ritvanen A, Ylikorkala O, Paavonen J, et al. Decreasing perinatal mortality in placental abruption. Acta Obstet Gynecol Scand. 2013;92(3):298–305.
• 3. Downes KL, Shenassa ED, Grantz KL. Neonatal Outcomes Associated With Placental Abruption. Am J Epidemiol. 2017 Dec 15;186(12):1319–28.
• 4. Tikkanen M. Placental abruption: epidemiology, risk factors and consequences. Acta Obstet Gynecol Scand. 2011;90(2):140–9.
• 5. Nkwabong E, Goula GT. Placenta abruption surface and perinatal outcome. J Matern Fetal Neonatal Med. 2017 Jun 18;30(12):1456–9.
• 6. Ananth CV, VanderWeele TJ. Placental Abruption and Perinatal Mortality With Preterm Delivery as a Mediator: Disentangling Direct and Indirect Effects. Am J Epidemiol. 2011 Jul 1;174(1):99–108.
• 7. Aliyu MH, Salihu HM, Lynch of’neil, Alio AP, Marty PJ. Placental abruption, offspring sex, and birth outcomes in a large cohort of mothers. J Matern Fetal Neonatal Med. 2012 Mar 1;25(3):248–52.
• 8. Oyelese Y, Ananth CV. Placental Abruption. Obstet Gynecol. 2006 Oct;108(4):1005–1016.
• 9. Sheiner E, Shoham-Vardi I, Hadar A, Hallak M, Hackmon R, Mazor M. Incidence, obstetric risk factors and pregnancy outcome of preterm placental abruption: a retrospective analysis. J Matern Fetal Neonatal Med. 2002 Jan 1;11(1):34–9.
• 10. Ananth C, Getahun D, Peltier M, Smulian J. Placental Abruption in Term and Preterm Gestations: Evidence for Heterogeneity in Clinical Pathways. Obstet Gynecol. 2006 Apr;107(4):785–92.
• 11. Abalos E, Cuesta C, Carroli G, Qureshi Z, Widmer M, Vogel JP, et al. Pre-eclampsia, eclampsia and adverse maternal and perinatal outcomes: a secondary analysis of the World Health Organization Multicountry Survey on Maternal and Newborn Health. BJOG Int J Obstet Gynaecol. 2014;121(s1):14–24. 12. Pariente G, Wiznitzer A, Sergienko R, Mazor M , Holcberg G, Sheiner E. Placental abruption: critical analysis of risk factors and perinatal outcomes. J Matern Fetal Neonatal Med. 2011 May 1;24(5):698–702.
• 13. Romo A, Carceller R, Tobajas J. Intrauterine growth retardation (IUGR): epidemiology and etiology. Pediatr Endocrinol Rev PER. 2009 Feb;6 Suppl 3:332–6.
• 14. Thurn L, Wikman A, Westgren M, Lindqvist PG. Incidence and risk factors of transfusion reactions in postpartum blood transfusions. Blood Adv. 2019 Jul 31;3(15):2298–306.
• 15. Macheku GS, Philemon RN, Oneko O, Mlay PS, Masenga G, Obure J, et al. Frequency, risk factors and feto-maternal outcomes of abruptio placentae in Northern Tanzania: a registry-based retrospective cohort study. BMC Pregnancy Childbirth. 2015 Oct 7;15(1):242.
• 16. O O, Ao B, S E. The prevalence of proteinuria among pregnant women as detected by a semi-quantitative method: a single center experience. Arab J Nephrol Transplant. 2011 May 1;4(2):77–82.
• 17. Chung WH, To WWK. Outcome of pregnancy with new onset proteinuria and progression to pre-eclampsia: A retrospective analysis. Pregnancy Hypertens. 2018 Apr 1;12:174–7.
• 18. Guida JP, Parpinelli MA, Surita FG, Costa ML. The impact of proteinuria on maternal and perinatal outcomes among women with pre-eclampsia. Int J Gynecol Obstet. 2018;143(1):101–7. 19. Cresswell JA, Ronsmans C, Calvert C, Filippi V. Prevalence of placenta praevia by world region: a systematic review and meta-analysis. Trop Med Int Health. 2013;18(6):712–24.
• 20. Tikkanen M, Nuutila M, Hiilesmaa V, Paavonen J, Ylikorkala O. Clinical presentation and risk factors of placental abruption. Acta Obstet Gynecol Scand. 2006;85(6):700–5.
• 21. Cousens S, Blencowe H, Stanton C, Chou D, Ahmed S, Steinhardt L, et al. National, regional, and worldwide estimates of stillbirth rates in 2009 with trends since 1995: a systematic analysis. The Lancet. 2011 Apr 16;377(9774):1319–30.
• 22. McClure EM, Wright LL, Goldenberg RL, Goudar SS, Parida SN, Jehan I, et al. The global network: a prospective study of stillbirths in developing countries. Am J Obstet Gynecol. 2007 Sep 1;197(3):247.e1-247.e5.
• 23. Lawn JE, Blencowe H, Pattinson R, Cousens S, Kumar R, Ibiebele I, et al. Stillbirths: Where? When? Why? How to make the data count? The Lancet. 2011 Apr 23;377(9775):1448–63.
• 24. Ananth CV, Wilcox AJ. Placental Abruption and Perinatal Mortality in the United States. Am J Epidemiol. 2001 Feb 15;153(4):332–7.