EXAMINING THE RELATIONSHIP BETWEEN RELIGIOSITY AND POSITIVE RELI-GIOUS COPING IN TERMS OF RELIGIOUS EDUCATION

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 2, 549 - 571, 30.12.2021

Veysel Karani Altun

https://doi.org/10.46353/k7auifd.1002906

Cited By: 2

Öz

It is inevitable that social and societal changes will ocur in addition to the loss of life due to the epidemics. Fear of getting sick, uncertainty, and an insecure view of everyone and everything cause intense anxiety. These problems also fundamentally shake people's beliefs about taking control of life. Traumatic experiences also cause people to realize their own vulnerability. The process of minimizing anxiety in stressful situations and fighting stress-creating factors is called coping. The term coping is used for all the efforts of the individual to reduce and eliminate emotional tension. Coping is a process in which an individual uses his problem-solving skills and his ability in bilateral relations in the face of a harmful situation. The individual can participate the coping process together by using one or more styles. The most decisive factor in coping styles is the individual’s experience and values. An individual can cope with a stressful event with cognitive or behavioral methods based on their experiences, values or beliefs. The most important factor in the spiritual and behavioral change of the individual is religion. The teachings of a religion are effective in the formation of an individual's character and values. Thanks to the religious education received, the individual can struggle with stressful situations by being more self-confident. It is known that people resort to religious coping activities with the influence of religious values to combat the difficulties they face. The main purpose of religious coping is to regulate, control and regenerate negative emotions. The maturation of one's emotions and adding meaning to one's life are related to the educational dimension of religion. Thanks to religion, people get the chance to get rid of their negative feelings and keep their outlook on life at a positive level. Taking advantage of these features of religion and presenting a perspective to the individual is in the field of religious education. From a historical point of view, it is a reality that religious beliefs and an understanding of life shaped by religion are transferred to people through education and training. Human beings are known as a versatile being that changes and develops as they learn from the moment they exist. From this point of view, it is obvious that religious education has a very important place in preparing people for life. In this study, in order to reveal the role of religion in coping with diseases in epidemic periods such as Covid-19, the effect of the place where religious education is taken and the variables of performing religious practices are investigated. The main problem of this study is to examine the relationship between religious education and religious coping. As it is known, individuals obtain their knowledge about religion in various institutions. In this case, it becomes important to reveal the effect of the place where religious education received on individuals. In addition, it is one of the aims of this study to reveal how those who practice religious practices and those who do not make a difference in the fight against the disease. Religious coping styles scale and religiosity perception level scale were used to collect data suitable for the purpose of the research. The universe of this research consists of patients who had Covid-19 disease in Malatya between November-2020 and April 2021. The sample of the study consists of 258 people who applied to Malatya Training and Research Hospital with the symptoms of Covid-19 between 01.11.2020 and 30.04.2021 using the random sampling method. Relational screening model was used as a model in this study. For statistical analysis t-test and ANOVA were used in this study. There is significant relationship between religiosity and positive religious coping. When the place where religious education is taken and the state of fulfilling religious practices are considered together with the variable of religiosity, it is seen that they have the power to predict positive religious coping.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, Religiosity, Coping, Religious Coping, Pandemic

DİN EĞİTİMİ AÇISINDAN DİNDARLIK VE OLUMLU DİNİ BAŞA ÇIKMA ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Öz

Salgın hastalıklarda can kayıplarının yanında sosyal ve toplumsal değişimlerin ortaya çıkması kaçınılmazdır. Hastalanma korkusu, belirsizlik, herkese ve her şeye güvensiz bakış açısı yoğun bir şekilde kaygıya neden olmaktadır. Bu sorunlar insanların yaşamı kontrol altına alma inançlarını da temelden sarsmaktadır. Travmatik yaşantılar insanın kendi kırılganlığını fark etmesine de neden olmaktadır. Stresli durumlarda kaygıları en aza indirme ve stres yaratan faktörlerle mücadele etme sürecine başa çıkma denilmektedir. Başa çıkma terimi bireyin duygusal gerilimini azaltması ve yok etmesi amacıyla gösterdiği çabaların tümü için kullanılmaktadır. Başa çıkma, bireyin zararlı bir durum karşısında problem çözme becerisini ve ikili ilişkilerdeki kabiliyetini kullandığı bir süreçtir. Birey bir veya birkaç tarz kullanarak başa çıkma sürecine katılabilmektedir. Başa çıkma tarzlarında en belirleyici faktör ise kişinin tecrübe ve değerleridir. Kişi tecrübelerinden, değerlerinden veya inançlarından yola çıkarak bilişsel veya davanışsal yöntemlerle stresli bir olayla başa çıkabilmektedir. Bireyin ruhsal ve eylemsel değişiminin en büyük faktörü dindir. Dinin öğretileri, bireyin karakter ve değerlerinin oluşumunda etkilidir. Alınan din eğitimi sayesinde birey daha özgüven sahibi olarak stresli durumlarla mücadele içine girebilmektedir. İnsanların, karşılaştığı zorluklarla mücadele etmek için dini değerlerin etkisi ile dini başa çıkma etkinliklerine başvurduğu bilinmektedir. Dini başa çıkmanın temel amacı olumsuz duyguları düzenlemek, kontrol altına almak ve yeniden oluşturmaktadır. Kişinin duygularını olgunlaştırması ve hayatına anlam katması dinin eğitimsel boyutuyla alakalıdır. Din sayesinde kişi olumsuz duygularından kurtulma ve hayata olan bakışını olumlu yönde tutma şansı yakalar. Dinin bu özelliklerinden yararlanarak kişiye bir perspektif sunmak ise din eğitiminin ilgi alanına girmektedir. Tarihsel açıdan da bakıldığında dini inancın ve dinin şekillendirdiği bir hayat anlayışının eğitim ve öğretimle insana transfer edilmesi bir realitedir. İnsanoğlu varolduğu andan itibaren öğrendikçe değişen ve gelişen çok yönlü bir varlık olarak bilinmektedir. Bu açıdan bakıldığında insanların hayata hazırlanmasında din eğitiminin çok önemli bir yerinin olduğu ortadadır. Bu çalışmada Covid-19 gibi salgın dönem-lerinde hastalıklarla başa çıkmada dinin rolünü ortaya koymak için din eğitiminin alındığı yer ile dini pratikleri yerine getirme değişkenlerinin etkisinin ne olduğu soruşturulmaktadır. Bu çalışmanın ana problemi din eğitimi ile dini başa çıkma arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bilindiği gibi bireyler din ile ilgili bilgilerini çeşitli kurumlardan elde etmektedir. Bu durumda din eğitiminin alındığı yerin bireyler üzerindeki etkisini ortaya çıkarmak önem kazanmaktadır. Ayrıca dini pratikleri yerine getirenlerle getirmeyenlerin hastalıkla mücadelede nasıl bir değişkenlik oluşturduğunun ortaya çıkarılması bu çalışmanın amaçlarından biridir. Araştırmanın amacına uygun verilerin toplanması için dini başa çıkma tarzları ölçeği ve dindarlık algı düzeyi ölçeği kullanılmıştır. Bu araştırmanın evreni Kasım-2020 ile Nisan 2021 tarihleri arasında Malatya’da Covid-19 hastalığı geçiren hastalardan oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise tesadüfi örnekleme metoduyla 01.11.2020-30.04.2021 tarihleri arasında Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne Covid-19 belirtisiyle başvuran 258 kişi oluşturmaktadır. Covid-19 hastalığı geçirenlerin dini başa çıkma tarzları ile alınan din eğitimi ve dini pratikleri yerine getirme değişkenleri arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak için model olarak ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. İstatistiki analiz için; ilişkili iki örneklem ortalaması arasındaki farkın sıfırdan ve birbirinden anlamlı bir şekilde farklı olup olmadığını test etmek amacıyla t-testi; iki ya da daha fazla ilişkili ölçüm setlerine ait ortalama puanların birbirlerinden anlamlı bir şekilde farklılık gösterip göstermediğini test etmek amacıyla tek yönlü ANOVA tekniği ve değişkenler arasındaki ilişkinin anlamlılığını belirlemek amacıyla ise regresyon analizi yapılmıştır. Bu araştırmadan elde edilen verilerden şu sonuçlara ulaşılmıştır: Dindarlık ile olumlu dini başa çıkma arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki vardır. Din eğitiminin alındığı yer ve dini pratikleri yerine getirme değişkenlerinin dindarlık değişkeniyle beraber ele alındığında olumlu dini başa çıkmayı yordama gücüne sahip oldukları görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Din Eğitimi, Dindarlık, Başa Çıkma, Dini Başa Çıkma, Pandemi

Kaynakça

• Akıncı, Adem. “Hayata Anlam Vermede Dinî Değerlerin ve Din Öğretiminin Rolü”. Değerler Eğitimi Dergisi 3/9 (2005), 7-24.
• Altun, Veysel Karani. “Di̇n Eği̇ti̇mi̇ Bağlaminda Üni̇versi̇te Öğrenci̇leri̇ni̇n Di̇ndarlik Algi Düzeyleri̇ Üzeri̇ne Bi̇r İnceleme (İnönü Üni̇versi̇tesi̇ Örneği̇)”. İnönü University International Journal of Social Sciences (INIJOSS) 9/1 (2020), 115-131.
• Apaydın, Halil. “Ruh Sağlığı-Din Ilişkisi Araştırmalarına Bir Bakış”. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi 10/2 (2010), 59-77.
• Ayittey, Foster K. vd. “Economic İmpacts Of Wuhan 2019-nCoV On China And The World”. Journal of Medi-cal Virology 92/5 (2020), 1-3.
• Ayten, Ali vd. “Dini Başa Çıkma, Şükür ve Hayat Memnuniyeti İlişkisi: Hastalar, Hasta Yakınları ve Hastane Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi 12/2 (2012), 45-79.
• Ayten, Ali. “Kendini Gerçekleştirme Ve Dindarlık: Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma”. Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi 29 (2005), 185-204.
• Ayten, Ali - Sağır, Zeynep. “Dindarlık, Dinî Başa Çıkma Ve Depresyon Ilişkisi: Suriyeli Sığınmacılar Üzerine Bir Araştırma”. Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi 47/47 (2014), 5-18.
• Bahadır, Abdülkerim. İnsanın Anlam Arayışı ve Din. İstanbul: İnsan Yay., 2002.
• Baum, Andrew - Grunberg, Neil. “Gender, Stress, and Health”. Health Psychology 10/2 (1991), 80-85.
• Bayraktutar, Merve. İmam Hatip Lisesi Öğrencileri Örnekleminde Dini Başa Çıkma ve Tanrı Tasavvuru İlişkisi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2019.
• Berger, Peter L. Dinin Sosyal Gerçekliği. çev. Ali Coşkun. İstanbul: İnsan Yay., 1993.
• Bilgin, Beyza. Eğitim Bilimi ve Din Eğitimi. Ankara: Gün Yay., 1988.
• Bjorck, Jeff P. - Kim, Jean-Woo. “Religious Coping, Religious Support, and Psychological Functioning Among Short-Term Missionaries”. Mental Health, Religion and Culture 12/7 (2009), 611-626.
• Büyüköztürk, Şener vd. Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi, 22. Basım, 2015.
• Chen, Simiao vd. “Covid-19 Control in China During Mass Population Movements at New Year”. The Lancet 395/ (2020).
• Compas, Bruce E. “Coping With Stress During Childhood and Adolsecence”. Psychological Bulletin 101/3 (1987), 393-403.
• Dalmış, Leyla. Dindarlık Düzeyi İle Dini Pratiklerin İlişkisi (Ankara Örneği). Ankara: Ankara Üniversitesi Sos-yal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2009.
• Ekşi, Halil. Başa Çıkma, Dini Başa Çıkma ve Ruh Sağlığı Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Bursa: Ulu-dağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2001.
• Flinn, Michael Walter. “Avrupa ve Akdeniz Ülkelerinde Veba”. çev. Necmiye Alpay. Tarih ve Toplum 7/39 (1987), 25-30.
• Folkman, Susan vd. “Appraisal, Coping, Helath Status, and Psychological Symptoms”. Journal of Personality and Social Psychology 50/3 (1986), 571-579.
• Folkman, Susan - Moskowitz, Judith. “Coping: Pitfalls and Promise”. Annual Review of Psychology 55/ (2004), 745-774.
• Freud, Sigmund. Civilisation and Its Discontent. New York: Norton, 1962.
• Freud, Sigmund. The Future Of An Illision. London: Penguin Freud Library, 1991.
• Gimpel, J. Ortaçağ’da Endüstri Devrimi. çev. N Özüaydın. Ankara: Tübitak Yayınları, 1996.
• Gray, Ross E. “Adolescent Response to the Death of a Parent”. Journal of Youth and Adolescence 16/6 (1987), 511-525.
• Günay, Ünver. Din Sosyolojisi. İstanbul: İnsan Yay., 1993.
• Hackney, Charles H. - Sanders, Glenn S. “Religiosity and Mental Health: A Meta–Analysis of Recent Studies”. Journal for the Scientific Study of Religion 42/1 (2003), 43-55.
• Hayta, Akif. “U.Ü İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Ibadet Ve Ruh Sağlığı (psiko-Sosyal Uyum) Ilişkisi Üzerine Bir Inceleme”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 9/9 (2000), 487-506.
• Hökelekli, Hayati. Din Psikolojisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1996.
• Janoff-Bulman, Ronnie - Berg, Michael. “Disillusionment and the Creation of Value: From Traumatic Losses to Existential Gains”. Perspectives on loss: A sourcebook. 35-47. Philadelphia: Brunner/Mazel, 1998.
• Jung, Carl Gustav. Modern Man In Search Of A Soul. New York: Harcourt, 1933.
• Karasar, Niyazi. Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Basım Dağıtım, 1999.
• Kavas, Erkan. Dini Tutum-Stresle Başa Çıkma İlişkisi. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2013.
• Kaymakcan, Recep. “Türk Gençlerinin Din Eğitimi Algılaması”. Marife 6/2 (2006), 117-131.
• Kılıç, Ahsen Asiye. Yetişkinlerin Aldıkları Din Eğitimi İle Dindarlık Düzeyleri Arasındaki İlişki (İsmek Örneği). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2019.
• Kımter, Nurten. Benlik Saygısı ve Dindarlık İlişkisi. Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Dok-tora Tezi, 2008.
• Kleinman, Paul. Psikoloji. çev. Hasan Kaplan. İstanbul: Okyanus Yay., 2012.
• Koç, Mustafa. “Di̇nsel Prati̇kleri̇n Sıklık Düzeyleri̇ İle Di̇nî Başa Çikma Arasindaki̇ İli̇şki̇: Ergenler Üzeri̇ne Ampi̇ri̇k Bi̇r Araştirma”. Bilimname 16/1 (2009), 140-182.
• Köylü, Mustafa. “Dinin Ruh ve Beden Sağlığı Üzerindeki Etkisi”. ed. Nurullah Altaş, Mustafa Köylü. 101-126. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2015.
• Kula, Naci. “Küreselleşme, Ruh Sağlığı Ve Din”. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi 5/3 (2005), 7-30.
• Kurt, Abdurrahman. “Dindarlığı Etkileyen Faktörler”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 18/2 (2009), 1-26.
• LaGrand, Louis E. “College Student Loss and Response.” New Directions for Student Services 31/1 (1985), 15-28.
• Lazarus, Richard S. - Folkman, Susan. Stress, Appraisal and Coping. New York: Pringer, 1984.
• Mahase, Elisabeth. Coronavirus: global stocks of protective gear are depleted, with demand at “100 times” normal level, WHO warns. British Medical Journal Publishing Group, 2020.
• Mali, Suraj N. vd. “The rise of new coronavirus infection-(COVID-19): a recent update”. Eur. J. Med. Oncol 4/1 (2020), 35-41.
• Maynard, Elizabeth vd. “Religious Coping Style, Concept of God, and Personal Religious Variables in Threat, Loss, and Challenge Situations”. Journal for the Scientific Study of Religion 40/1 (2001), 65-74.
• Mcneil, William H. Plagues and Peoples. Oxford: Blackwell Publishing, 1977.
• Mehmedoğlu, Yurdagül. Erişkin Bireyin Kendilik Bilinci. İstanbul: DEM Yayınları, 2005.
• Morse, Stephen S. “Factors In The Emergence Of Infectious Diseases”. Emergin Infectious Diseases 1/1 (1995), 7-15.
• Pargament, Kenneth I. vd. “Religion and the Problem-Solving Process: Three Styles of Coping”. Journal for the scientific study of religion, 90-104.
• Pargament, Kenneth I. The Psychology of Religion and Coping: Theory, Research, Practice. New York: The Guilford, 1997.
• Seçer, İsmail. SPSS ve LISREL İle Pratik Veri Analizi. Anı Yay.: Ankara, 2013.
• Selçuk, Mualla. İnsanın Anlam Arayışı ve Vahiy. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1998.
• Şahin, Adem. “Ergenlerde Dindarlık-Benlik Saygısı Ilişkisi”. Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 19/19 (2005), 187-198.
• Topuz, İlhan. Dini Gelişim Seviyeleri İle Dini başa Çıkma Tutumları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2003.
• Vergote, Antoine. Din İnanç ve İnançsızlık. çev. Veysel Uysal. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yay, 1999.
• Yalom, Irvın. Varoluşçu Psikoterapi. çev. Zeliha Babayiğit. İstanbul: Kabalcı Yay., 1999.
• Yıldız, Refik. Emeklilerde Başa Çıkma ve Dindarlık İlişkisi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2019.
• Coronavirus disease (COVID-19). “World Health Organization (WHO)”. Erişim 22 Haziran 2021. https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019