Türkiye’nin kuzeydoğusundaki yüksek dağ ormanlarında meşcere kuruluşları: Kavron Vadisi örneği

Yıl 2018, Cilt: 18 Sayı: 1, 11 - 21, 23.03.2018

Zafer Yücesan , Ali Ömer Üçler , Ercan Oktan

https://doi.org/10.17475/kastorman.287996

Öz

Çalışmanın amacı: Bu çalışmada,
Türkiye’nin kuzeydoğusunda yer alan yüksek dağ ormanlarının meşcere yapıları
araştırılmıştır.

Materyal ve Yöntem: 6 örnekleme
ünitesinden toplam 18 örnek alanda çalışma gerçekleştirilmiştir. Her örnekleme
ünitesinde ağaç sınırı, orman sınırı ve orman sınırı altından örnek alanlar
alınmıştır.

Sonuçlar: Çalışma alanında
meşcere yapılarının eşit yaşlı ve değişik yaşlı meşcere kuruluşları gösterecek
şeklide değişkenliğe sahip olduğu belirlenmiştir. Ağaç sınırında ağaçların
yaşları 10-150 arasında, orman sınırında 15-270 arasında ve orman sınırı
altında 13-105 arasında değişmektedir. Örneklenen meşcerelerinin 8’I saf, 10’u
ise karışık meşceredir. Karışık meşcerelerde karışım ağaç türlerini ağaç
sınırında Sorbus aucuparia, Populus tremula, Fagus orientalis, Picea
orientalis ve Abies nordmanniana
oluşturmaktadır. Orman sınırında ve orman sınırı altında ise karışım ağaç
türleri Picea orientalis, Fagus orientalis ve Abies nordmanniana’dır. Ancak, Picea
orientalis bütün zonlarda baskın ağaç türü olarak görülmektedir. Ağaç
topluluklarındaki birey sayıları ağaç sınırında 2-17, orman sınırında 3-9 ve
orman sınırı altında 2-3 arasında değişmektedir. Ağaç topluluklarında ağaç
başına düşen alan miktarı ağaç sınırında 1.77 m², orman sınırında
2.56 m² ve orman sınırı altında 2.51 m²’dir. Ağaç
sınırında ağaç topluluğu sayısı 6-7, orman sınırında 2-5 ve orman sınırı
altında 2-3 arasında değişmektedir.

Araştırma vurguları: Değişik
yaşlılık ve ağaç topluluğu oluşumları yüksek dağ ormanlarındaki silvikültürel
uygulamalar için anahtar faktörlerdir. Tek ağaç seçme işletmeciliği, grup veya
büyük grup seçme işletmeciliği gibi silvikültürel uygulamalar, değişik yaşlı
meşcere kuruluşu için uygun olmalarından dolayı tercih edilebilir.

Anahtar Kelimeler

Yüksek dağ ormanı, Meşcere kuruluşları, Ağaç sınırı, Orman sınırı, Orman sınırı altı

Cohort Structures of High Mountain Forests in Northeast Turkey: Case Study of Kavron Valley

Öz

Aim
of the study: In this study, cohort structures of the high
mountain forests in northeast Turkey were investigated.

Material
and Methods: Eighteen plots were selected in six sampling units.
Treeline, timberline and sub-timberline stands were sampled in each unit.

Main
results:
Structures varied from single-cohort to multi-cohort stands in the research
area. The incidence of multiple cohort structures increased towards the
timberline and treeline from the sub-timberline. Tree ages ranged from 10 to
150 years in the treeline, 15 to 270 years in the timberline and 13 to 105
years in the sub-timberline. 8 sampled stands were pure and 10 stands were
mixed stands. Mixed stands were composed by Sorbus
aucuparia, Populus tremula, Fagus orientalis, Picea orientalis and Abies
nordmanniana in the treeline.  Picea orientalis, Fagus orientalis and Abies
nordmanniana were tree species in mixed stands in the timberline and
sub-timberline. However, Picea orientalis
was dominant in all zones. Numbers of trees in the tree collectives ranged from
2 to 17 in the treeline, 3 to 9 in the timberline and 2 to 3 in the sub-timberline
stands. Mean areas per tree in the collectives were 1.77 m² in the
treeline, 2.56 m² in the timberline and 2.51 m² in the
sub-timberline. Numbers of tree collectives ranged from 6 to 7 in the treeline,
2 to 5 in the timberline and 2 to 3 in the sub-timberline stands.

Research
highlights: Multi-cohort structures and tree collectives are key
factors in silvicultural applications in high mountain forests. Silvicultural
treatment such as single-tree selection method, patch and group selection
method can be provided because of being suitable for multi-cohort structure.

Anahtar Kelimeler

High mountain forest, cohort structures, treeline, timberline, sub-timberline

Kaynakça

• Aksoy H. 1978. Silvicultural features of Karabük Büyükdüz Research Forest. Istanbul University Press No: 2332/237, Istanbul, 130 pp.
• Angelstam P.K. 1998. Maintaining and restoring biodiversity in European boreal forests by developing natural disturbance regimes. J. Veg. Sci., 9: 593–602.
• Anonymous, 2012. The principles and procedures for implementation of the ecological based functional forest management plans. Available<http://web.ogm.gov.tr/birimler/merkez/Amenajman/Dokumanlar/295%20SAYILI%20TEBL%C4%B0%C4%9E.pdf> [accessed 13.01.2014]
• Brack C. 1999. Forest measurement and modelling. Available <http://sres-associated.anu.edu.au/mensuration/s_struct.htm> [accessed 13.01.2014]