İslam hukukundaki Hanefî ve Mâlikî şahıs ekollerinin, erken dönem Kûfe
ve Medine bölgesel okullarından doğduğu belirtilmektedir. Gelişen Maliki içtihadlarının
bölgesel zemini, el-Müdevvene gibi eserlerde mevcut iken; erken dönem
Hanefi eserleri, Ebû Hanîfe ve onun öğrencilerine ağırlık vermektedir. Bu nedenle
bölgesel ortamını tespit etmek oldukça zordur. Halîfe İbn Hayyât’ın ve İbn
Sa’d’ın biyografik sözlükleri [tabakât], Kûfe’de, Hicaz bölgesiyle aynı oranda
faal muhaddis/gelenekçi olduğunu göstermektedir. Üstelik, İbn Sa’d’ın Tabakât’ı,
onun Hanefî mezhebinin Kûfe ile değil Bağdat ile anılması gerektiği iddiasını
ortaya koymaktadır. Fesevî’nin el-Ma’rife ve’t-Târîh adlı eseri, Hanefî
hukukunun Kûfe arka planının -daha genel olarak Kûfe’nin re’y ile, Medine’nin
hadis ile tanımlanmasının- henüz dokuzuncu yüzyılın sonlarında ortaya çıktığını
belirtmektedir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | TERCÜME |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 5 Sayı: 8 |