Sosyal Medyada Siyasal İletişim: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Genel Seçimlerinde Cumhurbaşkanı Adaylarının Twitter Kullanımı Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2021, Sayı: 7, 64 - 85, 16.12.2021

Süleyman Aldemir , Sinem Çambay

Öz

Yönetme erkini ele geçirmek için seçmenleri ikna etmek zorunda olan siyasal aktörler, bunu gerçekleştirmek için siyasal iletişimin yöntem ve tekniklerini kullanmaktadır. İnsanlık tarihi kadar eski olan siyasal iletişim, geçmişten günümüze kadar farklı şekillerde uygulanmıştır. Özellikle radyo ve televizyon gibi geleneksel medya araçları siyasal iletişim faaliyetlerini renklendirmiş ve hareketlilik getirmiştir. Geleneksel medya araçlarına ek olarak, iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmelerle birlikte ortaya çıkan sosyal medya araçları da son yıllarda siyasal iletişimde yoğun bir şekilde kullanılmaktadır. Buradan hareketle bu çalışmanın amacı, 2018 Cumhurbaşkanlığı seçimine katılan altı siyasal aktörün Twitter kullanma becerilerini tespit etmektedir. Çalışmada, seçime katılan altı siyasal aktör tarafından paylaşılan toplam 1446 ileti içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Çalışmada elde edilen bulgulara göre, siyasal aktörler kampanya süresi boyunca Twitter’ı bilgi paylaşımı ve aday propagandası yapmak amacıyla kullanmış ve bu sosyal medya aracını geleneksel medyanın bir uzantısı olarak değerlendirmiştir. Siyasal aktörler, Twitter dolayımıyla yürüttükleri kampanyalarda seçmenlerle çift yönlü iletişim kurma fırsatını değerlendirmemiş, onlarla karşılıklı iletişim kurmak yerine monolog bir iletişim tarzı benimsemişlerdir. Ayrıca bazı siyasal aktörler, Twitter iletilerinde sadece metin temelli iletiler paylaşmayıp, Twitter’ın multimedya özelliğinden yoğun bir şekilde yararlanarak, siyasal mesajlarının daha etkili olması için çaba harcamıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyaset, Siyasal İletişim, Sosyal Medya, Twitter, Cumhurbaşkanlığı Seçimi

Kaynakça

• Akar, E. (2009). Web 2.0 ile değişen pazarlama ve yeni kuralları. Pazarlama ve İletişim Kültürü Dergisi, 8(28), 47-55.
• Aristotales. (2013). Retorik. (Çev. Mehmet H. Doğan). 11. Baskı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Aziz, A. (2007). Siyasal iletişim. 2.Baskı. Ankara: Nobel Dağıtım.
• Aziz, A. (2010). İletişime giriş. 3. Baskı. İstanbul: Hipernik Yayınları.
• Aziz, A. (2011). Siyasette etkili iletişim teknikleri. İstanbul: Başlık Yayın Grubu
• Bağce, E. (2009). Antik Yunan’dan günümüze siyaset: ezelî sorunlar ve yeni arayışlar. (Ed. Özkan, A.). Siyasetin iletişimi, İstanbul: Tasam Yayınları.
• Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Doğu, B., İslamoğlu, G., & Aydemir, A. T. (2014). Siyasal iletişim sürecinde sosyal medya ve Türkiye’de 2011 genel seçimlerinde twitter kullanımı. Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, (68), 59-96.
• Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi: Teknikler ve örnek çalışmalar, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Bongrand, Michel. (1992). Politikada pazarlama. (Çev. Ersoy, F.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bostancı, M. (2015). Sosyal medya ve siyaset. Konya: Palet Yayınları.
• Çankaya, E. (2015). Siyasal iletişim dünyada ve Türkiye’de. Ankara: İmge Kitapevi.
• Çetin, Halis. (2015). Siyaset bilimi. 5.Baskı. Ankara: Orion Kitabevi.
• Çobanoğlu, Ş. (2007). Suskunluk sarmalı ve siyasal iletişim. İstanbul: Fide Yayınları.
• Darren G. Lilleker. (2013). Siyasal iletişim: Temel kavramlar, (Çev. Abdullah Altın vd.), İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• De Pelsmacker, P., Guenes, M., Bergh, J.V. (2001). Marketing communications. Essex: Pearson
• Eldeniz, L. & N. S. Sırma. (2010). Basın ve sayısal yayın teknolojileri. İstanbul: Anahtar Kitaplar Yayınevi.
• Eren, B. (2015). Twitter ve siyasal iletişim, İletişim çalışmalarında dijital yaklaşımlar: Twitter, (Ed. Karakulakoğlu, SE & Uğurlu, Ö,), ss.22-29, Ankara: Heretik Basın Yayın.
• Fiske, J. (2003). İletişim çalışmalarına giriş, (Çev. Süleyman İrvan), Ankara: Ark Yayınları
• Geray, H. (2003). İletişim ve teknoloji: uluslararası birikim düzeninde yeni media politikaları. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Gümüş, S., Sungur, S. & Gümüş, HG. (2014). İnternet reklamlarının tüketicinin satın alma davranışlarına etkileri. İstanbul: Hiperlink.
• Güngör, N. (2016). İletişim kuramlar ve yaklaşımlar. 3.Baskı, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Heywood, A. (2013). Siyaset. (Çev. Bekir Berat Özipek vd.). 9.Baskı, Ankara: Liberte Yayınları.
• Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of social media. Business Horizons, 53(1), 59-68.
• Kılıçaslan, E. (2008). Siyasal iletişim: ideoloji ve medya ilişkisi. İstanbul: Kriter Yayın Evi.
• Kışlalı, A.T. (2002). Siyaset bilimi. 9.Baskı. İstanbul: İmge Kitabevi.
• Kurtuluş, K. (2010). Araştırma yöntemleri. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Mavnacıoğlu, K. (2015). Kurumsal iletişimde sosyal medya yönetimi. İstanbul: Beta.
• Mayfield, A. (2008). What is social media?. Icrossing: E-book
• McNair, B. (2011). An introduction to political communication. 5th. Edition. London: Routledghe.
• Mutlu, E. (1994). İletişim sözlüğü, Ankara: Ark Yayınları.
• Oktay, M. (2002). Politikada halkla ilişkiler. İstanbul: Derin Yayınevi.
• Özkan, A. (2007). Siyasal iletişim stratejileri. İstanbul: Tasam Yayınları.
• Özkan, N. (2002). Türkiye ve dünyadan örneklerle seçim kazandıran kampanyalar. İstanbul: Mediacat Kitapları.
• Pavlik, J.V. (2013). Yeni medya ve gazetecilik. (Çev. Müge Demir ve Berrin Kalsın). Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Safko, L. (2010). The social media bible: Tactics, tools and strategies for business success. New Jersey: Wiley. Sağnak, M. (1996). Medya-politik (1983-1993 yılları arasında medya-politikacı ilişkileri). İstanbul: Yön Yayıncılık.
• Scanfeld, D., Scanfeld, V., Larson, E.L., (2010). Dissemination of health information through social networks: twitter and antibiotics. American Journal of Infection Control, 38(3), 182- 188.
• Tokgöz, O. (2008). Siyasal iletişimi anlamak. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Türkoğlu, N. (2004). İletişim bilimlerinden kültürel çalışmalara toplumsal iletişim: tanımlar, kavramlar, tartışmalar. İstanbul: Babil Yayınları. We Are Social, Digital in 2018, Erişim Tarihi: 29.01.2019.
• Weber, L. (2009). Marketing to the social web: How digital customer communities build your business. New Jersey: John Wiley&Sons Inc,.
• Yılmaz, M. (2008). Politik iletişim sürecinin dijital iletişim teknolojisi olarak internet dolayımında kurgulanması: Yeni olanaklar, stratejiler ve beklentiler (Yayınlanmamış doktora tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
• Zarella, D. (2010). The social media marketing book. Sebastopol: O'Reilly Media.