Ebelik Öğrencilerinin Mizah Kullanımına İlişkin Görüşleri ve Mizah Tarzlarının İncelenmesi

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 2, 43 - 53, 19.12.2017

Süreyya Bulut , Keziban Amanak , Sebahat Say

Öz

Giriş: Mizah, sürekli ciddi olma yerine olaylar ve durumların eğlenceli yönünü görebilme becerisi olup, düşünce ve kültürel değerleri şaka ve takılmalarla anlatan espri ya da gülmecelerdir. Amaç: Araştırmada ebelik öğrencilerinin mizah kullanımına ilişkin görüşleri ve mizah tarzlarının incelenmesi hedeflenmiştir. Gereç Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma, 2010-2011 eğitim öğretim döneminde Aydın ilinde bulunan Adnan Menderes Üniversitesi Aydın Sağlık Yüksekokulu Ebelik Lisans Programında yapılmıştır. Araştırmanın evrenini 2010-2011 eğitim öğretim döneminde öğrenim gören 220 öğrenci (1., 2., 3. Ve 4. sınıf) oluşturmuştur. Araştırma örneklemi; evreni bilinen örneklem formülü kullanılarak (%95 güven aralığı, alfa= 0.05, P=0.50, N=220) 140 bulunmuş, verilerin toplandığı ders saatinde sınıfta bulunan ve olasılıksız örnekleme yöntemi ile belirlenen 164 ebelik öğrencisi dahil edilmiştir. Araştırma verileri Şubat-Nisan 2011 tarihleri arasında; Tanıtıcı Bilgi Formu, öğretim elemanlarının öğrenci eğitimlerindeki mizah kullanımını sorgulamaya yönelik yarı yapılandırılmış görüşme formu ve Ercüment Yerlikaya (2003) tarafından Türkçe‟ye uyarlaması yapılan Mizah Tarzları Ölçeği (MTÖ, Humor Styles Questionnaire) kullanılarak toplanmıştır. Her bir alt ölçekten alınabilecek en düşük ve en yüksek puanlar 7 ile 56 arasında değişmektedir. Alt ölçeklerden alınan puanların yüksekliği ilgili mizah tarzının kullanım sıklığına işaret etmektedir. Bulgular: Öğrencilerin Mizah Tarzları Ölçeği alt ölçek puan ortalamaları katılımcı mizah 40.10±8.91, kendini geliştirici mizah 35.41± 8.41, saldırgan mizah 25.11±8.83, kendini yıkıcı mizah 30.66 ± 8.21‟dır. Araştırma kapsamındaki öğrencilerde katılımcı, kendini geliştirici mizah tarzları puan ortalamaları arasında negatif yönde anlamlı bir korelasyonun olduğu, olumlu mizah ve olumsuz mizah tarzlarının kendi aralarında pozitif bir korelasyon gösterdiği saptanmıştır. Ayrıca kendini geliştirici mizah ve kendini yıkıcı mizah puan ortalamaları arasında pozitif yönde korelasyon olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin sınıfları ile mizah tarzları alt ölçek puan ortalamalarının karşılaştırılmasında yapılan istatistiksel analizde anlamlı fark saptanmamıştır.

Sonuç: Araştırmada öğrencilerin teorik ve uygulama derslerinde mizah kullanımını destekledikleri, hasta bakımında mizahın kullanılması gerektiği, öğrencilerin olumlu mizah tarzlarının her ikisini (katılımcı ve kendini geliştirici mizah) bir arada kullanmakta sıkıntı yaşadıkları sonuçlarına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

ebelik, mizah, mizah tarzları

Kaynakça

• Ay Ö, Gökler R, Koçak R (2013). Mizah Tarzları, Yaratıcılık Ve Yaşam Doyumu: Orta Öğretim Öğrencileri Üzerinde Bir İnceleme, International Journal of Social Science, Volume 6 Issue 6, p. 739-767. Martin, R. A., Puhlik-Doris, P. Larsen, G., Gray, J. ve Weir, K. (2003). “Individual Differences of Uses of Humorand Their Relationt Psychological Well-Being: Development of the Humor Styles Questionnaire”, Journal of Research in Personality, 37 (1), 48–75. Yerlikaya, E. (2003). Mizah tarzları ölçeği (Humor styles questionnaire) uyarlama çalışması, Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana. Yerlikaya E (2009). Üniversite Öğrencilerinin Mizah Tarzları İle Algılanan Stres, Kaygı Ve Depresyon Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tez, 1-124. Çakmak S, Karakuş G, Tamam L, Taşdemir A, Karaytuğ M.O. (2015). Tıp Fakültesi Dönem I Öğrencilerinde Mizah Tarzları Ve Benlik Saygısı İlişkisi: Kesitsel Bir Çalışma. Çukurova Medical Journal 2015;40(4):782-793. Martin R. A. (1998), “Approachesto the sense of humor: A historical view”, (Ed:W. Ruch) The sense of humor, New York: Mouton de Gruyter. Martin R. A. (2007), Thepsychology of humor: An integrative approach, San Diego, CA: Elsevier Academic Press. G Greengross (2008). Survival of the funniest, Evolutionary Psychology, 2008 McCosker B, Moran CC. (2012). Differential effects of self-esteeman dinter personal competence on humorstyles. Psychology Researchand Behavior Management.; 5:143–50. Moshtagh E Z.,Naghavı B.,Rashvand F.,Alavı M H., Bana DH. (2010). Effects of Humor Therapy on Fatıgue and Depressıon of Multıple Sclerosıs (Ms) Patıents. Faculty of Nursıng of Mıdwıfery Quarterly Fall 2010, Volume 20, Number 70; Page(s) 7 To 11. Öz F., Hiçdurmaz D. (2010) Stresle Başetmede Önemli Bir Yol: Mizah Kullanımı, Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 13 (1): 83-88 İlhan T.,Bacanlı H. (2005) Öznel İyi Oluşa Dayalı Mizah Tarzları Modeli, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Psikolojik Danışma ve Rehberlik Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara Aydın A. (2005) Hemşirelik ve Mizah, C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9(1): 1-5 Baid H., Lambert N. (2010) Enjoyable Learning: The Role of Humor, Games and Fun Activities in Nursing and Midwifery Education, Nurse Education Today, 30: 548-552. Güven S. (2013) Cerrahi Kliniklerde Çalışan Hemşirelerin Mizah Tarzları ile Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin Saptanması, Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik ve Sağlık Hizmetleri Bölümü Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara Kurki, P.,&Isola, A. (2001), Humour Between Nurse and Patient and Staff: analysisnurses‟ diaries, Journal of Advanced Nursing, 35 (3), pp452-458 Kara H (2014). Yöneticilerin Mizah Tarzlarının Uygulamadaki Durumunun Kuramsal Ve Uygulamalı Olarak Açıklanması, Journal of History School (JOHS)Year 7, Issue XVII, pp. 701-724. Emeksiz A (2015). Türk Halkbilimi Mizah Araştırmalarına Dair Genel Tespit, Değerlendirme Ve Teklifler, Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 10/8 Spring 2015, p. 987-1024 Chiang-Hanisko, L., Adamle, K., and Chiang, L. (2009). Cultural differences in therapeutic humor in nursing education. Journal of Nursing Research, 17(1), 52-60.