Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Politikası Bağlamında İran İslam Cumhuriyeti

Yıl 2020, Cilt: 6 Sayı: 1, 201 - 215, 25.04.2020

Umut Başar

https://doi.org/10.31464/jlere.651927

Öz

Türkçe yurt dışında birçok ülkede gerek Türkoloji bölümlerinde gerekse de özel dil merkezlerinde yabancı dil olarak öğretilmektedir. Nitekim İran da Türkçenin geniş bir hedef kitle tarafından yabancı dil olarak ilgi gördüğü ülkelerin başında gelmektedir. Ancak İran ve Türkiye arasındaki köklü tarihî ilişkiler ve iki ülkenin yumuşak gücünün etkili olduğu coğrafi hinterlandın örtüşmesi yabancı dil olarak Türkçe öğretimi bağlamında İran’a diğer ülkelerden farklı kılmaktadır. Bu çalışmada Türkçenin yabancı dil olarak ilgi gördüğü ülkelerden biri olan İran İslam Cumhuriyeti’nde uygulanabilecek yabancı dil olarak Türkçe öğretim politikasının çerçevesinin çizilmesi amaçlanmıştır. Nitel bir araştırma olan çalışmadaki verilere araştırmacının sahadaki gözlemleri ve doküman analiziyle ulaşılmıştır. Ayrıca çalışma İran İslam Cumhuriyeti özelinde yabancılara Türkçe öğretimi politikasının gerçekçi ve bütüncül biçimde ortaya konulmasını sağlayacak verilerle yapılandırılmıştır. Bu doğrultuda “İran İslam Cumhuriyeti’nde yabancılara Türkçe öğretimi politikası nasıl geliştirilmelidir?” sorusuna yanıt aranmış ve çalışmanın sonuç bölümünde yabancı dil öğretim politikası için eylem planı niteliğinde bazı öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

İran, Yabancı Dil Politikası

Kaynakça

• Açık, F. (2013). Dil Politikaları Bağlamında Türkçe’nin Öğretimi. M. Durmuş ve A. Okur (Ed.) içinde, Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı (ss. 483-492). Ankara: Grafiker Yayınları.
• Adıyaman, H., Çangal, Ö. ve M., H. Yazıcı. (2016). Kazakistan'da Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Dil İhtiyaç Analizi: Hoca Ahmet Yesevi Uluslararası Türk-Kazak Üniversitesi Örneği. In İsmail Güleç ve Bekir İnce (Eds.), 1st International Symposium of Teaching Turkish as a Foreign Language (pp. 79- 90). Frankfurt am Main: Peterlang GmbH.
• Ager, D. (2001). Motivation in Language Planning and Language Policy. England: Clevedon, Multilingual Matters.
• Aliyar Demirci, H. (2008). Osmanlı Modernleşmesinde Dil Politikaları ve Mebusan Meclisi. Muhafazakâr Düşünce Dergisi, 16-17, 187-212.
• Barın, E. (2010). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Metodoloji. İ. Yazar (Ed.) içinde, III. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu Bildiri Kitabı 16-18 Aralık (ss. 167-170), İzmir.
• Başar, U. ve E. Akbulut, (2016). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Öğrenen İhtiyaçlarının Belirlenmesi: Yunus Emre Enstitüsü Tiflis Türk Kültür Merkezi Örneği. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 2, 1005-1020.
• Başar, U. ve E. Boylu. (2015). Yurt Dışında Türkiye Türkçesi Öğrenen Türk Dillilerin Yazılı Anlatım Hataları: İran Örneği. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (5), 324-338.
• Bekbabayi, B. ve E. Emirzdeh. (2016). Caygah-i Tercüme-i Edebiyatı Türki Bad Ez Enkılab-ı Eslami. TYB Akademi Dil Edebiyat ve Sosyal Bilimler Dergisi, (İran Özel Sayısı), (18), 95-117.
• Boylu, E. ve U. Başar. (2016). Türkçe Öğretim Merkezlerinin Güncel Durumu ve Standartlaştırılması Üzerine. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 24, 309- 324.
• Boylu, E. ve Ö. Çangal. (2014). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Dil İhtiyaç Analizi: İran Örneği. International Journal of Language Academy, 4, 127-151.
• Çalışkan, N. ve S. Bayraktar. (2012). Yabancılara Türkçe Öğretimi Konusunda Bir İhtiyaç Analizi: Kahire Yunus Emre Türk Kültür Merkezi Örneği. H. Zülfikar ve R. Özyürek (Ed.) içinde, VII. Uluslararası Türk Dil Kurultayı Bildirileri Kitabı, Ankara.
• Çangal, Ö. (2013). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Dil İhtiyaç Analizi: Bosna-Hersek Örneği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çangal, Ö. ve U. Başar. (2016). Türkçe Öğrenen İranlılar İçin Turizm Türkçesi Öğretim Programı, Terimler Sözlüğü ve Konuşma Kılavuzu Denemesi. Turkısh Studies-International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 707-734.
• Dinç, A. (2011). Dillerarası Etkileşim Süreçlerini Belirleyen Kimi Etkenler. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 8 (3), 7-23.
• Durmuş, M. (2013). Yabancılara Türkçe Öğretimi (2. Baskı). Ankara: Grafiker Yayınları.
• Gültekin İ., D. Melanlıoğlu ve M. Ülker. (2015). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Yunus Emre Enstitüsü Modeli. H. Develi ve ark. (Ed.) içinde, Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Yöntem ve Uygulamalar (ss. 293-336). Ankara: Yunus Emre Enstitüsü.
• Gündoğdu, M. (2005). Avrupa Birliği Yolunda Türkiye’nin Yabancı Dil Politikası. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 120-127.
• Güzel, A. ve E. Barın. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Hornberger, N. H. (2006). Frameworks and Models in Language Policy and Planning. In T. Ricento (Eds.), An Introduction to Language Policy: Theory and Method (ss. 24-41). the USA: Blackwell Publishing.
• İşcan, A., E. Yağmur Şahin, F. Kana ve Ö. Koçer. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Öğrencilerin İhtiyaç Algıları: Betimsel Bir durum Çalışması. International Journal of Social Science, 4, 1185- 1198.
• Kara, M. (2013). Türk Soylulara Türkiye Türkçesi Öğretimi. M. Durmuş ve A. Okur (Ed.) içinde, Yabancılara Türkçe Öğretimi El Kitabı (ss. 201-210). Ankara: Grafiker Yayınları.
• Koç, N. (1988). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı. Ankara: A. Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Lo Bianco, J. (2010). Language Policy and Planning, In N. H. Hornberger and S. L. McKay (Eds.), Sociolinguistics and Language Education (ss. 143- 176). England: Clevedon, Multilingual Matters.
• Narmamatova, T. ve E. Akman. (2010). Türk Dünyası Entegrasyonunda Dil ve Alfabe Ortaklığını Gerçekleştirmede Medyanın Rolü: Kırgızistan Örneği. N. Muradov ve E. Ağayev (Ed.) içinde, 21. Yüzyılda Türk Dünyası Uluslararası Sempozyumu Bildiriler Kitabı 02-05 Aralık (ss. 497-510). K.K.T.C.: Lefke.
• Nurlu, M. vd. (2016). Türkçenin Yabancı/İkinci Dil Olarak Öğretimi Politikaları. A. Sarıçoban (Ed.) içinde, Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Metodolojisi (ss. 70-116). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Wright, S. (2016). Language Policy and Language Planning: From Nationalism to Globalisation, 2nd Edition. UK: University of Portsmouth.
• Yeşilyurt, E. (2016). Osmanlı Döneminde İngilizlere Türkçe Öğretmek Amacıyla Yazılan Kitapların Dil Öğretimi Açısından Değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 4(3), 277-294.
• Yıldırım, A. ve H. Şimşek. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.