Hemşirelik Öğrencilerinde Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 1, 0 - 0, 27.03.2016

YURDANUR Dikmen , YILDIZ Denat Nasibe Yağmur Filiz Handenur Başaran

Öz

Amaç Bu çalışma, hemşirelik öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerini incelemek amacıyla yürütülmüştür.

Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı ve analitik tipte yürütülen bu araştırmanın örneklemini kamu üniversiteleri olan Adnan Menderes Üniversitesi Aydın Sağlık Yüksekokulu ve Sakarya Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik Bölümünde 2015-2016 eğitim-öğretim yılında öğrenim gören ve araştırmaya katılmaya gönüllü 529 üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencileri oluşturmuştur. Veriler, Öğrenci Tanıtım Formu ile ülkemizde Diker ve Demirel (2010) tarafından Türkçe’ye uyarlanarak geçerlik, güvenirlik çalışması yapılan “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Ölçeği” (YBÖÖ) kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde frekans, yüzde, aritmetik ortalama, ve Cronbach alfa güvenirlik katsayısı hesaplanmıştır. Verilerin analizinde bağımsız değişkenlerle ölçek toplam puanları arasındaki farkı incelemek amacıyla parametrik testlerden Student’s T-Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) kullanılmıştır.

Bulgular: Araştırmaya katılan öğrencilerin %79.2’sinin kız, %48.2’sinin Anadolu lisesi mezunu, %60.9’unun üçüncü sınıfta, %39.1’inin dördüncü sınıfta öğrenim görmekte olduğu, %44.6’sının düzenli kitap okuma alışkanlığı olduğu saptanmıştır. Ölçekten elde edilen toplam puanın (64.83±21.51) ölçek orta puanının altında olması nedeniyle öğrencilerin genel olarak yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin düşük olduğu görülmüştür. Erkek öğrencilerin yaşam boyu öğrenmeye ilişkin toplam puanının, kız öğrencilerin puanından anlamlı biçimde yüksek olduğu saptanmıştır (t:2.290, p<0.05). Son sınıf öğrencilerin ve düzenli kitap okuma alışkanlığı olan öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimleri puanlarının anlamlı olarak daha yüksek olduğu belirlenmiştir (t:4.569, p<0.05 t:3.668, p<0.05). Bunun yanında yaşam boyu öğrenme eğilim puanlarının öğrencilerin yaş (F:0.071, p>0.05), gelir durumu (F:0.958, p>0.05), mezun oldukları okul (F:0.724, p>0.05) gibi değişkenlerinden etkilenmediği saptanmıştır.

Sonuç: Hemşirelik öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin düşük, öğrenmeye güdülenme açısından yetersiz, öğrenme faaliyetlerine katılma ve devamlılık gösterme açısından orta düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Yükseköğretim, Yaşam boyu öğrenme, Hemşirelik öğrencisi

Kaynakça

• Bagnall R.G. (2006). Lifelonglearningandthelimits of tolerance. International Journal of LifelongEducation, 25 (3): 257-269.
• Gencel İ.E. (2013) Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Yeterliklerine Yönelik Algıları, Eğitim ve Bilim, 38(170):237-252.
• Şenyuva E (2013) Hemşirelikte Yaşam Boyu Öğrenme: Algılar ve Gerçekler, F.N. Hem. Derg 21(1): 69-75
• Akkoyunlu, B. (2008). Bilgi okuryazarlığı ve yaşam boyu öğ- renme. International EducationalTechnology Conference (IETC 2008), 06-09 Mayıs, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir, 11-15.
• Ersoy, A., Yılmaz, B. (2009). Yaşam boyu öğrenme ve Türkiye’de halk kütüphaneleri. Türk Kütüphaneciliği, 23(4): 803-834.
• Gopee, N. (2001). Lifelonglearning in nursing: Perceptionsandrealities. NurseEducationToday, 21: 607-615
• Haseski, H. İ., Odabaşı, F., Kuzu, A. (2011). Türkiye’de orta yaş üstü yetişkinlere yönelik yaşam boyu öğrenme olanakları. International EducationalTechnology Conference (IETC 2011), 25-27 Mayıs, İstanbul, 2047-2056.
• Aspin D.N. &Chapman J.D. (2000). Lifelonglearning: conceptsandconceptions. International Journal of LifelongEducation, 19 (1): 2-19.
• Rausch, A.S. (2003). A casestudy of lifelonglearning in Japan: objectives, curriculum, accountability, andvisibility. International Journal of LifelongEducation. 22 (5): 518-532.
• Edwards, R.,Clarke, J., Harrison, R.&Reeve, F. (2001). Flexibility at work: A study of furthereducation. Journal of VocationalEducationand Training. 53 (3), 373-390.
• Roulstone, K. (2010). There is noendtolearning’:lifelongeducationandjoyfull earner. International Journal of Music Education, 28(4), 341-352.
• Soran, H, Akkoyunlu, B. ve Kavak, Y (2006). Yaşam Boyu Öğrenme Becerileri ve Eğiticilerin Eğitimi Programı: Hacettepe Üniversitesi Örneği. H.Ü. Egitim Fakültesi Dergisi, 30, 201- 210.
• Akbaş, O. ve Özdemir, S.M. (2002). Avrupa Birliğinde Yaşam Boyu Öğrenme. Milli Eğitim Dergisi (156), 112-126.
• Gopee, N. (2005). Facilitatingtheimplementation of lifelonglearning in nursing. British. Journal of Nursing, 14(4): 761-767.
• Barnard, A.,Nash, R., O’Brien, M. (2005). Information literacy: Developin
• glifelongskillstroughnursingeducation. TheJournal of NursingEducation, 44(11): 505-510.
• Hemşirelik Ulusal Çekirdek Eğitim Programı-HUÇEP (2014) http://www. hemed.org.tr/images/dosya-yukle/HUCEP-2014-PDF.pdf. Erişim Tarihi: Kasım 2015.
• Thurstone, H. (1992). Mandatorycontinuingeducation: Whattheresearchtell us. TheJournal of ContinuingEducation in Nursing, 23(1): 6-14.
• Diker Coşkun, Y. & Demirel, M. (2010). Lifelonglearningtendenceyscale: thestudy of validityandreliability. Procedia- SocialandBehavioralSciences. Vol.5, 2343-2350.
• Coşkun, Y.D. ve Demirel, M.(2012). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 42. 108-120.
• Atacanlı, M. F. (2007). Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Öğrenme Tercihi Değerlendirme Ölçeği Aracılığıyla Yaşam Boyu Öğrenme Davranışının Yıllara Göre Değişiminin Araştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi. Tıp Eğitimi ve Bilişimi Anabilim Dalı, Ankara.
• Kılıç Ç (2014) Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenmeye Yönelik Algıları, Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi Journal of Research in EducationandTeaching, 3(4): 79-87.
• Bimrose, J.,Green, A., Barnes, S. &Orton, M. (2003) Improvingtheparticipation of Women in theLabour Market: CoventryandWarwickshire, Coventry: InstituteforEmploymentResearch, University of Warwick.
• Schunk, D. H. &Pintrich, P. R., (2002). Motivation in education: Theory, research, andapplications. (2. Basım). UpperSaddleRiver, NJ: Merrill, PrenticeHall.
• Darwin, A., E. Palmer (2008). “Mentoringcircles in highereducation.” HigherEducationResearch& Development, Vol. 28, No. 2. pp. 125-136. 25. Yılmaz, M. & Benli, N. (2010). Sınıf öğretmeni adaylarının okuma alışkanlığına yönelik tutumlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 281-291.
• İlgar L, İlgar Ş, Topaç N (2015) Okul öncesi öğretmen adaylarının kitap okuma alışkanlığına ilişkin görüş ve tutumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi, Eğitim Bilimleri Dergisi, 41: 99-116.
• Odabaş, H., Odabaş, Z. Y. & Polat, C. (2008). Üniversite öğrencilerinin okuma alışkanlığı: Ankara Üniversitesi örneği. Bilgi Dünyası, 9(2), 431-465.