FORMAL AND FUNCTIONAL TRANSFORMATION OF BRICK IN 21ST CENTURY BUILDING PRACTICE

Yıl 2022, Sayı: 56, 17 - 29, 27.12.2022

Mustafa Ağatekin , Ferda Tazeoğlu Filiz Tazeoğlu Filiz

https://doi.org/10.17498/kdeniz.1194194

Öz

Brick, which bears the memory of a construction, is one of the materials that has been used in architecture in almost every period of time through different forms and production methods. Brick which emerged with the will of human beings to create a space that separates him/her from the external environment, and developed in parallel with the pursuit of creating a place was first produced by using local materials such as, stone, red mud and adobe. Brick functioned as the load bearing element of a building as well as setting the boundaries between the indoor and outdoor environment. The developments experienced in construction industry, employing building elements such as concrete and iron in architecture created a resource for the transformation of the function as “load bearing element” of the brick, and brick has become a building element that is used to create a number of decorative properties and to coat the surface.
The development of the concepts of frontal and surface architecture have triggered the developments in new surface and form suggestions for architectural places, and these have caused the creating of a more organic building practice. The use of extrusion tools in architecture both has enabled the production of bricks without gaps and the developments in decorative relationship of the brick with the surface have become necessary in this process. The integration of automation systems and laminated production technologies in building industry and the search for a more sustainable building practice have allowed brick to be used as a design element in building practice and as a tool that brings new properties to the building beyond being just a load bearing element. In this study, the transformation in the form of the use of brick in present day architectural practice is going to be evaluated by analyzing the examples.

Anahtar Kelimeler

Architecture, Brick, Ceramics, Innovation, Building, архитектура, кирпич, керамика, инновации, структура, İnovasyon, Yapı

21. YY. YAPI PRATİĞİNDE TUĞLANIN BİÇİMSEL VE İŞLEVSEL DÖNÜŞÜMLERİ

Öz

Tuğla yapı hafızasını taşıyan, neredeyse her dönemde faklı biçimlerde ve üretim teknikleriyle mimaride kullanılan en eski malzemelerden biridir. İnsanın kendisini dış çevreden ayıran bir boşluk yaratma istenciyle ortaya çıkan ve mekân yaratma arayışlarının paralelinde gelişen tuğla, başlangıçta taş, kırmızı çamur, kerpiç gibi yerel malzemeler kullanılarak üretilmiştir. Bu süreçte tuğla, dış ve iç mekân arasında ki sınırları belirlerken, yapının ana taşıyıcı unsuru olarak işlev kazanmıştır. Yapı endüstrisinde gerçekleşen gelişmeler; beton ve demir gibi yapı elamanlarının mimaride kullanılmaya başlanması, tuğlanın temel işlevi olan, “yapının taşıyıcı unsuru” niteliğindeki dönüşümlere kaynak oluştururken, tuğla, yapıya dekoratif bir takım özellikler katmak ve yüzeyi kaplamak için kullanılan bir yapı elamanına dönüşmüştür.
Cephe ve yüzey mimarisi kavramlarının gelişimi, mimari mekânlar için yeni yüzey ve biçim önerileri geliştirilmesini tetiklerken, daha organik bir yapı pratiğinin yaratılmasına sebep olmuştur. Bu süreçte ekstrüzyon araçlarının mimaride kullanımı, tuğlanın boşluksuz olarak üretilmesine olanak sağlarken, tuğlanın yüzey ile kurduğu dekoratif ilişkilerin gelişmesini de zorunlu hale getirmiştir. Otomasyon sistemlerinin ve katmanlı üretim teknolojilerinin yapı endüstrisine entegrasyonu ve daha sürdürülebilir bir yapı pratiği arayışı, tuğlanın taşıyıcı bir yapı elamanı olmasının ötesinde, yapı pratiğinde bir tasarım unsuru, yapıya yeni birtakım özellikler kazandıran bir araç olarak kullanılmasına olanak sağlamıştır. Araştırmada, günümüzde mimari pratiği içinde tuğlanın kullanım biçimindeki dönüşümler örnekler üzerinden incelenerek değerlendirilecektir.

Anahtar Kelimeler

tuğla, seramik, mimari, İnovasyon, Yapı

ФОРМАЛЬНЫЕ И ФУНКЦИОНАЛЬНЫЕ ПРЕОБРАЗОВАНИЯ КИРПИЧА В ПРАКТИКЕ СТРОИТЕЛЬСТВА XXI ВЕКА

Öz

Кирпич является одним из древнейших материалов, используемых в архитектуре в различных формах и технологиях производства практически во все периоды истории, несущий памятку о строительстве. Кирпич, возникший вместе с желанием человека создать определенное пространство отделившее бы его от внешней среды и параллельно тяготимое к поиску создания места пребывания, изначально производился из местных материалов таких как камень, красная грязь, саман. При этом кирпич стал основным несущим элементом структуры здания, определяющим границы между экстерьером и интерьером. Разработки в строительной индустрии; Использование в архитектуре строительных элементов, таких как бетон и железо, основополагающих в производстве кирпича, стало толчком для преобразований, при которых кирпич стал «несущим элементом конструкции», при этом превратился в строительный элемент, используемый в декорировании помещений и для раскладки поверхностей.
Развитие концепций фасадной архитектуры и поверхностных фундаментов архитектуры подтолкнуло на разработку новых предложений в преобразовании поверхностей и форм и стало причиной создания более органичной строительной практики. В этом процессе использование экструзионных оборудований в архитектуре, позволило производить кирпич без зазоров, и в результате кирпич стал непременным атрибутом декорирования поверхностей. Интеграция систем автоматизации и технологий аддитивного производства в строительную отрасль и поиск более устойчивой строительной практики позволили использовать кирпич в качестве элемента дизайна, как инструмент, который придает зданию новые черты, и кирпич как таковой стал больше, чем просто несущим строительным элементом. В исследовании изменения в использовании кирпича в современной архитектурной практике будут рассматриваться на примерах.

Anahtar Kelimeler

архитектура, кирпич, керамика, инновации, структура, İnovasyon, Yapı

Kaynakça

• Kaynakça Adam, J.P. Roman Building: materials and techniques, Bloomington: Indiana University Press, 1994. Öney, G. Anadolu Selçuklu Mimari Süslemesi ve El Sanatları, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları: 185, Sanat Dizisi: 33 Stierlin, H. Islamic Art And Architecture, London: S. Thames & Hudson, 2002. Toydemir, N. Seramik Yapı Malzemeleri, İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, 1991. https://sozluk.gov.tr/ https://dictionary.cambridge.org/ http://www.nathancraven.com/walls.html https://www.archdaily.com/797505/chi-she-archi-union-architects?ad_medium=gallery https://www.trendhunter.com/trends/cool-bricks https://www.holcimfoundation.org/projects/hy-fi https://sozluk.gov.tr/ https://dictionary.cambridge.org/
• Görsel kaynakça Gösel 1. Adam, J.P. Roman Building: materials and techniques, Bloomington: Indiana University Press, 1994.s.146 Görsel 2. Stierlin, H. Islamic Art And Architecture, London: S. Thames & Hudson, 2002. S.33 Görsel 3. http://www.thedesignfizz.com/spacebase/2015/4/22/frank-gehry-sydney-showstopper-uts Görsel 4. http://www.nathancraven.com/walls.html Görsel 5. https://www.archdaily.com/797505/chi-she-archi-union-architects?ad_medium=gallery Görsel 6. https://www.trendhunter.com/trends/cool-bricks Görsel 7. https://www.holcimfoundation.org/projects/hy-fi