Program Felsefesi Açısından Revizyonlar: Coğrafya Öğretim Programı Örneği

Yıl 2024, Cilt: 15 Sayı: 1, 117 - 144, 30.04.2024

Nazan Karakaş Özür

https://doi.org/10.54558/jiss.1321471

Öz

Öz
Amaç: Yeni bir bakış açısı ve felsefeyle hazırlanan 2005 Coğrafya Dersi Öğretim Programı (CDÖP2005) hemen uygulanmaya başlanmış ve geri bildirimlerle dört kez revize edilmiştir. Revizyonların sonuncusu CDÖP2018’de ilk programa göre önemli değişiklikler bulunmaktadır. İlk programın yapısal kısımlarından bazıları ve giriş metinleri burada çıkarılmıştır. Programın son hali ile arasındaki farklılıkların ilk programın felsefesini zedelemiş olabileceği düşüncesi bu çalışmanın temel problemini oluşturmuştur.
Yöntem: Program metinlerinde sadece bilgi kazandırılması amaçlanan çıktılar veya kazanımlar değil, yöntem, teknik, materyal ve ölçme-değerlendirme süreçleri de yapısal bir bileşen olarak yer almalıdır. CDÖP2005 ve CDÖP2018 yapısal bileşenleri açısından incelenmiş ve buna göre eklenen veya çıkarılan kısımlar birinci programın felsefesi bağlamında değerlendirilmiştir.
Bulgular: CDÖP2005, deney ve uygulama yoluyla öğrenmeyi gerektirmektedir. Felsefi olarak pragmatizm ve realizmin özelliklerine işaret etmektedir. Daha sonraki program, programın beklediği uygulamaları kullanmayı zorlaştırmıştır.
Sonuç: Sonuç olarak revizelere ihtiyaç vardır ancak uygulamadan gelen geri bildirimler program komisyonları tarafından dikkatle değerlendirilmelidir. Programdan kaynaklanmayan sorunlar ile programla ilgili sorunların ayrıştırılması, revizyonların buna göre yapılması uygun olacaktır.
Özgünlük: Çalışma bir program eleştirisidir. Bu tarz çalışmaları doküman incelemelerinden ayıran yön esasen araştırmacının mevcut verileri işleme biçimi ve değerlendirmedir. Literatürde sıklıkla karşılaşılmayan eleştirel çalışmaların uygulamaların gelişimine katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Coğrafya eğitimi, Coğrafya Öğretim Programı (2005 ve 2018), program revizyonu, eğitim felsefesi

Destekleyen Kurum

--

Proje Numarası

--

Revisions in Terms of Program Philosophy: An Example of a Geography Curriculum

Öz

Abstract
Purpose:The 2005 Geography Curriculum (GC2005), which was prepared with a new perspective and philosophy, started to be implemented immediately and was revised four times with feedback. There are significant changes in GC2018, the last of the revisions, compared to the first program. Some of the structural parts of the first program and the introductory texts are extracted here.
Method:The main problem of this study is the thought that the differences between the final version of the program and the first program may have damaged the philosophy of the first program. In the program texts, not only the outputs or achievements that are intended to gain knowledge, but also method, technique, material and measurement-evaluation processes should be included as a structural component. GC2005 and GC2018 were examined in terms of their structural components and the parts added or removed accordingly were evaluated in the context of the philosophy of the first program.
Findings: GC2005 requires learning through experimentation and practice. Philosophically, it points to the characteristics of pragmatism and realism. The last program has made it difficult to use the applications that the former program expects.
Implications: As a result, revisions are needed, but feedback from implementation should be carefully evaluated by program committees. It would be appropriate to separate the problems not caused by the program from the problems related to the program, and to make revisions accordingly.
Originality: The study is a program criticism. The aspect that distinguishes such studies from document reviews is essentially the way the researcher processes and evaluates existing data. It is thought that critical studies, which are not frequently encountered in the literature, will contribute to the development of applications.

Anahtar Kelimeler

Geography education, Geography Curriculum (2005-2018), revision, philosophy of education, learning/teaching process.

Proje Numarası

--

Kaynakça

• Açıkgöz, K. (2004). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası.
• Aladağ, C. (2003). Ortaöğretimde coğrafya öğretmeni profili ve öğretmen görüşleri ışığında müfredat değerlendirilmesi. (Doktora tezi) Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp
• Artvinli, E. (2010). Coğrafya öğretim programının uygulanmasının önündeki engeller ve fırsatlar. Education Scineces, 5(4), 1966-1983.
• Akpınar, B. (2021). Eğitim programı. TÜBİTAK Sosyal Bilimler Ansiklopedisi. https://ansiklopedi.tubitak.gov.tr/ansiklopedi/egitim_programi
• Alvior, M.G. (2014). The six famos curriculum theorists and their contributions to education. Curriculum and Insturuction Education. https://simplyeducate.me/2014/12/03/six-famous-curriculum-theorists-and-their-contributions-to-education/ adresinden erişildi.
• Aslan, E. (2011). Türkiye Cumhuriyeti’nin ilkokullarda izlediği ilk öğretim programı: “1924 İlk mektepler müfredat programı”. İlköğretim Online, 10 (2), 717-734. http://ilkogretim-online.org.tr adresinden erişildi.
• Battersby, J. (2003). Differentiation in teaching and learning geography. D. Tilbury and M. Williams (Ed.). Teaching and learning geography in (s. 69-79). London/UK: Taylor&Francis.
• Başaran, İ.E. (2005). Eğitim psikolojisi (11. bs.). İstanbul: Atlas Yayıncılık.
• Block, A.A. (2013). Curriculum as affichiste: Popular culture and identity. W.F. Pinar (Ed.). Curriculum toward new identities in (p. 325-343). New York/USA:Routledge.
• Cevizci, A. (2016). Eğitim felsefesi. İstanbul: Say Yayınları.
• Creswell, J. W. (2014). Araştırma deseni: nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları (Çev. Ed. S. B. Demir). İstanbul: Eğiten Kitap.
• Demiralp, N. (2017). Coğrafya öğretiminde programların tasarım ve program öğeleri açısından incelenmesi ve 2017 öğretim programı. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Dergisi, 6 (17), 521-545.
• Demirel, Ö. (1992). Türkiye’de program geliştirme uygulamaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 27-43.
• Demirel, Ö. (2000). Eğitimde program geliştirme. Ankara: PegemA.
• Demirel, Ö. (2005). Öğretme sanatı. Ankara: PegemA.
• Doğanay, H. (1989). Coğrafya ve liselerimizde coğrafya öğretim programları. Coğrafya Araştırmaları Dergisi, IX (1), 7–24.
• Doğanay, H. (2002). Coğrafya öğretim yöntemleri. Erzurum: Aktif Yayınevi.
• Doll, W.E. (2013). Curriculum and concepts of control. W.F. Pinar, (ed). Curriculum toward new identities in (p.295-325). New York/USA: Routledge.
• Duman, N., and Ozur, NK. (2020). Philosophical roots of authentic learning and geography education. Eurasian Journal of Educational Research, 90, 185-204. DOI: 10.14689/ejer.2020.90.10
• Engin, İ., Akbaş, Y. ve Gençtürk, E. (2003). I. Türk Coğrafya Kongresi’nden günümüze liselerimizde müfredat programlarındaki değişimler, Milli Eğitim Dergisi, 157. https://dhgm.meb.gov.tr/yayımlar/dergiler/Milli_Eğitim_Dergisi/157/ergin.htm
• Ergün, M. (2018). Eğitimin felsefi temelleri (14. Bs.). Ed. Özcan Demirel, Zeki Kaya. Eğitime giriş içinde (s. 69-90). Ankara: Pegem Akademi.
• Geçit, Y. (2008a). Cumhuriyetten günümüze (1923-2005) lise coğrafya müfredat programının (öğretim programının) incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Geçit, Y. (2008b). Liselerde coğrafya öğretim amaçlarına yönelik tarihsel bir analiz. Marmara Coğrafya Dergisi, 0(17), 113-139.
• Gomes, B. and Jones, J.P. (2010). Research methods in geography. UK: Blackwell Publish.
• Graves, N. (2003). Geographical education in the 1990s. D. Tilbury and M. Williams (ed). Teaching and learning geography in (p.25-31). London/UK: Taylor&Francis.
• Günay, D. (2021). Eğitim felsefesi. TÜBİTAK Sosyal Bilimler Ansiklopedisi. https://ansiklopedi.tubitak.gov.tr/ansiklopedi/egitim_felsefesi
• Hao, Z. (2013). Curriculum reform in rural areas in mainland China. E. Hau-Fai Law and C.Li (ed). Curriculum innovations in changing societies in (p.518-531). Rotterdam/Netherlands: Sense Publishers. https://www.sensepublishers.com/
• Jones, M. (2009). Working with the national curriculum. M. Smith, (ed). Aspects of teaching secondary geography perspectives on practice in (p. 3-23). London/UK: RoutledgeFalmer.
• Kaplan, Ş. G. (2005). Cumhuriyetten günümüze ortaöğretim coğrafya öğretim programlarındaki değişimlerin karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi. (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Karabağ, S. ve Şahin, S. (2007). Coğrafya dersi öğretim programı. S. Karabağ ve S. Şahin (ed). Kuram ve Uygulamada Coğrafya Eğitimi. (53-75) içinde. Ankara: Gazi.
• Karabağ, S. (2010). Tarihsel süreçte coğrafya öğretim programlarının gelişimi. R. Özey ve S. İncekara, Coğrafya eğitiminde kavram ve değişimler. (77-97) içinde. Ankara: PegemAkademi
• Karabağ, S., Şahin, S. ve Şahin, B. (2022). Coğrafya öğretim programları. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Koç, H. ve Aksoy, B. (2018). Coğrafya öğretimi. A. Sezer (ed). Coğrafya öğretim teknolojileri ve materyal tasarımı. (31-53) içinde. Ankara: PegemAkademi.
• Korkmaz, İ. (2008). Eğitim programı tasarımı ve geliştirilmesi. A. Doğanay, (ed). Öğretim ilke ve yöntemleri içinde (s. 1-36). Ankara: PegemAkademi.
• MacKinder, H. J. (Mar., 1887). On the scope and methods of geography. Proceedings of the Royal Geographical Society and Monthly Record of Geography, 9(3), 141-174. https://www.jstor.org/stable/pdf/1801248.pdf adresinden alındı.
• Marsden, B. (2003). The place of geography in the school curriculum. D. Tilbury and M. Williams, (ed). Teaching and learning geography in (p.7-15). London/UK: Taylor&Francis.
• MEB. (2005). Coğrafya dersi öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• MEB. (2018). Coğrafya dersi öğretim programı. MEB Programlar Dairesi. https://mufredat.meb.gov.tr/Dosyalar/2018120203724482-Cografya%20dop%20pdf.pdf MEB (2020). Öğretim programları değerlendirme raporu. https://ttkbyayin.meb.gov.tr/yayin/76
• MEB. (2023). Öğretim programları izleme ve değerlendirme sistemi. Coğrafya Programı. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=336 adresinden alındı.
• Nichols, B., Shidaker, S., Johnson, G. and Singer , K. (2006). Managing curriculum and assessment: A practitioner's guide. Ohaio/USA: Linworth.
• Niemi, H., Toom, A. and A. Kallioniemi, (ed) (2016). Miracle of education the principles and practices of teaching and learning in Finnish schools. Rotterdam/Netherlands: Sense Publishers, https://www.sensepublishers.com/ adresinden alındı.
• Noddings, N. (2016). Eğitim felsefesi (Çev. Raşit Çelik). İstanbul: Nobel Yayıncılık.
• Nuhoglu-Soysal, Y. and Strang, D.(1989). Construction of the first mass education systems in nineteenth-century Europe. Sociology of Education, 62(4), 277-288.
• Null, W. (2011). Curriculum from theory to practice. USA/Maryland: Rowman & Littlefield.
• OECD (2016). Education in China report. https://www.oecd.org/china/Education-in-China-a-snapshot.pdf adresinden alındı.
• Ornstein, A.C and Hunkins, F.P. (2016). Eğitim programı temeller ilkeler ve sorunlar. (Asım Arı, çev.), Konya: Eğitim.
• Oruç, Ş., Tokcan, H. ve Demirkaya, H. (2017). Osmanlı dönemi coğrafya ve coğrafya öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Owen, D. and Ryan, A. (2001). Teaching gepgraphy. London/Newyork:Continuum.
• Özçağlar, A. (2011). Coğrafyaya giriş. Ankara: Ümit Ofset.
• Özşavlı, C. (2007). I. Coğrafya kongresinden günümüze Türkiye’de lisede okutulan coğrafya dersi müfredatında yapılan değişiklikler ve ülkemizdeki ile Amerika Birleşik Devletleri’ndeki coğrafya öğretiminin karşılaştırılması. (Yüksek lisans), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Öztürk, M. (2008). Coğrafya derslerinde planlama. R. Özey ve A. Demirci (ed). Coğrafya öğretiminde yöntem ve yaklaşımlar. (23-57) içinde. Ankara: Aktif.
• Özür, N. (2022). Coğrafya Öğretim Programlarında Öğretme/Öğrenme Süreci Tasarımı. S. Karabağ ve S. Şahin (Ed.) Coğrafya eğitiminin temel eksenleri içinde (s.291-326). Ankara: Pegem Akademi.
• Pinar, W.F. (ed). (2013). Curriculum toward new identities. New York/USA:Routledge.
• Qiquan, Z. and Liya, T. A. (2013). Continuous journey: Curriculum policy change in mainland China. E. Hau-Fai Law and C. Li (ed.) Curriculum innovations in changing societies in (p.13-39). Rotterdam/Netherlands: Sense Publishers. https://www.sensepublishers.com/ adresinden alındı.
• Rawling, E. (2000). National curriculum geography: New opportunities for curriculum development. A. Kent (ed). Reflective practice in geography teaching in (p. 99-113). London: Paul Chapman.
• Roberts, M. (2003). Curriculum planning and course development: A matter of professional judgement. D. Tilbury and M. Williams (ed). Teaching and learning geography in (p. 35-49). London/UK: Taylor&Francis.
• Stoddard, R. (1982). Field techniques and research methods in geography. Nebraska: Geography Faculty Publication. http://digitalcommons.unl.edu/geographyfacpub/26 adresinden alınmıştır.
• Taş, H.İ. (2005). Cumhuriyetin kuruluşundan günümüze ilköğretim II. kademe ve liselerde coğrafya ders ve müfredatının değişimi. Doğu Coğrafya Dergisi, 10(14), 311-330.
• Thornton, S.J. (2005). Teaching social studies that matters: Curriculum for active learning. New York/USA: Teachers College Columbia University.
• Tröhler, D. (2016). Curriculum history or the educational construction of Europe in the long nineteenth century. European Educational Research Journal, 15(3), 279–297.
• Üçışık, S. ve Sekin, S. (2001). Lise coğrafya dersi öğretim programının incelenmesi. Marmara Coğrafya Dergisi, 2(3), 113-124.
• Ünal, F. ve Ünal, M. (2010). Türkiye’de ortaöğretim programlarının gelişimi. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1, 110-125.
• Ünlü, M. (2014). Coğrafya öğretimi. Ankara: PegemAkademi.
• Varış, F. (ed). (1994). Eğitim bilimine giriş. Konya: Atlas.
• Vitikka, E., Krokfors, L. and Rikabi, L. (2016). The Finnish national core curriculum design and development. H. Niemi, A. Toom, and A. Kallioniemi (ed). Miracle of education the principles and practices of teaching and learning in Finnish schools in (p. 83-89). Rotterdam/Netherlands: Sense Publishers, https://www.sensepublishers.com/
• Walford, R. (2003). The great debate and 1988. D. Tilbury, and M. Williams (ed). Teaching and learning geography in (p.15-28). London/UK: Taylor&Francis.
• Xu, Y. (2013). The curriculum innovation in mainland China and Japan: A school-based approach. E. Hau-Fai Law and C. Li ( ed ). Curriculum innovations in changing societies in (p.509-517). Rotterdam/Netherlands, https://www.sensepublishers.com/
• Yates, L. and Grumet, M. (2011). Curriculum in today’s World: Configuring knowledge, identities, work and politics. L. Yates and M. Grumet (ed). Curriculum in today’s World: Configuring knowledge, identities, work and politics in (p.3-13). New York/USA: Routledge.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, C. ve Zeybek, H.İ. (1997). Ders geçme ve kredili sisteme göre liselerimizde coğrafya öğretiminin yeri ve bazı sorunları. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (1), 309-320.