Aging, Narrative and Authenticity

Yıl 2022, Cilt: 21 Sayı: 1, 183 - 200, 30.03.2022

Deniz Pamuk , Bilge Salur

https://doi.org/10.20981/kaygi.1068786

Cited By: 2

Öz

According to gerontologists taking advantage of the existential point of view, aging is a journey and as it is interpreted as a phenomenon in which it is aimed to achieve authenticity. a result of this journey. Narrative, on the other hand, emerges as an element that embodies this process. Various thinkers from antiquity to the present have mentioned about the effect of the life story on the existence and authenticity of the individual. In this study, the relationship between aging, narrative and authenticity has been examined from an existential perspective using this point of views. The narrative has an important function in embodying the temporality, intersubjectivity and transience of aging, which is an existential journey, and in reaching authenticity, which is the individual's being true to herself. The fact that life and aging are in constant motion determines the changeability of the narrative. For this reason, it is very important for the individual to review his own life story and continue with acceptance, both in terms of aging and the subjective structure of the narrative.

Anahtar Kelimeler

Aging, Old Age, Authenticity, Narrative, Narrative Identity, Existentialism, Gerontology

Yaşlanma, Anlatı ve Otantisite

Öz

Yaşlanma süreci varoluşçu perspektiften yararlanan gerontologlara göre, bir yolculuk ve bu yolculuk neticesinde otantik oluşa ulaşmanın hedeflendiği bir fenomen olarak yorumlanmaktadır. Anlatı ise, bu süreci somutlaştıran bir unsur olarak karşımıza çıkmaktadır. Antik Çağ’dan günümüze değin çeşitli düşünürler yaşam öyküsünün bireyin varoluşu ve otantisitesi üzerindeki etkisinden söz etmiştir. Bu çalışmada yaşlanma, anlatı ve otantisite arasındaki ilişki çeşitli bakış açılarından yararlanılarak varoluşçu perspektiften incelenmiştir. Anlatı, varoluşsal bir yolculuk olan yaşlanmayı zamansallık, öznelerarasılık ve geçiciliğini somutlaştırmada ve bireyin kendisine karşı doğru olması olan otantisiteye ulaşmada önemli bir işleve sahiptir. Yaşamın ve yaşlanmanın sürekli bir devinim halinde oluşu, anlatının da değişebilirliğini belirlemektedir. Bu nedenle, bireyin kendi yaşam öyküsünü gözden geçirmesi ve kabullenerek devam edebilmesi, hem yaşlanmanın hem de anlatının öznel yapısı açısından oldukça önemlidir.

Anahtar Kelimeler

Yaşlanma, Yaşlılık, Otantisite, Anlatı, Anlatı Kimliği, Varoluşçuluk, Gerontoloji

Kaynakça

• ANDREWS, M. (2014). Narrative Imagination and Everyday Life. Oxford: Oxford University Press.
• AUGUSTİNUS. (2010). İtiraflar. (Ç. Dürüşken, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• BAARS, J. (2012). Aging and the Art of Living. Baltimore: The John Hopkins University Press.
• BAARS, J. (2016). Concepts of Time in Age and Aging. G. Scarre (Dü.) içinde, The Palgrave Handbook of the Philosophy of aging (s. 69-86). London: Palgrave Macmillan.
• BIGGS, S. (1999). The "blurring" of the life course: narrative, memory and the question of authenticity. Journal of Aging and Identity, 4(4), s. 209-221.
• CAMCI, C. (2014). Aynaya Nasıl Bakmalı? El Altındalık ve Kimliğin Ontolojik Olanağı. Kaygı Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 23(1), s. 146-162.
• CAMCI, C. (2015). Heidegger'de Zaman ve Varoluş. Ankara: Bibliotech Yayınları.
• CAMCI, C. (2018). Aylaklık, Zamansallık ve Yaşlılık. FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi), 13(26), s. 1-12.
• CARR, D. (1986). Time, Narrative and History. Bloomington, Indianapolis: Indiana University Press.
• CARR, D. (2016). The Stories of Our Lives: Aging and Narrative. G. Scarre (Dü.) içinde, The Palgrave Handbook of the Philosophy of Aging (s. 171-185). London: Palgrave Macmillan.
• CECIL, V., PENDRY, L. F., SALVATORE, J., MYCROFT, H., & KURZ, T. (2021). Gendered ageism and gray hair: must older women choose between feeling authentic and looking competent? Journal of Women & Aging, x(x), s. 1-16.
• GOLOMB, J. (1995). In search of authenticity: Existentialism from Kierkegaard to Camus. New York: Routledge. HEİDEGGER, M. (2018). Varlık ve Zaman. (K. Ökten, Çev.) İstanbul: Alfa Yayınları.
• HUGHES, J. C. (2016). Physiology and Psychology of Aging: Should Aging Be Successful or Authentic. G. Scarre (Dü.) içinde, The Palgrave Handbook of the Philosophy of Aging (s. 49-68). London: Palgrave Macmillan.
• KAUFMAN, S. (1986). The ageless self: Sources of meaning in late life. Wisconsin: University of Wisconsin Press.
• KENYON, G. M. (1991). Homo Viator: Metaphors of Aging, Authenticity and Meaning. G. M. Kenyon, J. E. Birren, & J. J. Schroots (Dü) içinde, Metaphors of Aging in Science and the Humanities (s. 17-36). New York: Springer Publishing Company.
• KENYON, G. M. (1996). The meaning/value of personal storytelling. J. E. Birren, G. M. Kenyon, J.-E. Ruth, J. J. Schroots, & T. Svensson (Dü) içinde, Aging and Biography: Explorations in Adult Development (s. 21-38). New York: Springer Publishing Company.
• KENYON, G. M., & RANDALL, W. L. (2016). Restorying Our Lives Personal Growth Through Autobiographical Reflection. Fredericton: Preager Publishers.
• LACEULLE, H. (2017). Virtuous ;Aging and Existential Vulnerability. Journal of Aging Studies, 43(2017), s. 1-18.
• LACEULLE, H. (2018). Aging and ethics of authenticity. Gerontologist, 58(5), s. 970-978. doi:10.1093/geront/gnx037
• LACEULLE, H. (2018). Aging and Self-Realization: Cultural Narratives About Later Life. Bielefeld: transcript Verlag.
• LAENGLE, A. (2001). Old age from an existential-analytical perspective. Psychological Reports, 89(1), s. 211-215.
• MARCEL, G. (1962). Homo Viator. New York: Harper and Row.
• MCADAMS, D. P., & COX, K. S. (2010). Self and Identity across the Life Span. R. M. Lerner, M. E. Lamb, & A. M. Freund (Dü) içinde, The Handbook of Life-Span Development (s. 158-207). John Wiley & Sons.
• RANDALL, W. L. (2019). In Our Stories Lies Our Strenght Aging, Spirituality, and Narrative. Kindle Direct Publishing.
• RUTH, J. E., & KENYON, G. (1996). Biography in Adult Development and Aging. J. E. Birren, G. M. Kenyon, J. E. Ruth, & J. J. Schroots (Dü) içinde, Aging and Biography: Explorations in Adult Development (s. 1-20). Springer.
• SALUR, B. (2020). Otantiklik Problemi ve Heidegger'de Otantikliğin Zamansallıkla Olan İlişkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. .
• SCHACHTER-SHALOMİ, Z., & MİLLER, R. (1995). From age-ing to sage-ing: A profound new vision of growing older. New York: Warner.
• STERNAD, C. (2021). When time becomes personal. Aging and personal identity. Phenomenology and Cognitive Sciences, 20(2021), s. 311-319. doi:10.1007/s11097-020-09726-7
• TUFAN, İ. (2020). Gerontolojiye Hazırlık Perspektifler, Teoriler, Yöntemler Üzerine Ön Bilgi. Ankara: Nobel.