Damage Degrees of Historical Buildings After the Conflict in Diyarbakır Sur District

Yıl 2024, Cilt: 6 Sayı: 1, 47 - 56, 20.07.2024

Serkan Sipahi , Zeynep Bural

https://doi.org/10.46474/jds.1470177

Öz

Diyarbakır, its significant historical heritage, became an important city in terms of cultural history. However, in 2015, the central area of this cultural heritage, the Sur district, suffered destruction. Although restoration efforts are ongoing, there remains a debate on the extent to which the damage has been mitigated. This area, home to religious, civil, and social structures, is designated as an urban conservation site. Preserving this area is crucial for safeguarding architectural diversity and the traces of various civilizations. Over time, the cultural heritage in the region has been affected by various factors until 2015 when clashes exacerbated the damage, resulting in substantial losses. Prior to 2015, an inventory survey was conducted to identify the historical structures in the area, which were damaged or lost during the conflicts. Based on damage assessments conducted by the Ministry of Environment and Urban Planning in 2019, the buildings were classified as severely damaged, moderately damaged, slightly damaged, undamaged, or lost. According to the survey, out of the 479 buildings examined, restoration was carried out on 204, while 9 were severely damaged, 5 were moderately damaged, 4 were slightly damaged, 254 were undamaged, and 3 were lost. The data obtained from the study indicates that detailed efforts have been made to address the destruction in the region. Restoration activities have positively contributed to the preservation of documentary evidence. However, the best option for preserving similar areas is to cease terrorist activities in Turkey and around the world to maintain the originality of humanity's common heritage.

Anahtar Kelimeler

Diyarbakır, Sur district, Urban Conservation Area, Historical Environment

Kaynakça

• Arslan, R. (1999). Diyarbakır Kentinin Tarihi ve Bugünkü Konumu. Yapı Kredi Yayınları.
• Ateş, D.K. (2018). Diyarbakır İçkale Müze Kompleksinin Restorasyon Sonrası Koruma Açısından Değerlendirmesi [Yüksek Lisans Tezi, Dicle Üniversitesi], Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. (Tez No: 541400).
• Çatalbaş, F. (2011). Kentsel Dönüşüm Projelerinin Mekânsal ve Sosyo-Ekonomik Etkileri: Diyarbakır İli Suriçi Bölgesi Örneği [Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi], Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. (Tez No: 312021).
• Çatalbaş, F. (2012). Suriçi Bölgesi Kentsel Dönüşüm Projesi ve Diyarbakır Turizmine Katkısı. Bozok Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(1), 47-65.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı (2019). Betonarme ve Yığma Binalarda Deprem Kaynaklı Hasar Tespiti, İstanbul, Türkiye.
• Çorbacı, Ö.L., Oğuztürk, T., Ercan Oğuztürk, G., Üçok, M., Aydın, F. (2021). Diyarbakır Hz. Süleyman Camii’nin İnanç Turizmi Açısından Değerlendirilerek Rekreasyonel Olanaklarının Belirlenmesi. Journal of Academic Tourism Studies, 2, 106-115.
• Dalkılıç, N., Halifeoğlu, M. (2011) Diyarbakır Kalesi. Diyarbakır Kültür Envanteri Merkez, Cilt 1. Diyarbakır Valiliği.
• Dinçer, A. E., Kartal, S. (2022). Generation of Ceiling Rose Patterns by Shape Grammar Approaches in Safranbolu Traditional Houses. Journal of Design Studio, 4(1), 39-61. https://doi.org/10.46474/jds.1099805
• Gülen, M. (2023). Van Meher Kapı Kutsal Alanı’nın Yeniden Değerlendirilmesi ve Koruma Yaklaşımı İçin Bir Öneri. Uluslararası İnsan Ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 8(1), 42-54.
• Güneli, Z. (2001). Kaybolmakta Olan, Tarih, Kültür ve Kültürel Miraslar Kenti Kale-Kent, Diyarbakır, Türkiye Mühendislik Haberleri, 412 (2), 27-30.
• Kartal, S., Dinçer, A. E. (2023). Tarihi Çevrede Eski-yeni Yapı Uyumunun 3 Boyutlu Fraktal Analiz Yöntemi ile İncelenmesi: Safranbolu Örneği. Gümüşhane Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 13(4), 1110-1126. https://doi.org/10.17714/gumusfenbil.1256557
• Kejanlı, D.T, Dinçer, İ. (2011). Diyarbakır Kale Kenti’nde Koruma ve Planlama Sorunları, Megaron, 6 (2), 95-108.
• Mungan, B., Günay, Z. (2018, Ekim). Etnik Miras Bağlamında Kent, Biçim ve Değişim: Suriçi, Diyarbakır [Sözel bildiri], Türkiye Kentsel Morfoloji Araştırma Ağı II. Kentsel Morfoloji Sempozyumu, İstanbul, Türkiye.
• Parla, C. (2005). Diyarbakır Surları ve Kent Tarihi, ODTÜ Mimarlık Fakültesi Dergisi, 22(1), 57-84.
• Oruç, E.Ş. (2017). Diyarbakır Suriçi Bölgesindeki Geleneksel Konut Mimarisinde İklimsel Faktörün Rolü, Dicle Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Mühendislik Dergisi, 8 (2), 383-394.
• Ökse, A. T. (2015). Diyarbakır Kentinin En Eski Yerleşimi: İçkale’deki Amida Höyük, Olba Dergisi, 1(23), 59-110.
• Özyalvaç, A. (2011). Bir Müfettiş Raporu'nda Erken 20. Yüzyil İstanbul Suriçi Sibyan Mektepleri. Journal of Turkology, 21(1), 345-373.
• Sami, K. (2017). Halk Kültürü Bağlamında Hamamların Toplumsal Ve Mekânsal Dönüşümleri, Diyarbakır Tarihi "Suriçi" Örneği. Electronic Journal of Social Sciences, 16 (1), 1531-1546.
• Sami, K. (2022). Diyarbakır Tarihi Suriçi: Kentsel, Mekânsal ve Toplumsal Yaşamda Renkleri Yok Olan Kültürel Miras. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, (10) 53, 585-601. http://dx.doi.org/10.17719/jisr.20175334128
• Tuncer, O.C. (1999). Diyarbakır Evleri, Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi Yayınları.
• Tuncer, O. C. (2012). Diyarbakır Sur İçi Anıtları ile Köşkler ve Bağ Evleri. Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi Yayınları.
• Türkiye Mimarlar ve Mühendisler Odası (TMMOB), (2019). Yıkılan kentler raporu. Ankara, Türkiye.
• Uzun, T., Damar Çalın, T.İ. (2019). Diyarbakır Geleneksel Konut Mimarisine Ait Özgün Bir Örnek: Üzeyir Bey Konağı. TİMAD, 14 (28), 441-462.
• Yılmaz, A., Baran, M. (2013). Tarih-Kültür-İnanç Kenti: Diyarbakır. Uzman Matbaacılık.
• Yılmazçelik, İ. (1999). Osmanlı Hakimiyeti Süresince Diyarbakır Şehrinde Mahallelerin Tarihi ve Fiziki Gelişim Seyri. Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi Yayınları.