Onikomikoz Tanısıyla Gelen Hastaların Retrospektif Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 2, 26 - 31, 30.06.2019

Ayşegül Aksoy Gökmen , Yeşim Tok Selçuk Kaya , Ali Karakuzu

Öz

Amaç: Bu
çalışmada, 2014-2015 yılları arasında İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, Atatürk
Eğitim Araştırma Hastanesi mikrobiyoloji laboratuarına tetkik amaçlı başvuran
onikomikoz ön tanılı hastaların mantar etkenleri açısından değerlendirilmesi
amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Toplam 195 hasta retrospektif olarak değerlendirildi.
Alınan örneklerden ilk olarak direkt mikroskobik inceleme % 15’lik potasyum
hidroksit (KOH)  ile yapıldı. Örneklerin Sabouraud
Dextrose Agar (SDA), patates dekstroz agar (PDA), mikobiyotik agara çift ekim
yapılarak 26°C de ve 37°C’de üç hafta inkübe edildi. Üreyen küflerin agar
plağındaki üreme hızları, yüzey görünümü, 
koloni yüzeyinde ve tabanındaki pigmentasyonu incelendi. Candida tür
tanımlaması; SDA ve/veya PDA’da üreyen 24-48 saatlik kolonilerden elde edilen
mayaların morfolojik ve biyokimyasal yöntemlerle incelenmesi, otomatize maya
tanımlama sistemi (Phoenix TM 100-yeast ID, BD) kullanılarak gerçekleştirildi.

Bulgular: Toplam
195 olgunun 86’sında (% 44. 1) direkt mikroskobi pozitifken 143’ünde (%
73.3)  mantar üremesi oldu. Kültür altın
standart alındığında direkt mikroskobinin duyarlılığı % 58, özgüllüğü % 94. 2,
pozitif prediktif değeri % 96. 5, negatif prediktif değeri % 45 olarak bulundu.
143 hastanın % 49’ unda maya, % 42.7’sinde dermotofit,  % 8.3’ünde dermotofit dışı küf mantarı
görüldü.

Sonuç: Bu
çalışmada da en yüksek onikomikoz etkeni cins düzeyinde Kandidalar, ikinci
sıklıkta dermotofitler etkendi.  Fakat
tür düzeyinde en sık etken Trichophyton
rubrum iken ikinci sıklıktaki etken Candida
tropicalis idi. Tür düzeyinde en sık etken T. rubrum olmakla birlikte hastanemizde Candida spp.
enfeksiyonlarına daha sık rastlamamız tedavi ve izlemde hastalardan rutin
mikolojik tetkiklerin önemine dikkat çekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Onikomikoz, dermotofit, kandida, dermotofit dışı küfler

Retrospective Evaluation of Patients with Onychomycosis

Öz

Backround: In
this study, it was aimed to evaluate the patients diagnosed with onychomycosis
in terms of fungal agents in İzmir Katip Çelebi University, Atatürk Training
and Research Hospital microbiology laboratory between 2014-2015.

Materials and Methods: 194 patients who were diagnosed with onychomycosis were
evaluated retrospectively. Direct microscopic examination was performed using
15% KOH. Samples were cultivated in SDA, PDA, mycoticotic agar at 26°C and 37°C
for three weeks. Reproduction rates, surface appearance, pigmentation of colony
surface and base were investigated. Candida spp identification; morphological
and biochemical analysis of yeasts obtained from 24-48 hour colonies produced
in SDA and / or PDA and identification system (Phoenix TM 100-yeast ID, BD).

Results: Of
the 195 cases, 86 (44.1%) had direct microscopy positive and 143 (73.3%) had
fungal growth. When the culture was taken as the gold standard, the sensitivity
of direct microscopy was found to be 58%, specificity was 94.2%, positive
predictive value was 96.5% and negative predictive value was 45%. Of the 143
patients, 49% had yeast, 42.7% had dermotophytes and 8.3% had non-dermotophyte
mold fungi.

Conclusions: In
this study, the highest onychomycosis factor was the Candidas, second most common
type is dermotophytes. However, the most common factor in species level was Trichophyton tubrum and the second most
common factor was Candida tropicalis.
Although T. rubrum is the most common
causative agent at the species level, the more common occurrence of candida in
our hospital draws attention to the importance of routine mycological
examinations from patients during treatment and follow-up.

Anahtar Kelimeler

Onychomycosıs, Candida, dermotophytes, non-dermotophytes mold

Kaynakça

• 1. Erkan F, Kaçar SD, Özuğuz P, Aşık G, Tokyol Ç, Karaca Ş. Onikomikoz tanısında kullanılan beş farklı yöntemin etkinlik ve maliyet karşılaştırması. Turkderm. 2014; 48: 21-25.
• 2. Effendy I, Lecha M, Feuilhade de Chauvin M, Di Chiacchio N, Baran R. Epidemiology and clinical classification of onychomycosis. J Eur Acad Dermatol Venerol. 2005; 19: 8-12.
• 3. Borkowski P, Williams M, Holewinski J, Bakotic B. Onychomycosis: an analysis of 50 cases and a comparison of diagnostic techniques. J Am Podiatr Med Assoc. 2001; 91: 351-355.
• 4. Ecemiş T, Değerli K, Ertmertcan AT, Gazi H, Kurutepe S. Manisa’da Retrospektif Onikomikoz Çalışması:2003-2010. Kocatepe Tıp Dergisi. 2013; 14: 65-68.
• 5. Köksal F, Er E, Samastır M. Causative agents of superficial mycoses in Istanbul, Turkey: retrospective study. Mycopathologia. 2009; 168: 117-123.
• 6. Ilkit M. Onychomycosis in Adana, Turkey: a 5-year study. Int J Dermatol 2005; 44: 851-854.
• 7. Yurtoğlu F, Yıldız L, Şentürk N, Aydın F, Özden MG, Cantürk T, Turanlı AY. Onikomikozda tanı yöntemlerinin karşılaştırılması: kontrollü prospektif çalışma. Turk J Dermatol. 2011; 5: 48-52.
• 8. Ceren E, Ekmekci TR, Sakız D, Köşlü A, Bayraktar B. Onikomikoz tanısında kullanılan yöntemlerin karşılaştırılması. Turkderm. 2008; 42: 91-93.
• 9. Mehregan DA, Mehregan DR, Rinker A. Onychomycosis. Cutis 1997; 59: 247-248.
• 10. Chadeganipour M, Nilipour S, Ahmadi G. Study of onychomycosis in Isfahan, Iran. Mycoses. 2010; 53(2): 153-157.
• 11. TT Özer, S Durmaz, E Yula. Antifungal susceptibilities of Candida species isolated from urine culture. Journal of Infection and Chemotherapy. 2016; 22(9): 629-632.