Dinî tasavvufi metinler, klasik edebiyatın ilk dönemlerinden itibaren yazılagelmiş, 19. yüzyıla kadar özellikle tarikat çevresi şairlerinin ana eserleri olmuştur. Bu tür metinlerde sanat gayesinden ziyade gerek bireyin gerekse toplumun dinî açıdan olgunlaşması, ilim ve irfan sahibi olması amaçlandığı için çoğunlukla sade bir üslubun tercih edildiği görülmektedir. Bir kısmı nasihatname veya pendname olarak adlandırılan bu eserlerin oldukça beğenildiği, hem İstanbul’da hem de Anadolu’da toplum tarafından benimsendiği görülmektedir. 19. yüzyılda Anadolu’da nasihatname yazmış, dinî-tasavvufi edebiyatın temsilcilerinden biri de Tonyalı Ahmed Efendi’dir.
Bu çalışmada 19. yüzyıl taşrasında tasavvuf ehli şairlerden olan ve tezkirelerde veya edebiyat tarihi kaynaklarında hakkında herhangi bir bilgi bulunmayan Tonyalı Ahmed Efendi’nin dinî konularda son derece sade bir dille kaleme aldığı nasihatnamesi ele alınmıştır. Mesnevisi ile aynı eser içerisinde bulunan kasidede Allah ve peygamber aşkı, Allah’ın birliği, ilmin önemi, cahil insanların hali, dünyanın geçiciliği gibi konulara değinilmiştir. Bu çalışma ile birlikte Trabzon’un dinî ve edebi şahsiyetlerinden olan Tonyalı Ahmed Efendi’nin yazınsal değeri ortaya konulmaya çalışılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Sanatları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 26 Mart 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2025 |
Gönderilme Tarihi | 7 Ekim 2024 |
Kabul Tarihi | 4 Mart 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 22 Sayı: 85 |