Amaç: Normal büyüme ve gelişmenin varyantlarından olan içe basma, ortopedi polikliniklerine önemli bir başvuru nedenidir. Çalışmamızın amacı içe basma yakınması ile ortopedi ve travmatoloji polikliniğine getirilen çocukların ebeveynlerindeki anksiyete, depresyon ve durumsal kaygı düzeyini belirlemektir. Ayrıca ebeveynlerin kaygı düzeyi ile ilişkili olabilecek durumların gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntemler: Bu kesitsel çalışmaya içe basma yakınması ile anne ve babası ile birlikte başvuran 58 çocuğun (çalışma grubu olarak) ve sağlık problemi olmayan 40 çocuğun (kontrol grubu olarak) ebeveyni dahil edilmiştir. Ailelerden sosyo-demografik veri formu, Süreklilik Kaygı Ölçeği (STAI II), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ) formlarını doldurmaları istendi. Ölçek puanları istatistiksel olarak karşılaştırıldı.
Bulgular: Beck Anksiyete Ölçeği ve STAI II ölçek puanları içe basma yakınması ile başvuran çocukların ebeveynlerinde kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olarak saptandı (P=0,002, P=0,046, sırasıyla). Spearman korelasyon analizine göre içe basma yakınması olan grupta BDÖ ile BAÖ, STAI II ile BDÖ, BAÖ ile STAI II arasında güçlü korelasyon olduğu bulundu (r=0,518, P=0,001; r=0,546, P=0,001; r=0,566, P=0,001; sırasıyla). Kontrol grubunda ise BDÖ ve BAÖ arasında zayıf korelasyon saptandı (r=0,346, P=0,029). Annelerin kaygı düzeylerini belirleyen BAI ve STAI-II skorlarının babalara göre anlamlı oranda yüksek olduğu belirlenmiştir (P=0,025, P=0,001, sırasıyla). Çocuklarını ayda bir kezden fazla doktora götüren ebeveynlerin BAI, BDI ve STAI-II skorlarının, psikiyatrik tedavi öyküsü olanların BDI skorunun ve 20-40 yaş arasındaki ebeveynlerin BAI skorunun anlamlı olarak yüksek olduğu belirlenmiştir (P=0,001, P=0,001, P=0,001, P=0,001, P=0.033, sırasıyla).
Sonuç: Bu çalışmada fiziksel herhangi bir bozukluk olmamasına karşın çocuklarını sık doktora götüren ebeveynlerin özelliklede annelerin kaygı düzeylerinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Ayrıca çocuğunu ayda birden fazla defa doktora götürme, psikiyatrik tedavi öyküsünün olması, yaş aralığının 20-40 arasında olması ile ebeveynlerin anksiyete düzeyi ilişkili bulundu.
Aim: In-toeing, a variant of normal growth and development of children, is an important reason of referral to the orthopedics outpatient clinics. The aim of the present study is to determine the anxiety, depression, and trait anxiety levels in parents of children presenting to orthopedics and traumatology outpatient clinic with the complaint of in-toeing. In addition, the study aims to investigate the conditions that might be associated with the anxiety level of parents.
Methods: This cross-sectional study included parents of 58 children who presented with the complaint of in-toeing (study group) and those of 40 healthy children (control group). The parents were required to fill in the sociodemographic data collection form, State-Trait Anxiety Inventory (STAI-II), Beck Depression Inventory (BDI) and Beck Anxiety Inventory (BAI). The scale scores were compared statistically.
Results: The Beck Anxiety Inventory and STAI-II scores of parents of children presenting with in-toeing were statistically significantly higher compared to the control group (P=0.002, P=0.046, respectively). Spearman’s correlation analysis revealed a strong correlation between BDI and BAI, STAI-II and BDI, BAI and STAI-II in the study group (r=0.518, P=0.001; r=0.546, P=0.001; r=0.566, P=0.001; respectively). In the control group, there was a weak correlation between BDI and BAI (r=0.346, P=0.029). An analysis of anxiety levels of the mothers in the study group revealed significantly higher scores of BAI and STAI-II compared to the fathers (P=0.025, P=0.001, respectively). The BAI, BDI and STAI-II scores of parents taking the child to the physician more than once a month, the BDI scores of parents having a history of psychiatric treatment and the BAI scores of parents aged between 20-40 were significantly higher in the study group (P=0.001, P=0.001, P=0.001, P=0.001, P=0.033, respectively).
Conclusion: The present study determined that anxiety levels were high in parents, especially mothers, who take their children to the physician frequently despite the absence of physical impairment. In addition, anxiety levels of parents were associated with taking the child to the physician more than once a month, having a history of psychiatric treatment and being aged between 20-40 years.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Ortopedi |
Bölüm | Araştırma makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Kasım 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 4 Sayı: 11 |