SİYASAL KATILIM, SİYASAL İLETİŞİM VE MEDYA

Yıl 2021, Sayı: 6, 163 - 172, 13.09.2021

Özer Silsüpür

https://doi.org/10.46236/jovosst.953891

Cited By: 2

Öz

Bireyler demokrasinin gerçekleştiği ortamlarda gerek en temel hak olan oy verme eyleminde bulunarak, gerekse de siyasi otoritenin kararlarını etkilemek, değiştirmek, istenilen sonuçların gerçekleşmesini sağlamak için faaliyetlerde bulunarak siyasal sürece dâhil olmaktadırlar. Siyasal katılım açısından önemli bir süreç olan seçim dönemleri, en basit düzeyde bireylerin hem demokratik zeminde haklarını kullanmalarına hem de ülke geleceğinde söz sahibi olmalarına imkân tanımaktadır. Siyasi karar alma aşamasında bireyler az veya çok, çeşitli faktörlerden etkilenmekte, bu doğrultuda bilgi sahibi olmakta ve yine bu faktörlerin etkisiyle karar almaktadır. Bu bağlamda bireyler siyasal katılım sürecinde; siyasal kampanyalardan, geleneksel kitle iletişim araçlarından (medya) ve sosyal medyadan etkilenerek karar almakta ve eylemde bulunmaktadırlar. Çalışmada literatür taraması yapılarak, siyasal katılım ve siyasal katılımı etkileyen faktörler detaylı olarak ele alınmıştır. Ayrıca siyasal katılım ile siyasal iletişim, geleneksel kitle iletişim araçları ve sosyal medya konularıyla ilişki kurularak literatüre katkı sağlanmak amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal Katılım, Siyasal İletişim, Kitle İletişim Araçları, Medya, Sosyal Medya

Kaynakça

• Referans1 Aktaş, H. (2004). Bir Siyasal İletişim Aracı Olarak İnternet, Konya: Tablet Yayınları.
• Referans2 Alikılıç, Ö. A. (2011). Halkla İlişkiler 2.0: Sosyal Medyada Yeni Paydaşlar, Yeni Teknikler, Ankara: Elif Yayınevi.
• Referans3 Anık, C. (2000). Siyasal İkna, Ankara: Vadi Yayınları.
• Referans4 Artmaz, A. (2014). “Toplumsal Paylaşım Ağlarının Siyasal İletişimde Kullanımı”, M. Aytekin (Ed.), Yeni(Lenen) Medya, içinde (181-208), İstanbul: Kocav Yayınları.
• Referans5 Aydın, A. (2017). Sosyal Medya Paradigmasındaki Dönüşümün Siyasal Katılıma Yansıması, Doktora Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
• Referans6 Aziz, A. (2007). Siyasal İletişim, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Referans7 Balcı, Ş., Tarhan, A., Bal, E. (2013). Medya ve Siyasal Katılım, Konya: Literatürk Akademi.
• Referans8 Baltacı, C. ve Eke, E. (2012). “Siyasal Propaganda Araçlarının Seçmen Davranışı Üzerindeki Etkisine Yönelik Seçmen Algısı: Isparta Örnek Olayı”, Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 4(1), 115-126.
• Referans9 Çaha, Ö., Toprak, M., Dalmış, İ. (2008). “Siyasal Parti Üyelerinde Siyasal Katılım Düzeyi: Kırıkkale Örneği”, Ö. Çaha (Ed.), Türkiye’de Seçmen Davranışı ve Siyasi Partiler, içinde (53-138), Ankara: Orion Kitabevi.
• Referans10 Çobanoğlu, Ş. (2007). Suskunluk Sarmalı ve Siyasal İletişim, İstanbul: Fide Yayınları.
• Referans11 Çukurçayır, M. A. (2002). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi: Küreselleşme Sürecinde Yurttaş, Yönetim, Siyaset, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Referans12 Daver, B. (1969). Siyaset Bilimine Giriş, Ankara: Doğan Yayınevi.
• Referans13 Dilber, F. (2011). Siyasal Katılımda Kitle İletişim Araçlarının Seçmenler Üzerine Etkisi: Karaman İli Seçmenleri Üzerine Bir Alan Araştırması, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Referans14 Doğu, B., Özçetin, B., Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Aydemir, A. T., İslamoğlu, G. (2014). Siyasetin Yeni Hali: Vaka-İ Sosyal Medya, İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Referans15 Duran, H. (2005). “Siyasal Katılmayı Etkileyen Faktörler Üzerine Bir Araştırma: Tavşanlı-Kütahya Örneği”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13, 131-152.
• Referans16 Erdinç, İ. E. (2020). Kişilik Özellikleri Bağlamında Gençlerin Siyasal Katılımı, Konya: Palet Yayınları.
• Referans17 Güngör, N. (2011). İletişim: Kuramlar ve Yaklaşımlar, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Referans18 Gürbüz, E. ve İnal, M. E. (2004). Siyasal Pazarlama: Stratejik Bir Yaklaşım, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Referans19 Huntington, S. P. ve Nelson, J. M. (1976). No Easy Choice: Political Participation in Developing Countries, Cambridge: Harvard University Press.
• Referans20 Kalaycıoğlu, E. (1983). Karşılaştırmalı Siyasal Katılma: Siyasal Eylemin Kökenleri Üzerine Bir İnceleme, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Yayınları.
• Referans21 Kalaycıoğlu, E. (2013). Siyasal Katılmanın Anatomisi, Bilim Akademisi Derneği, https://bilimakademisi.org/wp-content/uploads/2013/08/Siyasal-Katilmanin-Anatomisi.pdf, (Erişim Tarihi: 09 Aralık 2020).
• Referans22 Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim: Seçmenler ve İkna Stratejileri, Konya: Çizgi Kitabevi.
• Referans23 Karaçor, S. (2006). “Siyasal Katılım Açısından Siyasal Pazarlama ve Seçim Kampanyalarının Önemi”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 25, 81-93.
• Referans24 Karaçor, S. (2009). “Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi”, Yönetim ve Ekonomik Dergisi, 16(2),121-131.
• Referans25 Kışlalı, A. T. (1987). Siyaset Bilimi, Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksekokulu Yayınları, Ankara.
• Referans26 Kim, C. L. (2012). “Siyasal Katılma ve Uyarılmış Oylama”, G. Göksu (Çev.), İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Mecmuası, 34(1-4), 89-121.
• Referans27 Kösekahya, G. (2003). Katılımcılık ve İyi Yönetişim, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, Ankara: Maliye Bakanlığı ABDİB Yayınları.
• Referans28 Milbrath, L. W. ve Goel M. L. (1977). Political Participation: How and Why do People Get Involved in Politics?, Boston: University Press of America.
• Referans29 Milburn, M. A. (1998). Sosyal Psikolojik Açıdan Kamuoyu ve Siyaset, A. Dönmez ve V. Duyan (Çev.), Ankara: İmge Kitabevi.
• Referans30 Negiz, N. Ve Kiriş, H. M. (2007). “Yerel Demokratikleşmede Katılım Sorunu: Isparta Alan Araştırması”, Yerel Siyaset, 23, 36-47.
• Referans31 Özer, İ. ve Meder, M. (2008). Siyasal Katılma ve Seçmen Davranışı, İstanbul: Ege Yayınları.
• Referans32 Özkan, A. (2007). Siyasal İletişim Stratejileri, İstanbul: Tasam Yayınları.
• Referans33 Öztekin, A. (2001). Siyaset Bilimine Giriş, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Referans34 Öztürk, İ. D. (2014). “Siyasal İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: 2012 Amerikan Başkanlık Seçimlerinde Twitter Kullanımı Üzerine Bir Araştırma”, İ. Sayımer (Ed.), Yeni Medya Araştırmaları: Kavramlar, Uygulamalar, Tartışmalar, içinde (399-436), Konya: Literatürk Akademi.
• Referans35 Romarheim, A. G. (2005). Definitions of Strategic Political Communication, Norway: Norwegian Institute of International Affairs.
• Referans36 Sidney, V. ve Nie, N. H. (1972). Participation in America, Political Democracy and Social Equality, Chicago: Chicago Press.
• Referans37 Silsüpür, Ö. (2016). “Siyasal İletişim Aracı Olarak Twitter’ın Kullanımı: 07 Haziran 2015 Genel Seçimi Üzerine Bir Çalışma”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(2), 725-747.
• Referans38 Tokgöz, O. (1979). Siyasal Haberleşme ve Kadın, Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• Referans39 Topbaş, H. (2009). “David Easton’un Siyasal Sistem Teorisi Bağlamında Türkiye’de Siyasal İletişim ve Siyasal Katılma (Erzurum Seçmeni Üzerine Bir Araştırma)”, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Referans40 Uluç, A. V. (2007). “Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin Toplumsal ve Siyasal Yapısı: Mardin Örneğinde Siyasal Katılım”, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Referans41 Uztuğ, F. (2004). Siyasal İletişim Yönetimi, İstanbul: MediaCat Kitapları.
• Referans42 Weiner, M. (1971). Political Particition: Crisis of The Political Process, New Jersey: Princeton University Press.
• Referans43Yolçu, N. (2011). “12 Eylül Anayasa Referandumunda Siyasal Partilerin İnternet Kullanımı ve Kampanya Söylemleri”, AJIT-e Bilişim Teknolojileri Elektronik Dergisi, 2(2), 1-23.