The Public Sphere and Hope from The Perspective of Radical Sustainability

Yıl 2024, , 777 - 793, 16.05.2024

Devran Bengü

https://doi.org/10.35674/kent.1392521

Öz

The idea that all three dimensions of sustainable development need to be planned holistically with radical approaches to provide effective long-term results forms the backbone of this study. Such an approach to development requires the existence and functioning of a democracy. From a democracy-based perspective, the vitality and maintenance of the public sphere are fundamental principles in the social dimension of sustainable development. The works of the public sphere theorists Arendt, Habermas, Negt, and Kluge were utilized. The existence of hope is necessary for every dimension of sustainable life. Studies on sustainability pedagogy in educational sciences have revealed that pedagogies of hope are effective in assimilating the core values of the concept of sustainability. It can be revealed in the theoretical framework that the phenomenon of 'hope,’ which is emphasized to be effective in the context of sustainability pedagogy, is also important and necessary in the maintenance of the public sphere. To identify the relationships between the concepts and frame a theory, literature research in the disciplines of philosophy, political philosophy, and educational sciences was conducted. The correlation between concepts through the phenomenon of hope draws attention to the fact that the public sphere is an effective tool for sustainability pedagogy. Similarly, it can be predicted that the dissemination of pedagogies of hope will be an effective approach to maintaining the vitality of the public sphere. Strategies and plans that consider these impacts will strengthen radical sustainability approaches. This study provides a theoretical basis for developing methods for long-lasting sustainable development.

Anahtar Kelimeler

Democracy, Public sphere, Radical, Sustainability, Hope

Radikal Sürdürülebilirlik Perspektifinden Kamusal Alan ve Umut

Öz

Sürdürülebilir kalkınmanın her üç boyutunun da uzun vadede etkili sonuçlar vermesi için radikal yaklaşımlarla bütüncül olarak planlanması gerektiği fikri bu çalışmanın omurgasını oluşturmaktadır. Böyle bir kalkınma yaklaşımı demokrasinin varlığını ve işleyişini gerektirir. Demokrasi temelli bir perspektiften bakıldığında, kamusal alanın canlılığı ve sürekliliği sürdürülebilir kalkınmanın toplumsal boyutunda temel ilkelerdir. Kamusal alan kuramcıları Arendt, Habermas, Negt ve Kluge'nin çalışmalarından yararlanılmıştır. Umudun varlığı sürdürülebilir yaşamın her boyutu için gereklidir. Eğitim bilimlerinde sürdürülebilirlik pedagojisi üzerine yapılan çalışmalar, umut pedagojilerinin sürdürülebilirlik kavramının temel değerlerinin özümsenmesinde etkili olduğunu ortaya koymuştur. Sürdürülebilirlik pedagojisi bağlamında etkili olduğu vurgulanan 'umut' olgusunun kamusal alanın sürdürülmesinde de önemli ve gerekli olduğu kuramsal çerçevede ortaya konulabilir. Kavramlar arasındaki ilişkileri tespit etmek ve bir teori oluşturmak için felsefe, siyaset felsefesi ve eğitim bilimleri disiplinlerinde bir literatür araştırması yapılmıştır. Kavramlar arasında umut olgusu üzerinden kurulan korelasyon, kamusal alanın sürdürülebilirlik pedagojisi için etkili bir araç olduğuna dikkat çekmektedir. Benzer şekilde, umut pedagojilerinin yaygınlaştırılmasının da kamusal alanın canlılığının sürdürülmesinde etkili bir yaklaşım olacağı öngörülebilir. Bu etkileri dikkate alan strateji ve planlar radikal sürdürülebilirlik yaklaşımlarını güçlendirecektir. Bu çalışma, uzun soluklu sürdürülebilir kalkınmaya yönelik yöntemlerin geliştirilmesi için teorik bir temel sağlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Demokrasi, Kamusal alan, Radikal, Sürdürülebilirlik, Umut

Kaynakça

• Altınok A.E. (2013). Sürdürülebilir Kalkınmanın Sürdürülemezliği, Denetişim, KIDDER, Kamu İç Denetimcileri Derneği, 39-44. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/208773
• Alexander, J. C. (2003). The Meanings of Social Life: A Cultural Sociology. New York, Oxford University Press.
• Alexander, J. C. (2006). The Civil Sphere. New York, Oxford University Press.
• Arendt, H. (2011). İnsanlık Durumu. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Arendt, H. (2022). Kötülüğün Sıradanlığı. İstanbul: Metis yayınları.
• Bali, R. N. (2010). Tarz-ı Hayat’tan Life Style’a. İstanbul: İletişim yayınları.
• Baudrillard, J. (2013). Tüketim Toplumu. İstanbul: Ayrıntı yayınları.
• Baudrillard, J. (2020). Kötülüğün Şeffaflığı. İstanbul: Ayrıntı yayınları.
• BBB TV. (2023, Ağustos, 28). Balıkesir'e Değer Katanlar | Tahtakuşlar Etnografya Galerisi [Video]. YouTube. https://www.youtube.com/watch?v=-WAk7HPhKGg
• Bengü, D. (2012). Yapı üretim sürecinde LEED yeşil bina sertifika sisteminin değerlendirilmesi, Türkiye'den örnekler, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Mimarlık Yapı Anabilim Dalı. YÖK Ulusal Tez Merkezi: 322644.
• Bengü, D. (2018). Şehircilik ve Kamusallık İlişkisinde Ekinsel Üretimin (Culturevation) Rolü ve Etkisi. Planlama Dergisi, 28(2):127-142.
• Berktay, F. (2012), Dünyayı Bugünde Sevmek (Hannah Arendt’in Politika Anlayışı). İstanbul: Metis Yayınları.
• Burns, H. (2015). Transformative sustainability pedagogy learning from ecological systems and Indigenous wisdom. Journal of Transformative Education, 13, 259-276. https://doi.org/10.1177/1541344615584683
• Coté, M., Day, R., & de Peuter, G. (2007). Utopian pedagogy: Radical experiments against neoliberal globalization. Toronto, Canada: University of Toronto Press
• Dewey, J. (1985). Context and thought. In J. A. Boydston (Ed.), John Dewey: The later works, 1925-1953 (pp. 3-21). Carbondale: IL: Southern Illinois University Press.
• Field, J. (2008). Sosyal Sermaye. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Freire, P. (1994). Pedagogy of hope. New York, NY: Bloomsbury
• Habermas J. (2014). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Hajer, M. (1995). The Politics of Environmental Discourse. England:Clarendon Press.
• Halbwachs, M. (2016). Hafızanın Toplumsal Çerçeveleri. Ankara: Heretik Yayınları.
• Halbwachs, M. (2018). Kolektif Bellek. İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Harvey, D. (2000). Spaces of hope. Los Angeles, CA: University of California Press.
• Harvey, D. (2020). Umut Mekanları. İstanbul: Metis yayınları.
• Healey, J. (2008). Sustainable Living. Thirroul, N.S.W. : Spinney Press
• Isaksson K. ve Hagbert P. (2020). Institutional capacity to integrate ‘radical’ perspectives on sustainability in small municipalities: experiences from Sweden. Environmental Innovation and Societal Transitions, 36, 83-93. https://doi.org/10.1016/j.eist.2020.05.002
• Jacobs, J. (2011). Büyük Amerikan Şehirlerinin Ölümü ve Yaşamı. İstanbul: Metis Yayınları.
• Kelsey, E. (2016). Propagating collective hope in the midst of environmental doom and gloom. Canadian Journal of Environmental Education, 21, 23–40.
• Lange, E. (2013). Interrogating transformative learning: Canadian contributions. In T. Nesbit (Ed.), Building on critical traditions: Adult education and learning in Canada (pp. 107–116). Toronto, Canada: Thompson Educational Publishing Inc.
• Lertzman, R. (2012). Researching psychic dimensions of ecological degradation. Psychoanalysis, Culture & Society, 17, 92 -101.
• Miles, A. (1996). Adult education for global social change: Feminism and women’s movement. In P. Wangoola ve F. Youngman (Eds.), Toward a transformative political economy of adult education: Theoretical and practical challenges (pp. 277–292). DeKalb, IL: LEPS Press, Northern Illinois University.
• Moore, S. (Ed.). (2016). Pragmatic sustainability. London, England: Routledge.
• Negt, O., Kluge, A. (1993). Public sphere and experience: Toward an analysis of the bourgeois and proletarian public sphere. Ed: Labanyi, J. O. Daniel, A. Oksiloff. Minneapolis: University of Minnesota Press
• Negt, O., Kluge, A. (2018). Kamusallık ve Tecrübe. İstanbul: Notabene.
• Orr, D. (2007). Optimism and hope in a hotter time. Conservation Biology, 21(6), 1392–1395. https://www.jstor.org/stable/4620979
• Öncü, A. ve Weykand, P. (Eds) (2010). Mekan, Kültür, İktidar / Küreselleşen Kentlerde Yeni Kİmlikler İstanbul: İletişim yayınları.
• Özcan, K.G. (2019). Sürdürülebilir Kalkınmanın Başarısızlığı, Sürdürülebilir Kalkınmaya Eleştiriler Ve Hakim Çevre Anlayışına Alternatif Yaklaşımlar, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Maliye Anabilim Dalı. YÖK Ulusal Tez Merkezi: 564564.
• Pereira, L. M., Hichert, T., Hamann, M., Preiser, R., & Biggs, R. (2018). Using futures methods to create transformative spaces: Visions of a good Anthropocene in southern Africa. Ecology and Society, 23(1), 19. https://www.jstor.org/stable/26799045
• Putnam, R. (2000). Bowling alone: The collapse and revival of American community. New York: Simon & Schuster.
• Putnam, R. (2010). Tek Başına Bowling: Amerika'nın Azalan Sosyal Sermayesi. Sosyal Sermaye: Kuram-Uygulama-Eleştiri, Derleyenler: M. M. Şahin ve A.Z. Ünal, 121-142. İstanbul: Değişim Yayınları.
• Scruton, R. (2010). The uses of pessimism: And the danger of false hope. New York, NY: Oxford University Press.
• Sennett, R. (2010), Kamusal İnsanın Çöküşü. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sev, A. (2009). Sürdürülebilir Mimarlık. İstanbul: YEM Yayınları
• Shade, P. (2001). Habits of hope: A pragmatic theory. Nashville, TN: Vanderbilt University Press.
• Strazds, L.M. (2019). Radical hope: Transforming sustainability. Journal of Sustainability Education, 21, 1-18. http://www.susted.com/wordpress/wp-content/uploads/2019/12/Strazds-JSE-December-2019-General-Issue-PDF.pdf
• Solnit, R. (2016). Hope in the dark (3 rd ed.). Chicago, IL: Haymarket Books.
• Temper L., Walter M., Rodriguez I.,· Kothari A., Turhan E. (2018). A perspective on radical transformations to sustainability: resistances, movements and alternatives. Sustainability Science, 13, 747-764. https://doi.org/10.1007/s11625-018-0543-8
• Timur, T. (2017). Habermas’ı Okumak. İstanbul: Yordam Kitap
• Touraine, A. (2011). Birlikte Yaşayabilecek miyiz?. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Touraine, A. (2014). Demokrasi Nedir?. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Unated Nation. (2023, Eylül). An opportunity to move forward. https://www.un.org/en/conferences/environment/johannesburg2002
• Urry, J. (1999). Mekanları Tüketmek. İstanbul: Ayrıntı Yayınları
• Van Hooft, S. (2014). Hope. New York, NY: Routledge.
• Wamsler C., Brossmann J., Hendersson H., Kristjansdottir R., McDonald C., Scarampi P. (2018). Mindfulness in sustainability science, practice, and teaching. Sustain Sci, 13, 143-162. https://doi.org/10.1007/s11625-017-0428-2
• Webb, D. (2013). Pedagogies of hope. Studies in Philosophy and Education, 32(4), 397-414.
• World Commission on Environment and Development (1987). Our Common Future. Oxford: Oxford University Press, p. 27.
• Yırtıcı, H. (2005). Çağdaş Kapitalizmin Mekansal Örgütlenmesi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.