TÜRKİYE VE AVRUPA BİRLİĞİ ÜLKELERİNİN BEŞERİ SERMAYE GÖRÜNÜMÜ ÜZERİNE BİR ÇÖZÜMLEME

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 2, 140 - 153, 28.12.2020

Merve Şimdi , Halil İbrahim Aydın

Öz

Beşeri sermaye üretim faktörüne katılan işgücünün sahip olduğu bilgi, beceri, donanım, vasıf ve tecrübe değerini ifade etmektedir. Sanayi Devrimi sonrasında gelişen yeni dünya düzeni ile birlikte inovasyon temelli ekonomilere yer verilmektedir. Bu bağlamda, ülkelerin sahip olduğu fiziksel sermayelerinin yanında beşerî sermayeleri de önem arz etmektedir. Beşerî sermayeye sahip olan ülkeler, sosyo-ekonomik açıdan gelişmiş ülkelerdir. Beşeri sermaye eğitim, işgücü, sağlık, teknoloji ve inovasyon gibi birçok göstergelere bağlı olarak değerlendirilmektedir. Çalışmanın amacı, Türkiye ve Avrupa Birliği ülkelerinin beşeri sermaye bileşenlerinin karşılaştırmalı olarak tahlilini yapmaktır. Çalışma, 27 AB üyesi ülke ve Türkiye’nin Dünya bankası verileri kapsamında beşeri sermaye göstergelerinin karşılaştırmalı analizi şeklinde gerçekleştirilmektedir. Çalışma kapsamında, eğitim, sağlık ve işgücü kapsamında beşeri sermaye formu incelenmektedir. Eğitim ve sağlık harcamalarına önem veren ülkelerin gelişmişlik düzeylerinin fazla olduğu belirtilmektedir. Çalışmanın son bölümünde ise Türkiye’nin gelişmekte olan ülkeler kapsamında yer aldığı ve gelişmiş ülkeler seviyesine ulaşabilmesi için beşeri sermayeye verilen önemin arttırılması gerektiği, bu minvalde öncelikle eğitim alanında istihdama ve teknolojinin gerekliliklerine yönelik uygulamalı eğitim sisteminin geliştirilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Beşeri Sermaye,, Avrupa Birliği,, Türkiye

AN ANALYSIS ON THE HUMAN CAPITAL OUTLOOK OF TURKEY AND EUROPEAN UNION COUNTRIES

Öz

It expresses the value of knowledge, skills, equipment, qualifications and experience possessed by the workforce participating in the human capital production factor. In the new world order that developed after the Industrial Revolution, innovation-based economies took place. In this context, human capital is important as well as the physical capital of countries. Countries with human capital are socio-economically developed countries. Human capital is evaluated based on many indicators such as education, workforce, health, technology and innovation. Human capital is evaluated based on many indicators such as education, workforce, health, technology and innovation. The purpose of the study, Turkey and the human capital component of the European Union is to make a comparative analysis. The study covered the 27 EU member states and Turkey to the World Bank data are performed as comparative analysis of human capital indicators. Within the scope of the study, human capital form is examined within the scope of education, health and labor. It is stated that countries that attach importance to education and health expenditures have a high level of development. According to the conclusion of the study it is a developing country, Turkey. Turkey, to reach the level of developed countries should be increased emphasis on human capital. In this context, it is necessary to develop an applied training system for employment in the field of education and the requirements of technology.

Anahtar Kelimeler

Human Capital, European Union, Turkey

Kaynakça

• Ak, R., Bingül, B.A. (2011). “Eğitim-Büyüme İlişkisi Yazını Üzerine Bir Değerlendirme”, The Knowledge Economy, 153-167.
• Akça, H. (2015). “Beşeri Sermaye Harcamaları: Türkiye’de Yaşanan Gelişmeler ve Sonuçlar Üzerine Bir İnceleme”, International Conference on Eurasian Economies, 855-863.
• Aksu, L. (2016). “Türkiye’de Beşeri Sermayenin Önemi: İktisadi Büyüme ile İlişkisi, Sosyal ve Stratejik Analizi, İktisat Politikası Araştırmaları Dergisi, 3(2), 68-129.
• Aksu, L. (2018). “Türkiye’de Eğitim ve Sağlık ile İktisadi Büyüme İlişkilerinin Nedensellik Testleri ile Analizleri”, Social Sciences Studies Journal, 4(1), 3611-3641.
• Aydın, H. İ. (2016). Sosyal Sermaye ve Kalkınma. Ankara: Efil Yayınevi.
• Bartolo, A.D. (1999). Human Capital Estimation Through Structural Equation Models with Some Categorical Variables. International Workshop on Correlated Data: Estimating Function Approach, Trieste.
• Becker, G.S. (1993). Human Capital, A Theoretical and Empirical Analysis with Special Reference to Education. The University of Chicago Pres, Chicago.
• Bozkurt, H. (2010). “Eğitim, Sağlık ve İktisadi Büyüme Arasındaki İlişkiler: Türkiye İçin Bir Analiz”, Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 5(1), 7-27.
• Cihan, D., Atik, H., Türker, O. (2004). Beşeri Sermaye Açısından Türkiye’nin Avrupa Birliği Karşısındaki Kalkınma Seviyesi, Eskişehir: 3. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi.
• Çalışkan, Ş. (2010). “Türkiye’de Beşeri Sermaye Harcamaları ve İnsani Gelişmişlik, İş, Güç”, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 12(1), 7-28.
• Çolak, M. (2010). “Eğitim ve Beşeri Sermayenin Kalkınma Üzerine Etkisi”, Kamu-İş Dergisi, 11(3), 109-125.
• Dakhlı, M., Clercq, D. D. (2004). “Human Capital, Social Capital, And Innovation: A Multi-Country Study”, Entrepreneurship and Regional Development, 16(2), 107-128.
• David, P. A. (2001). Knowledge, Capabilities And Human Capital Formation İn Economic Growth. New Zealand: A Research Report For The New Zealand Treasury.
• Eser, K. ve Gökmen, E. Ç. (2009). “Beşeri Sermayenin Ekonomik Gelişme Üzerindeki Etkileri: Dünya Deneyimi ve Türkiye Üzerine Gözlemler”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 1(2), 41-56.
• Furia, D., Castagna D., Mattoscio N., Scamuffa, D. (2010). “Education And Labour Market İn The Age of Globalization: Some Evidence For EU-27”, Procedia Social and Behavioral Sciences, 9, 1140-1144.
• Girginer, N. (2013). “Eğitim-İşgücü İlişkileri Açısından Türkiye’nin AB Üyesi Ülkelerle Karşılaştırılması”, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, (10), 91-102.
• Han, E. ve Kaya, A., (2006). Kalkınma Ekonomisi Teori ve Politika. Ankara: Nobel Yayınları.
• Karadeniz, O., Durusoy, S., Köse, S., (2007). Türkiye’de Eğitim ve Beşeri Sermaye, Editör: Oğuz Karadeniz, Ankara: Gazi Kitabevi.
• Karagül, M. (2002). Beşeri Sermayenin İktisadi Gelişmedeki Rolü ve Türkiye Boyutu, Afyon Kocatepe Üniversitesi Yayınları.
• Karagül, M. (2003). “Beşeri Sermayenin Ekonomik Büyümeyle İlişkisi ve Etkin Kullanımı”, Akdeniz Üniversitesi İİBF Dergisi, 3(5), 79-90.
• Keskin, A. (2011). “Ekonomik Kalkınmada Beşeri Sermayenin Rolü ve Türkiye”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(3-4), 125-153.
• Koçak, M. (2010). “Eğitim ve Beşeri Sermayenin Kalkınma Üzerine Etkisi”, Kamu-İş, 11(3), 109-125.
• Mazgit, İ. (2002). “Bilgi Toplumu ve Sağlığın Artan Önemi”, I. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, 405-415.
• Öymen, O. (2007). Geleceği Yakalamak, Türkiye’de ve Dünyada Küreselleşme ve Devlet Reformu. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Öz, B., Taban, S., ve Kar, M. (2008). “Kümeleme Analizi İle Türkiye ve AB Ülkelerinin Beşeri Sermaye Göstergeleri Açısından Karşılaştırılması”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 1-30.
• Özpolat, A., Yıldırım, M. (2009). “Gelişmekte Olan Ülkelerde Kadın Eğitimi ve Büyüme İlişkisi”, Paper presented at EconAnadolu 2009: Anadolu International Conference in Economics June 17-19, 2009, Eskişehir, 1-27.
• Öztürk, A., Kalaycı , S., Kor, N. (2017). “Türkiyede Eğitim Harcamalarının İktisadi Büyümeye Etkisi: Ekonometrik Bir Analiz”. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(7), 17-29.
• Özyakışır, D. (2011). “Beşeri Sermaye ve Kalkınma İlişkisi Üzerine Teorik Bir Değerlendirme”, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 6(1), 46-71.
• Parasız, İ., (2003). İktisadi Büyüme Teorileri, Bursa: Ezgi Yayınları.
• Saygın, M. (2012). Girişimcilikte Beşeri Sermaye ile Bilişim ve İnovasyon Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Aksaray Üniversitesi SBE Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Schultz, T.W. (1961). “Investment İn Human Capital”, American Economic Review, 51(1), 1-17.
• Şimşek, M. ve Kadılar, C. (2010). “Türkiye’de Beşeri Sermaye, İhracat ve Ekonomik Büyüme Arasındaki İlişkinin Nedensellik Analizi”, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 11(1), 115-140.
• Taban, S. ve Kar, M. (2006). “Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme: Nedensellik Analizi, 1961-2001”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1), 159-182.
• Tzeremes, N. G. (2014). “The Effect Of Human Capital On Countries Economic Efficiency”, Economics Letters, 124(1), 127-131.
• UNDP. (2019). 2019 İnsani Gelişme Raporu: 21. Yüzyılda İnsani Gelişmedeki Eşitsizlikler. Ankara: UNDP. https://www.tr.undp.org/content/turkey/tr/home.html Erişim Tarihi: 11.07.2020.
• UNDP. (2019a). 2019 İnsani Gelişme Raporu’ndaki Ülkelerle İlgili Açıklama Notu: Türkiye. Ankara: UNDP.
• https://www.tr.undp.org/content/turkey/tr/home/library/human_development/hdr2019.html Erişim Tarihi: 10.07.2020.
• World Bank, (2018). World Development Indicators. https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators/preview/on Erişim Tarihi: (10.06.2020).
• Yaylalı, M. ve Lebe, F. (2011). “Beşeri Sermaye ile İktisadi Büyüme Arasındaki İlişkinin Ampirik Analizi”, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, XXX(I), 23-51.
• Yetkiner, H. (2006). “Sağlık ile Büyüme”, Ege Akademik Bakış Dergisi, 6 (2), 83-91.
• Yılmaz, Ö. ve Ünver, Ş. (2019). “Beşeri Sermaye ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Türkiye Üzerine Ekonometrik Bir Analiz”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 33(3), 1011-1026.
• Yılmaz, Z., Özer, P. ve Gümüşsoy, F. (2019). “Türkiye’de Beşeri Sermayenin Ekonomik Büyüme Üzerindeki Etkisi: Gecikmesi Dağıtılmış Otoregresif Yaklaşımı”, Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 6(1), 1-16.
• Yumuşak, İ. ve Yıldırım, Ç. (2009). “Sağlık Harcamaları İktisadi Büyüme İlişkisi Üzerine Ekonometrik Bir İnceleme”, Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 4(1), 57-70.