Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye’de Ortalama Çalışma Saatinde Değişimin Kaynakları

Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 4, 1702 - 1716, 30.10.2020
https://doi.org/10.21547/jss.740244

Öz

Türkiye’de haftalık ortalama çalışma saatinin yüksek olması istihdam edilen kişi sayısının sınırlı kalmasına ve işsizlik oranının yüksek olmasına neden olmaktadır. Bu çalışmada öncelikle ortalama çalışma saatinin yüksek olmasının işsizlik oranına etkisi analiz edilmiştir. Buna göre Türkiye’de ortalama çalışma saatinin OECD ülkeleriyle aynı olması durumunda işsizlik oranı mevcut seviyenin yarısının da altına düşecektir. Öte yandan, Türkiye’de ortalama çalışma saati azalma eğilimdedir. Çalışmada 2006-2018 döneminde ortalama çalışma saatinde gözlenen azalmanın kaynakları Hane Halkı İşgücü Anketi mikro veri setleri kullanılarak Oaxaca-Blinder yöntemi ile ayrıştırılmıştır. Analiz sonuçları, çalışanların gözlenebilir özelliklerdeki değişimlerin ortalama çalışma süresindeki azalmanın yaklaşık üçte birini açıkladığını göstermektedir. Kısmi süreli çalışma biçiminin yaygınlaşması ve ortalama eğitim düzeyinin artması çalışma süresinin düşmesinde en yüksek katkıyı sağlayan faktörler olmuştur. Öte yandan, ortalama çalışılan saatteki gerilemenin üçte ikilik önemli bir kısmı çalışan özelliklerindeki değişim ile açıklanamamaktadır.

Kaynakça

  • Alesina, A., Glaeser, E., ve Sacerdote, B. (2005). Work and leisure in the United States and Europe: why so different?. NBER macroeconomics annual, 20, 1-64.
  • Babcock, P., & Marks, M. (2011). The falling time cost of college: Evidence from half a century of time use data. Review of Economics and Statistics, 93(2), 468-478.
  • Bauer, T., & Zimmermann, K. F. (1999). Overtime work and overtime compensation in Germany. Scottish Journal of Political Economy, 46(4), 419-436.
  • Blundell, R., Duncan, A., McCrae, J., & Meghir, C. (2000). The labour market impact of the working families' tax credit. Fiscal studies, 21(1), 75-104.
  • Blanchard, O. (2004). The economic future of Europe. Journal of Economic Perspectives, 18(4), 3-26.
  • Blau, F. D., ve Kahn, L. M. (2007). Changes in the labor supply behavior of married women: 1980–2000. Journal of Labor economics, 25(3), 393-438.
  • Blinder, A. S. (1973). Wage discrimination: Reduced form and structural estimates. Journal of Human Resources, 8(4), 436-455.
  • Böckerman, P. (2002). Overtime in Finland. Finnish Economic Papers, 15(1), 36-54.
  • Böckerman, P., ve Kiander, J. (2002). Determination of average working time in Finland. Labour, 16(3), 557-568.
  • Causa, O. (2008). Explaining differences in hours worked among OECD countries: An empirical analysis. OECD Economic Department Working Papers, No:596.
  • Causa, O. (2010). The policy determinants of hours worked across OECD countries. OECD Journal: Economic Studies, 2009(1), 1-39.
  • Fagan, C., Norman, H., Smith, M., ve Menéndez, M. C. G. (2014). In search of good quality part-time employment. Geneva: International Labor Organization.
  • Hunt, J. (1998). Hours reductions as work-sharing. Brookings papers on economic activity, 1998(1), 339-369.
  • ILO (2012). International Standard Classification of Occupations: Structure, Group Definitions and Correspondence Tables, http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---dgreports/---dcomm/---publ/documents/publication/wcms_172572.pdf
  • Jann, B. (2008). The Blinder-Oaxaca decomposition for linear regression models. The Stata Journal, 8(4), 453-479.
  • Jirjahn, U. (2008). On the determinants of shift work and overtime work: Evidence from German establishment data. British Journal of Industrial Relations, 46(1), 133-168.
  • Kapteyn, A., Kalwij, A., ve Zaidi, A. (2004). The myth of worksharing. Labour Economics, 11(3), 293-313.
  • Koç, M., ve Görücü, İ. (2011). 4857 Sayılı İş Kanunu’na Göre Kısmi Çalışma Uygulaması ve Sonuçları. Çalışma ve Toplum Ekonomi ve Hukuk Dergisi, 28, 149-178.
  • Oaxaca, R. (1973). Male-female wage differentials in urban labor markets. International Economic Review, 14(3), 693-709.
  • Prescott, E. C. (2004). Why Do Americans Work So Much More Than Europeans? Federal Reserve Bank of Minneapolis Quarterly Review, 28(1), 2-13.
  • Rogerson, R. (2007). Taxation and market work: is Scandinavia an outlier? Economic theory, 32(1), 59-85.
  • Ünlü, M , Selvi, A , Üçdoğruk Birecikli, Ş . (2019). Türkiye’de Özel Sektörde Fazla Mesai: Tobit Modelle İncelenmesi. İzmir İktisat Dergisi , 34 (1) , 125-139 .
Yıl 2020, Cilt: 19 Sayı: 4, 1702 - 1716, 30.10.2020
https://doi.org/10.21547/jss.740244

Öz

Kaynakça

  • Alesina, A., Glaeser, E., ve Sacerdote, B. (2005). Work and leisure in the United States and Europe: why so different?. NBER macroeconomics annual, 20, 1-64.
  • Babcock, P., & Marks, M. (2011). The falling time cost of college: Evidence from half a century of time use data. Review of Economics and Statistics, 93(2), 468-478.
  • Bauer, T., & Zimmermann, K. F. (1999). Overtime work and overtime compensation in Germany. Scottish Journal of Political Economy, 46(4), 419-436.
  • Blundell, R., Duncan, A., McCrae, J., & Meghir, C. (2000). The labour market impact of the working families' tax credit. Fiscal studies, 21(1), 75-104.
  • Blanchard, O. (2004). The economic future of Europe. Journal of Economic Perspectives, 18(4), 3-26.
  • Blau, F. D., ve Kahn, L. M. (2007). Changes in the labor supply behavior of married women: 1980–2000. Journal of Labor economics, 25(3), 393-438.
  • Blinder, A. S. (1973). Wage discrimination: Reduced form and structural estimates. Journal of Human Resources, 8(4), 436-455.
  • Böckerman, P. (2002). Overtime in Finland. Finnish Economic Papers, 15(1), 36-54.
  • Böckerman, P., ve Kiander, J. (2002). Determination of average working time in Finland. Labour, 16(3), 557-568.
  • Causa, O. (2008). Explaining differences in hours worked among OECD countries: An empirical analysis. OECD Economic Department Working Papers, No:596.
  • Causa, O. (2010). The policy determinants of hours worked across OECD countries. OECD Journal: Economic Studies, 2009(1), 1-39.
  • Fagan, C., Norman, H., Smith, M., ve Menéndez, M. C. G. (2014). In search of good quality part-time employment. Geneva: International Labor Organization.
  • Hunt, J. (1998). Hours reductions as work-sharing. Brookings papers on economic activity, 1998(1), 339-369.
  • ILO (2012). International Standard Classification of Occupations: Structure, Group Definitions and Correspondence Tables, http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---dgreports/---dcomm/---publ/documents/publication/wcms_172572.pdf
  • Jann, B. (2008). The Blinder-Oaxaca decomposition for linear regression models. The Stata Journal, 8(4), 453-479.
  • Jirjahn, U. (2008). On the determinants of shift work and overtime work: Evidence from German establishment data. British Journal of Industrial Relations, 46(1), 133-168.
  • Kapteyn, A., Kalwij, A., ve Zaidi, A. (2004). The myth of worksharing. Labour Economics, 11(3), 293-313.
  • Koç, M., ve Görücü, İ. (2011). 4857 Sayılı İş Kanunu’na Göre Kısmi Çalışma Uygulaması ve Sonuçları. Çalışma ve Toplum Ekonomi ve Hukuk Dergisi, 28, 149-178.
  • Oaxaca, R. (1973). Male-female wage differentials in urban labor markets. International Economic Review, 14(3), 693-709.
  • Prescott, E. C. (2004). Why Do Americans Work So Much More Than Europeans? Federal Reserve Bank of Minneapolis Quarterly Review, 28(1), 2-13.
  • Rogerson, R. (2007). Taxation and market work: is Scandinavia an outlier? Economic theory, 32(1), 59-85.
  • Ünlü, M , Selvi, A , Üçdoğruk Birecikli, Ş . (2019). Türkiye’de Özel Sektörde Fazla Mesai: Tobit Modelle İncelenmesi. İzmir İktisat Dergisi , 34 (1) , 125-139 .
Toplam 22 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Ekonomi
Bölüm İktisat
Yazarlar

Altan Aldan 0000-0003-0676-2375

Yayımlanma Tarihi 30 Ekim 2020
Gönderilme Tarihi 20 Mayıs 2020
Kabul Tarihi 16 Eylül 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 19 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Aldan, A. (2020). Türkiye’de Ortalama Çalışma Saatinde Değişimin Kaynakları. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(4), 1702-1716. https://doi.org/10.21547/jss.740244