Cattle Feeding Habits of Cattle Enterprises in Narman County of Erzurum Province

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 1, 341 - 349, 31.03.2018

Abdulkerim Diler Rıdvan Koçyiğit Mete Yanar Recep Aydın , Olcay Güler Olcay Güler

https://doi.org/10.21597/jist.407894

Cited By: 6

Öz

This study was carried out in order to reveal cattle nutrition and feeding habits of cattle enterprises

in Narman country of Erzurum province. For this purpose, some data were obtained by conducting face to face

survey study with 208 producers in Narman and it’s villages. According to the findings obtained in the survey,

it was determined that 80.8% of the enterprises produced forage crops. In these enterprises, alfalfa (61.5%) and

barley (60.1%) were mainly planted, but production of corn silage which is a major roughage feed was at low level

(%7.7). Pasture utilization ratio was 96.2% and cattle herds generally moved into the pasture in May (47.5%) or

June (37%). Time interval that herds are grazed in pasture as determined as 3 months (31%) or 4 months (68%). It

was also found out that 41% of the cattle breeder had a chance to move to the upland, they mostly went there in May

or June and stayed in the upland for 4 months (43%). While wheat and barley straws (27%) take the first order as

roughage in the enterprises, they were followed by alfaalfa hay (21%) and grass hay (16%). Silage (7%) was used at

a low level. In enterprises crushed barley (34%), feed for fattening (23%) and feed for milk production (22%) were

mostly used as concentrated feed. Excessive pasture usage in the country makes it necessary to improve the quality

of pasture and to increase the production of forage crops, especially corn silage. Also concentration of agricultural

extension services in rural areas will be beneficial for ranchers.

Anahtar Kelimeler

Cattle, Erzurum, Narman, feeding habits, forage crops

Erzurum İli Narman İlçesi Sığır Yetiştiricilerinin Sığır Besleme Tercihleri

Öz

Bu araştırma, sığır yetiştiricilerinin sığır besleme ve yemleme alışkanlıklarını ortaya koymak amacıyla

Erzurum İli Narman İlçesi’nde yapılmıştır. Bu amaçla Narman ilçe ve köylerinde 208 işletme sahibiyle anket

çalışması yapılarak veriler elde edilmiştir. Araştırmada elde edilen bulgulara göre yetiştiricilerin % 80.8’inin

yem bitkisi üretimi yaptığı saptanmıştır. Bu işletmelerde çoğunlukla yonca (% 61.5) ve arpa (% 60.1) üretimi

yapıldığı belirlenmiştir. Ancak önemli kaba yem kaynağı olan silajlık mısır üretimi düşük düzeyde (% 7.7)

yapılmaktadır. Mera kullanım oranı % 96.2 olup genellikle Mayıs (% 47.5) veya Haziran (% 37) aylarında meraya

çıkış gerçekleşmektedir. Meradan yararlanma süreleri ise 3 ay (% 31) veya 4 ay (% 68) olarak belirlenmiştir.

İşletmelerin % 41’inin yaylaya çıkma imkânı olduğu, Mayıs-Haziran aylarında yaylalara çıktıkları ve çoğunlukla

4 ay (% 43) kaldıkları tespit edilmiştir. İşletmelerde kullanılan kaba yem kaynaklarında buğday-arpa samanı

(% 27) ilk sırayı alır iken bunu kuru yonca (% 21) ve kuru çayır otu (%16) takip etmektedir. Silaj ise düşük düzeyde

(% 7) kullanılmaktadır. İşletmelerde kesif yem olarak genellikle arpa kırması (% 34), besi yemi (% 23) ve süt yemi

(% 22) kullanılmaktadır. İlçede meranın ıslah edilerek, aktif kullanımı, yem bitkileri üretimi ve özellikle mısır silajı

üretiminin arttırılması gerekli görülmektedir. Ayrıca tarımsal yayım hizmetlerinin kırsal alanlarda yoğunlaştırılması

yetiştiriciler için faydalı olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Besleme alışkanlığı, Erzurum, Narman, sığır, yem bitkileri

Kaynakça

• Anonim 2017a. T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı http://www.tarim.gov.tr/Konular/Bitkisel-Uretim/Cayir-Mera-ve-Yem-Bitkileri Erişim tarihi: 21.03.2017.
• Anonim 2017b. Bitkisel ve Hayvansal Üretim İstatistikleri. http://tuik.gov.tr/ [Erişim tarihi:21.03.2017]
• Bakır G, Demirel M, 2001. Van İli ve İlçelerindeki sığırcılık işletmelerinde kullanılan yem çeşitleri ve hayvan besleme alışkanlıkları. Tarım Bilimleri Dergisi, 11(1):29-37
• Bakır G, Han F, 2014. Yalova ilindeki işletmelerin yapısal özelliklerini etkileyen faktörler: Yem ve besleme alışkanlıkları. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi 1:55-62.
• Bogdanović V, Đedović R, Perišić P, Stanojević D, Petrović MD, Trivunović S, Kučević D, Petrović MM, 2012. An assesment of dairy farm structure and characteristics of dairy production sytems in Serbia. Biotechnology in Animal Husbandry. 28 (4): 689-696
• Budağ C, Keçeci Ş, 2013. Van’da büyükbaş hayvan besilerinde kullanılan yemler ve besi şekillerine ilişkin bir anket çalışması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bil. Ens. Derg. 18 (1-2):48-61
• Cochran WG, 1977. Sampling Techniques. 3rd Edition. John Wiley&Sons. New York, USA. 448 p.
• Daş A, İnci H, Karakaya E, Şengül AY, 2014. Bingöl İli Damızlık Sığır Yetiştiricileri Birliğine bağlı sığırcılık işletmelerinin mevcut durumu. Türk Tarım ve Doğa Bil. Derg. 1(3): 421-429
• Demir P, Aksu Elmalı D, Işık S, Tazegül R, Ayvazoğlu C, 2013. Kars İli Süt sığırcılık işletmelerinde yem kullanımı ve hayvan besleme alışkanlıklarının ekonomik önemi. Atatürk Üniv. Vet. Bil. Derg. 8(3): 229-236
• Diler A, Koçyiğit R, Yanar M, Aydin R, Güler O, Avcı M, 2016. Erzurum ili Hınıs ilçesi sığırcılık işletmelerinde sığır besleme uygulamaları üzerine bir araştırma. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 31(1): 149.
• Dou Z, Galligan DT, Ramberg JCF , Meadows C, Ferguson J D, 2001. A Survey of dairy farming in Pennsylvania: Nutrient Management Practices and Implications. J Dairy Sci. 84(4): 966-973.
• Han Y, Bakır G, 2009. Ergani İlçesindeki özel besi işletmelerinde besi uygulamaları ve ırk tercihleri. 6. Zootekni Bilim Kongresi 24-26 Haziran, Erzurum.
• Heinrichs AJ, Kiernan NE, Graves RE, Hutchinson LJ, 1987. Survey of calf and heifer management practices in Pennsylvania Dairy Herds. J Dairy Sci 70(4): 896-904.
• Kaygısız A, Tümer R, 2009. Kahramanmaraş İli süt sığırcılığı işletmelerinin yapısal özellikleri: 3. Hayvan besleme alışkanlıkları. KSÜ Doğa Bil. Dergisi, 12(1): 48-52.
• Önal AR, Özder M, 2008. Edirne ili damızlık sığır yetiştiricileri birliğine üye işletmelerin yapısal özellikleri. Namık Kemal Üniversitesi Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(2): 197-203.
• Özdemir YÖ, Karaman S, 2008. Tokat Merkez İlçedeki süt sığırı ahırlarının yapısal ve çevre koşulları yönünden yeterliliklerinin ve geliştirme olanaklarının araştırılması. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, 1(2): 27-36.
• Özyürek S, Koçyiğit R, Tüzemen N, 2014. Erzincan İlinde süt sığırcılığı yapan işletmelerin yapısal özellikleri: Çayırlı İlçesi örneği. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(2): 19-26.
• Soyak A, Soysal Mİ, Gürkan EK, 2007. Tekirdağ İli Süt sığırcılığı işletmelerinin yapısal özellikleri ve bu işletmelerin siyah alaca süt sığırı popülasyonunun çeşitli morfolojik özellikleri üzerine bir araştırma. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(3): 297-305.
• Tilki M, Aydın E, Sarı M, Aksoy AR, Önk, K, 2013. Kars İli sığır işletmelerinde barınakların mevcut durumu ve yetiştirici talepleri: 1. Mevcut durum. Kafkas üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 19(1): 109-116, 2013. T ugay A, Bakır G, 2008. Giresun yöresindeki sığırcılık işletmelerinde kullanılan yem çeşitleri ve hayvan besleme alışkanlıkları. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Dergisi, 39(2): 231-239.
• Uzal S, Uğurlu N, 2006. Konya ili besi sığırı işletmelerinin yapısal analizi. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 20(40): 131-139.
• Vasseur E, Borderas F, Cue RI, Lefebvre D, Pellerin D, Rushen J, Wade KM, Passillé AM, 2010. A survey of dairy calf management practices in Canada that affect animal welfare. Journal of Dairy Science. 93(3): 1307-1315.
• Yamane T, 2006. Temel Örnekleme Yöntemleri. Çev. Esin A, Bakır MA, Aydın C, Güzbüzsel E, Literatür Yayınları: 53, İstanbul, TÜRKİYE. 528 s.
• Yıldız N, Bircan H, 2006. Uygulamalı İstatistik. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara, TÜRKİYE. 402 s.