Determination of Nutritive Value of Some Forage Legume and Grass Species Growing in Meadows and Pastures

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 3, 1776 - 1784, 01.09.2019

Mustafa Tan , Sedat Severoğlu , Abdullah Yazıcı

https://doi.org/10.21597/jist.555095

Cited By: 6

Öz

This research was carried out in order to determine the feeding value of some legume and grass forage crops, which were grown naturally in meadow and rangeland vegetation. For this purpose, 9 legumes and 9 grasses species were compared with alfalfa (Medicago sativa L.) and smooth bromegrass (Bromus inermis Leyss.) used as a controls. The research was planned as 4 replications in the completely randomized block experimental design. The leaf ratio, dry matter rate, crude protein content, ADF and NDF rates and relative feed values were examined in the plants sampled at the beginning of flowering. It was determined that legume species were superior to grasses in terms of leaf ratio, crude protein content and relative feed value. In terms of leaf content, Astragalus lineatus, Medicago sativa and Medicago lupulina are the mainstay among legumes, while Festuca ovina and Bromus tomentellus rank first among grasses. Trifolium ambiguum and Astragalus lineatus species had higher crude protein content than other species. Astragalus lineatus was the first in the relative feed value, followed by Trifolium hybridum and Medicago lupulina. Among the grass species, Bromus tomentellus had the highest relative feed value.

Anahtar Kelimeler

Forage crops, legumes, grasses, chemical composition

Çayır ve Meralarda Yetişen Bazı Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkilerinin Besleme Değerlerinin Belirlenmesi

Öz

Bu araĢtırma çayır ve mera bitki örtülerinde doğal olarak yetiĢen bazı baklagil ve buğdaygil yem bitkisi türlerinin besleme değerini belirlemek amacıyla yürütülmüĢtür. Bu amaçla 9 baklagil ve 9 buğdaygil türü yonca (Medicago sativa L.) ve kılçıksız bromun (Bromus inermis Leyss.)’un kontrol olarak kullanıldığı Ģartlarda kıyaslanmıĢlardır. AraĢtırma Ģansa bağlı tam bloklar deneme deseninde 4 tekerrürlü olarak planlanmıĢtır. Çiçeklenme baĢlangıcında örneklenen bitkilerde yaprak oranı, kuru madde oranı, ham protein oranı, ADF ve NDF oranları ile nispi yem değerleri incelenmiĢtir. Baklagillerin yaprak oranı, ham protein oranı ve nispi yem değeri yönünden buğdaygillerden üstün olduğu belirlenmiĢtir. Yaprak oranı yönünden baklagiller içerisinde mor çiçekli geven (Astragalus lineatus), yonca ve Ģerbetçi otu yoncası (Medicago lupulina) ön sıralarda yer alırken, buğdaygiller arasında koyun yumağı (Festuca ovina) ve çok yıllık tüylü brom (Bromus tomentellus) ilk sıraları almıĢlardır. Kafkas üçgülü (Trifolium ambiguum) ve mor çiçekli geven türleri diğerlerinden daha yüksek ham protein oranına sahip olmuĢlardır. Nispi yem değerinde ise mor çiçekli geven ilk sırayı alırken bunu melez üçgül (Trifolium hybridum) ve Ģerbetçi otu yoncası takip etmiĢtir. Buğdaygiller arasında ise çok yıllık tüylü brom en yüksek nispi yem değerine sahip olmuĢtur.

Anahtar Kelimeler

Yem bitkisi, baklagiller, buğdaygiller, kimyasal kompozisyon

Kaynakça

• Ammar H, Lopez S, Bochi-Brum O, Garcia R, Ranilla MJ, 1999. Composition and in vitro Digestibility of Leaves and Stems of Grasses and Legumes Harvested From Permanent Mountain Meadows at Different Stages of Maturity. Journal of Animal and Feed Sciences, 8: 599-610.
• Bakoğlu A, Koç A, Gökkuş A, 1999. Erzurum Yöresi Çayır ve Meralarındaki Yaygın Bitki Türlerinin Ömür Uzunluğu, Çiçeklenmeye Başlama Tarihi ve Ot Kalitesi ile İlgili Bazı Özellikleri. Turkish Journal Agriculture and Forestry, 23 (4): 951-957.
• Buxton DR, Anderson LC, Hallam A, 1988. Intercropping Sorghum into Alfalfa and Red Canarygrass to Increase Biomass Yield. Journal of Production and Agriculture, 11: 481-486.
• Canbolat Ö, Karaman Ş, 2009. Bazı Baklagil Kaba Yemlerinin in vitro Gaz Üretimi, Organik Madde Sindirimi, Nispi Yem Değeri ve Metabolik Enerji İçeriklerinin Karşılaştırılması. Tarım Bilimleri Dergisi, 15 (2): 188-195.
• Cherney DJR, Cherney JH, Davidson AH, 1997. Characterization of Legume and Grass Residues Following in Vitro and in Sacco Ruminal Digestion. Proceedings The XVIII International Grassland Congress, June 8-17, 1997, Winnipeg and Saksatoon, Session, 17:17-23.
• Çaçan E, Aydın A, Başbağ M, 2015. Bingöl Üniversitesi Yerleşkesinde Yer Alan Bazı Buğdaygil Yem Bitkilerine Ait Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 2 (2): 214-219.
• Gilliland TJ, 1997. Changes Induced by Defoliation in The Yield and Digestibility of Leaves and Stems of Perennial Ryegrass (Lolium perenne) During Reproductive Development. European Journal Agronomy, 6: 257-264.
• Gürsoy E, Macit M, 2017a. Erzurum İli Meralarında Doğal Olarak Yetişen Farklı Baklagil Yem Bitkilerinin Nispi Yem Değerlerinin Belirlenmesi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 32: 407-412.
• Gürsoy E, Macit M, 2017b. Erzurum İli Çayır ve Meralarında Doğal Olarak Yetişen Bazı Buğdaygil Yem Bitkilerinin Nispi Yem Değerleri Bakımından Karşılaştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 27 (3): 309-317.
• Kacar B, İnal A, 2008. Bitki Analizleri. Nobel Yayınevi No: 1241.
• Moore KJ, Cherney JH, 1986. Digestion Kinetics of Sequentially Extracted Cell Wall Components of Forages. Crop Science, 26: 1230-1235.
• Paulson J, Jung H, Raeth-Knight M, Linn J. 2008. Grass vs. Legume Forages For Dairy Cattle. Proceedings Minnesota Nutritional Conference, pp: 119-133.
• Rohweder DA, Barnes RF, Jorgensen N, 1978. Proposed Hay Grading Standards Based on Laboratory Analyses for Evaluating Quality. Journal of Animal Science 47: 747-759.
• Susmel P, Stefanon B, Mills CR, Spangher M, 1990. Rumen Degradability of Organic Matter, Nitrogen And Fibre Fractions in Forages. Animal Production, 51: 515-526.
• Tan M, Menteşe Ö, 2003. Yembitkilerinde Anatomik Yapı ve Kimyasal Kompozisyonun Besleme Değerine Etkileri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34 (1): 97-103.
• Temel S, 2017. Determination of Feed Contents of Some Wild Species Growing in the High-Altitute Grasslands. Journal of the Institute of Science and Technology, 7(3): 293-298.
• Temel S, 2018. Tuzlu-Alkali Meralarda Yaygın Olarak Yetişen Çorak Çimi (Puccinellia distans) ve Sahil Ayrığı (Aeluropus littoralis) Bitkilerinin Farklı Gelişme Dönemlerindeki Besin İçeriklerinin Belirlenmesi. Uluslararası Tarım ve Yaban Hayatı Bilimleri Dergisi, 4(2): 237-246.
• Temel S, Keskin B, Yıldız V, Kır AE, 2015. Iğdır Ovası Taban Koşullarında Adi Fiğ (Vicia sativa L.) Çeşitlerinin Kuru Ot Verimi ve Kalite Özelliklerinin İncelenmesi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(3): 67-76.
• Van Soest PJ, 1963. Use of Detergents in the Analysis of Fibrous Feeds. 2. A Rapid Method for the Determination of Fiber and Lignin. Journal the Association of Official Agricultural Chemists, 46: 829-835.
• Wilson JR, 1993. Organization of Forage Plant Tissues. In: Forage Cell Wall Structure and Digestibility, H. G. Jung, D. R. Buxton, R. D. Hatfield, J. Ralph (Eds.). American Society of Agronomy, Madison, Wisconsin, USA, p: 1-32.
• Yıldız N, Bircan H, 1991. Araştırma ve Deneme Metotları. Atatürk Üniversitesi Yayınları No: 697, Ziraat Fakültesi Yayınları No: 305, Ders Kitapları Serisi No: 57, Erzurum, 277 s.