SAID NURSI'S POLITICAL ATTITUDE AS A POSITIVE ATTITUDE

Yıl 2021, Cilt: 20 Sayı: 4, 1541 - 1556, 29.10.2021

Maksut Çetin

https://doi.org/10.21547/jss.930591

Öz

It is a fact that Islamic scholars have different attitudes towards politics throughout the history. It has been observed that scholars have different attitudes towards a political structure or the same scholar has showed different attitudes towards the same structure in different times. For this reason, it is very difficult to determine the behavior of the scholars regarding politics. For example, scholars have developed different attidutes against the injustice of the administration as those who do not recognize the political authority and rebel or those who verbally oppose, those who remain neutral and finally those who approve of all practices of the politics.
Continuity of social life order is vital issue in Islam. Therefore, scholars have performed serious functions to establish and continue the public order of the social structure. In this respect, Said Nursi’s attitude towards politics, who lived in the periods of absolution, constitutionalism and republic of the Ottoman Empire, the last state of the Islamic World, is worth exploring. Because “positive attitude”, one of the basic principles developed by him, is an important principle of politics. Therefore, it is important to present the exact meaning of this concept in the political field. Nursi has expressed him political opposition stance and him style of action on this principle. In this article, we discussed the concept of positive attitude expressed by Said Nursi for the social order and its political reflections.
In our study, firstly we made the definition of the concept of the positive attitude. Then we gave a brief life story of Nursi and finally we discussed Nursi’s political attitude as a positive attitude.

Anahtar Kelimeler

Positive Attitude, Politics, Social Order, Obedience, Opposition

BİR MÜSBET HAREKET OLARAK SAİD NURSİ’NİN SİYASÎ TUTUMU

Öz

Tarih boyunca İslam âlimlerinin siyasete dair tutumlarının farklı olduğu bir gerçektir. Zaman içinde âlimlerin aynı siyasi yapıya yönelik farklı tavırlar sergilediği ya da bir âlimin aynı iktidara karşı farklı zamanlarda farklı tutumlar ortaya koyduğu görülmüştür. Dolayısıyla ulemanın siyasete ilişkin davranışlarını belirlemek oldukça zordur. Örneğin, yönetimin haksız uygulamalarına karşı ulema, siyasî otoriteyi reddedip isyan edenler, sözlü muhalefette bulunanlar, tarafsız kalanlar ve son olarak siyasetin bütün uygulamalarını onaylayanlar gibi çeşitli tutumlar geliştirmişlerdir.
İslam’da toplumsal düzenin devamlılığı esastır. Bu yüzden âlimler, toplumsal yapıda asayişin temini ve devamlılığı konusunda ciddi fonksiyonlar icra etmişlerdir. Bu açıdan İslam dünyasının son devleti Osmanlı’nın mutlakıyet, meşrutiyet ve cumhuriyet dönemlerini yaşamış Said Nursi’nin siyasete yönelik tutumu irdelenmeğe değerdir. Zira onun geliştirdiği temel ilkelerden biri olan “müspet hareket”, siyasetin önemli ilkelerinden biridir. Onun için bu kavramın politik alanda ifade ettiği anlamın tam olarak tespit edilmesi önemlidir. Nursi, kendi siyasi muhalefet duruşunu ve kendi hareket tarzını bu prensip üzerinden ifade etmiştir. Bu makalemizde, Said Nursi’nin toplumsal düzen için ifade ettiği müspet hareket kavramı ve ifade ettiği siyasi yansımaları ele aldık.
Bu çalışmada, öncelikle müspet hareket kavramının tanımı yapılmış, daha sonra Nursi’nin hayatı kısaca anlatılıp bir müspet hareket olarak Nursi’nin siyasi tutumu ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Müspet Hareket, Toplumsal Düzen, Siyaset, İtaat, Muhalefet.

Kaynakça

• Buharî, M. İ. (1987). el-Camiu’s-Sahih, Kahire: Kitabu Bed’i’l-Vahy, Daru’ş-Şi’b.
• Çelebi, K. A. (2007). Ahlak-ı Alâ’î, (haz. Mustafa Koç), İstanbul: Klasik Yayınları.
• Çetin, M. (2018). İslam’da Din-Siyaset İlişkisi, Ankara: Gece Akademi Yayınları.
• Çetin, M. (Bahar 2015). Said Nursi’nin Siyaset Anlayışı, EKEV AKADEMİ DERGİSİ, Yıl:19, 62, 95-120.
• Devellioğlu, F. (2005). Osmalıca-Türkçe Sözlük, Ankara: Aydın Kitabevi Yayınları.
• Efendi, B. A. (1996). İmam-ı Azam Ebu Hanife’nin İtikadî Görüşleri, (trc. İlyas Çelebi) İstanbul: MİFAV Yayınları.
• Gazalî, E. H. M. (1998). İhyau Ulumu'd-Din, (trc. Sıtkı Gülle), İstanbul: Huzur Yayınları.
• Katib, A. (2010). Sünnî Siyasal Düşüncesinin Gelişimi Demokratik Hilafete Doğru, (trc. Muhammed Coşkun), İstanbul: Mana Yayınları.
• Lewis, B. (1997). İslam’ın Siyasal Söylemi, (The Politicial Language of Islam), (çev. Ünsal Özkay), İstanbul: Phoenix Yayınları.
• Maturidî, E. M. M. (2005). Te'vilatu’l-Kur’an (Te'vilatu Ehl-i Sünne), Beyrut: Daru'l- Kutubi'l-İlmiyye.
• Müslim, E. H. H. (2006). Sahihu Müslim, (tah. Nazar Muhammed Farayabi), Riyad: Daru Tayyibe.
• Nesefî, Ö. (1998). İslam İnancının Temelleri Akaid, (trc. Yunus Vehbi Yavuz), İstanbul: Bayrak Yayınları.
• Nursi, B. S. (1998). Kastamonu Lakikası, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (2001). Emirdağ Lahikası, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (2009). İçtimai Dersler, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (2013). Mektubat, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (2012). Müdafaalar, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (2013). İşaratü’l-İ’caz, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (2002). Lem’alar, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (2013). Tarihçe-i Hayat, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Nursi, B. S. (1987). Tarihçe-i Hayat, İstanbul: Tenvir Neşriyat.
• Nursi, B. S. (2011). Uhuvvet Risalesi, İstanbul: Sözler Neşriyat.
• Nursi, B. S. (2014). Muhakemat, İstanbul: Zehra Yayıncılık.
• Sarıkaya, M. S. (1994). Ehl-i Sünnet’in Devlet Telakkisinde İki Mesele: İdari Sistem, Devlet Reisine İtaat, SDÜİF Dergisi, 10, 1-17.
• Sarmış, İ. (2010). Şura’dan Saltanata, Teokrasiye ve Laisizme Yönetim, İstanbul: Düşün Yayınları.
• Tirmizî, E. A. M. İ. (1292). el-Camiu’s-Sahih, Beyrut: Daru’l-Fikr.
• Uyanık, M. (2015). Ebu Hanife ve Said Nursi’de Sivil İtaatsizlik, İstanbul: Ufuk Yayınları.
• Yazır, E. H. (1971). Hak Dini Kur’an Dili, İstanbul: Eser Neşriyat Yayınları.