Kant with Heidegger: A Dialogue from End to Beginning

Yıl 2024, Cilt: 23 Sayı: 3, 128 - 178, 31.10.2024

Maya Mandalinci

https://doi.org/10.20981/kaygi.1507928

Öz

This research aims to reinterpret Heidegger’s ontological reading of Kant's critical philosophy, under the focus of finitude. Heidegger claims that, as a major achievement of the Copernican turn Kant has rightly exposed the ontological basis that underlies and becomes the transcendental condition of all experience. Kant had become a pioneer of this radical insight, indicating that the appearances show themselves to the human cognition within a finite representation, which in return necessitates a certain look towards them; an intuition that is prior to experience (pure intuition). This Kantian formulation translates into Heidegger’s terminology as a claim for the ontological priority over the ontic within the act of understanding. This precedence, i.e. the priority of the transcendental structure would then create the possibility of establishing transcendence within a finite ontology. Heidegger, therefore, claims that, as contrary to the epistemological readings that reduce the Kantian project to a mere theory of knowledge, the ultimate aim and direction of Kant’s project can only be understood on the basis of finitude. And only then can it be discovered in its most inner possibilities. The aim of this study is to explicate and bring this finitude-centered reading into a discussion.

Anahtar Kelimeler

Ontology, Schematism, Finite Cognition, Finitude, Transcendental Philosophy

Heidegger ile Kant: Sondan Başa Bir Diyalog

Öz

Bu araştırma; Heidegger’in, Kant’ın eleştirel felsefesinde bulduğu ontoloji anlayışını, odağına sonluluğu almak suretiyle yeniden yorumlamaktadır. Heidegger’in iddiasıyla, Kopernikçi dönüşün bir kazanımı olarak Kant, deneyimin altında yatan ve onu mümkün kılan transendental unsurları ortaya çıkarmış ve ontolojik bir yaklaşıma öncülük etmiştir. Ana hatlarıyla bu buluş, tezahür edenin (fenomenlerin) kendini insani bilişe sonlu bir temsil yapısı içinde sunması ve bu temsili meydana çıkarmanın da ona uygun bir bakışı –deneyimi önceleyen türden görünün saf apriori bakışını– gerekli kılmasıdır. Heidegger’in terminolojisi ile ifade edersek, bu, ontolojik bilmenin ontik olanı öncelediğinin Kantçı bir gösterimidir. Bu önceleme hali, bu transendental yapı, aşkınlığı sonlu bir ontoloji dahilinde tesis etmenin de imkânını doğurur. Dolayısıyla, Heidegger’in iddiasıyla, Kantçı projenin nihai amacı ve doğrultusu; onu bir bilgi kuramına indirgeyen epistemolojik okumaların aksine, ancak sonluluk ekseninde anlaşılır ve içsel olanakları bakımından keşfedilir hale gelir. Bu çalışmanın amacı öncelikle Heideggerci okumadaki sonluluk vurgusunu, sonlu düşünmenin asli belirlenimlerini ortaya koymak ve akabinde sonluluk odağında formüle edilen bu yorumun Kant felsefesi bakımından anlamını yeniden tartışmaya açmaktır.

Anahtar Kelimeler

Ontoloji, Şematizm, Sonlu Biliş, Sonluluk, Transendental Felsefe

Kaynakça

• Arendt, H. (2021). Kant’ın Siyaset Felsefesi Üzerine Dersler (çev. Devrim Sezer, İsmail Ilgar). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Allais, L. (2010). Transcendental Idealism and Metaphysics: Kant’s Commitment to Things as They Are in Themselves. Kant Yearbook, 2(1), 1–32. DOI: 10.1515/kantyb-2010-020101 .
• Cassirer, E., & Heidegger, M. (2022). İnsan Nedir?: Davos’ta Kant Üzerine Bir Kör Dövüş (çev. K. Hoşgör). İstanbul: Fol.
• Cazeaux, C. (1995 Dec.) Metaphor and Heidegger’s Kant. The Review of Metaphysics, 49(2), 341-364. URL: http://www.jstor.org/stable/20129854.
• Crowell, S. G. (1999). Neo-Kantianism. A Companion to Continental Philosophy (ed. S. Critchley, pp. 185-197). Massachusetts: Blackwell.
• De Boer, K., & Howard, S. (2018). A Ground Completely Overgrown: Heidegger, Kant and the Problem of Metaphysics. British Journal for the History of Philosophy, 1–20. DOI: 10.1080/09608788.2018.1450218.
• Derrida, J. (1969). The Ends of Man. Philosophy and Phenomenological Research, 30 (1), 31–57. https://doi.org/10.2307/2105919.
• ________. (1982). Ousia and Grammē: Note on a Note from Being and Time. Margins of Philosophy (trans. Alan Bass). (pp. 31-67). Brighton: University Of Chicago Press.
• Gözkân, H. B. (2018). Kant’tan Heidegger’e Varlığın Meselesi. Kant’ın Şemsiyesi. (s.134-155). İstanbul: YKY.
• Hahmann, A. Heidegger on “Thing in Itself” and “Appearance”: A Promising Interpretation of Kant? The Court of Reason (eds. B. Himmelmann & C. Serck-Hanssen, pp. 1277-1286). Berlin: de Gruyter.
• Hegel, G. W. F. (2014). Mantık Bilimi (Büyük Mantık) (çev. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınları.
• Heidegger, M. (1965). Kant and the Problem of Metaphysics (trans. J. S. Churchill). Bloomington: Indiana University Press.
• ___________. (1973 Fall). Kant’s Thesis About Being (trans. T. E. Klein & W. E. Pohl). The Southwestern Journal of Philosophy, 4(3), 7-33.
• ___________. (1985). History of the Concept of Time: Prolegomena (trans. T. Kisiel). Bloomington: Indiana University Press.
• ___________. (1997). Phenomenological Interpretation of Kant’s Critique of Pure Reason (trans. R. Taft). Bloomington & Indianapolis: Indiana University Press.
• ___________. (2008). Being and Time (trans. J. Macquarrie & E. Robinson). NY: Harper & Row.
• ___________. (2020). Kant ve metafizik problemi (çev. K. H. Ökten). İstanbul: Alfa.
• ___________. (2021). Varlık ve Zaman (çev. K. H. Ökten). İstanbul: Alfa.
• Heinz, M. (2000) Philosophy and Worldview: Heidegger’s Concept of Philosophy and the Baden School of Neo-Kantianism. Heidegger, German Idealism and Neo-Kantianism (ed. T. Rockmore, pp. 209–237). NY: Humanity Books.
• Kant, I. (1993). Arı Usun Eleştirisi (çev. A. Yardımlı). İstanbul: İdea Yayınları.
• ______ (1999). Pratik Aklın Eleştirisi (çev. İ. Kuçuradi, Ü. Gökberk & F. Akatlı). Türkiye Felsefe Kurumu.
• ______ (2007). Critique of Pure Reason (trans. Marcus Weigelt). London: Penguin Books.
• Käufer, S. (2011). Heidegger’s Interpretation of Kant. Interpreting Heidegger: Critical Essays (ed. D.O. Dahlstrom, pp. 174-196). Cambridge: Cambridge University Press.
• Lambeth, M. (2023). Heidegger’s Interpretation of Kant: The Violence and the Charity. Cambridge: Cambridge University Press.
• Ökten, K. H. (2022). Varoluşun Halleri: Heidegger, Kant ve Kadim Meseleler. İstanbul: Alfa.
• Piché, C. (2000). Heidegger and the Neo-Kantian Reading of Kant. Heidegger, German Idealism and Neo-Kantianism (ed. T. Rockmore, pp. 179–208). NY: Humanity Books.
• Rockmore, T. (2000). Heidegger, German Idealism, and Neo-Kantianism. NY: Humanity Books.
• Şan, E. (2024). Fenomenoloji Kopernikçi Devrimin Devamı Mıdır? Kant’tan Sonra Kant (der. S. Salman). İstanbul: Alfa.
• Truwant, S. (2022). Cassirer and Heidegger in Davos: The Philosophical Arguments. Cambridge: Cambridge University Press.
• Weatherston, M. (2002). Heidegger’s Interpretation of Kant:Categories, Imagination and Temporality. Hampshire: Palgrave Macmillan.