Comparison of Optimistic and Pessimistic Personality Traits of Students Receiving Tourism Education By Years

Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 2, 552 - 571, 25.04.2020

Atınç Olcay , Gül Doğan

https://doi.org/10.21547/jss.702544

Cited By: 1

Öz

In this research, it is aimed to determine the optimistic and pessimistic personality traits of the students receiving tourism education and examine them in terms of various variables. Based on the quantitative methods, this research was fulfilled over 304 students who were being educating at Gaziantep University Tourism and Hotel Management Vocational School in the fall semester of 2018-2019 Academic Year. In order to replicate the aforementioned researh, same questionnaire was conducted this time on 383 students in the fall semester of 2014-2015 Academic Year, but the research could not be completed for various reasons. In order to be able to make a comparison by years, these 383 questionnaires were also analyzed. Standard deviation and arithmetic mean values were calculated considering the normal distribution of both data sets belonging different timelines. Thenafter, frequency, percentage, “Mann-Whitney U Test”, “Kruskal-Wallis H Test” analysis were applied. According to the results of the research, for the mother’s education level only, it was found that there was a statistically significant difference toward 2014-2015 session.

Anahtar Kelimeler

Tourism, Optimism, Pessimism

Turizm Eğitimi Alan Öğrencilerin İyimserlik ve Kötümserlik Kişilik Özelliklerinin Yıllar İtibarıyla Kıyaslanması

Öz

Bu araştırmada, turizm eğitimi alan öğrencilerin iyimserlik ve kötümserlik kişilik özelliklerini belirlemek ve çeşitli değişkenler açısından incelemek amaçlanmıştır. Veri toplama yöntemi anket olan bu araştırma, 2018-2019 Akademik Yılı güz döneminde Gaziantep Üniversitesi Turizm ve Otelcilik Meslek Yüksekokulu’nda eğitim alan 304 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Aynı araştırmayı gerçekleştirmek üzere 2014-2015 Akademik Yılı güz döneminde 383 öğrenciye anket uygulanmış fakat çeşitli sebeplerden dolayı araştırma tamamlanamamıştır. Elde edilen sonuçlarda yıllar itibarıyla bir kıyaslama yapılabilmek için söz konusu 383 anket araştırmada ayrıca analiz edilmiştir. Her iki dönem verilerinin normal dağılım gösterip göstermediği göz önünde bulundurularak, standart sapma ve aritmetik ortalama değerleri hesaplanmış, frekans ve yüzde analizleri gerçekleştirilmiş, “Mann-Whitney U” ve “Kruskal- Wallis H” testleri uygulanmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre öğrencilerin iyimserlik ve kötümserlik kişilik özellikleri ile annenin eğitim seviyesi arasında yalnızca 2014-2015 Akademik Yılında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılığın bulunduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Turizm, İyimserlik, Kötümserlik

Kaynakça

• Akgül, A. ve Çevik, O. (2003). İstatistiksel analiz teknikleri: Spss’te işletme yönetimi uygulamaları, Emek Ofset:Ankara.
• Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 4. Baskı, Sakarya Kitabevi:Sakarya.
• Avcı, D. (2009). Öğrenilmiş iyimserlik eğitim programının 9. ve 10. sınıf öğrencilerinin iyimserlik düzeylerine etkisi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Avşaroğlu, S. ve Akçeşme, F (2018). Özel gereksinimli çocuğu olan anne babaların iyimserlik ve stresle başa çıkma tutumları, Gelecek Vizyonlar Dergisi, 2(1), 1-11.
• Bacanlı, F. ve Ercan, L. (2006). Deprem stresiyle başa çıkmanın iyimserlik ve cinsiyete göre incelenmesi, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(25), 7-16.
• Bilici, A. B. (2014). Boşanma sürecinin çocuklar üzerindeki psiko-sosyal etkileri, Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 18(2), 79-110.
• Burant, C. J. (2006). Optimism/pessimism as a mediator of social structural disparities effects on physical health and psychological well-being: a longitudinal study of hospitalized elders. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Case Western Reserve University, Cleveland.
• Çalık, E. (2008). İlköğretim öğrencilerinin iyimserlik düzeylerinin ve okula ilişkin algılarının incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çıkmaz, E. (2013). Otel işletmelerinde çalışan personelin sahip olduğu iletişim becerilerinin yükseköğretim mezunu müşteriler tarafından değerlendirilmesine yönelik Gaziantep’te bir uygulama, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Dicleli, A. B. ve Akkaya, S. (2000). Konuşa Konuşa, Bzd Yayıncılık:İstanbul.
• Hazar, M. Ç. (2006). Kişilik ve iletişim tipleri, Selçuk Üniversitesi Akademik İletişim Dergisi, 4(2), 125-140.
• İmre, C. (2018). Orta düzey yöneticilerin beş faktör kişilik özelliklerinin iş sağlığı ve güvenliği açısından belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Gedik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Karagöz, Y. (2011). Olumlu düşünme eğitim programının ergenlerin geleceğe yönelik iyimserlik, depresyon ve bilişsel çarpıtma düzeylerine etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Khalek, A. M. and Lester, D. (2006). Optimism and pessimism in Kuwaiti and American College students. International Journal of Social Psychiatry, 52, 110-126.
• Kiriş, N. (2008). Arthur Schopenhauer’de Kötülük Problemi ve Kötümserlik, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
• Lipowski, M. (2012). Level of optimism and healty behavior in athletes, Medical Science Monitor: International Medical Journal of Experimental and Clinical Research, 18(1), 39:43.
• Oda, B. (2014). 11–13 yaş grubundaki spor yapan ve yapmayan öğrencilerin iyimserlik ile saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
• Okutan, H. (2016). Zihin engelli çocuğa sahip ebeveynlerin yaşam doyumlarının iyimserlik ve psikolojik belirti düzeyleri açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Örücü, E. ve Kıvrak, O. (2013). Telekomünikasyon sektöründe çalışan personelin iletişim becerileri düzeylerinin incelenmesi. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20 (1) , 15-29.
• Örücü, E. ve Kıvrak, O. (2013). Telekomünikasyon sektöründe çalışan personelin iletişim becerileri düzeylerinin incelenmesi. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20 (1) , 15-29.
• Öztürk, E. E. (2013). İyimserlik ve dindarlık. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Puskar, K. R., Sereika, S. M., Lamb, J., Tusaie Mumford, K. and Mcguinness, T. (1999). Optimism and its relationship to depression. Coping, anger and life events in rural adolescents, Issues in Mental Health Nursing, 20, 115-130.
• Sapmaz, F. ve Doğan, T. (2012). Mutluluk ve yaşam doyumunun yordayıcısı olarak iyimserlik, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(3), 63-69.
• Yanbastı, A.G. (1990). Kişilik kuramları ders kitapları. Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları: İzmir.
• Wrosh, C. and Scheier, M. F. (2003). Personality and quality of life: the importance of optimism and goal adjustment. Quality of Life Research, 12(1), 59–72.