Çevrimiçi Topluluk İlkelerinin Tipolojisi: Zorbalık ve Taciz ile İlgili Maddeler Üzerine Bir Değerlendirme

Yıl 2023, Sayı: 11, 327 - 350, 27.12.2023

Sinan Aşçı

https://doi.org/10.56676/kiad.1352630

Öz

Sosyal ağların gündelik hayatta yaygın bir şekilde var olması sonucunda kullanıcılar, pek çok farklı davranışa maruz kalmakta ya da şahit olmaktadır. Bu nedenle, kullanıcı sözleşmeleri veya topluluk ilkelerini bilmek kullanıcılar için temel gereksinimlerden biri haline gelmiştir. Bu bilgiler, kullanıcıların çevrimiçi etkileşimlerini daha bilinçli ve güvenli bir şekilde yönetmelerine yardımcı olmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye’de en popüler beş sosyal medya platformunun topluluk ilkelerinde yer alan zorbalık ve taciz ile ilgili maddeler incelenmiştir. Bu doğrultuda, sosyal ağların topluluk ilkeleri çerçevesinde tacizi ve zorbalığı nasıl ele aldığı ortaya konmuştur. Çalışmada ele alınan sosyal ağların zorbalık ve taciz deneyimlerine karşı sorumluluklarını nasıl ifade ettikleri bulgusu dijital-kamusal alanın özelleştirilmesi teorik arkaplanı üzerinden tartışılmıştır. Bu çalışma, sosyal medya platformlarının taciz ve zorbalık vakalarına müdahale etmek ve bunları önlemek için çevrimiçi aracılık sürecini nasıl üstlendiklerini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma, topluluk ilkelerinde yer alan ve taciz veya zorbalık gibi konulara atıfta bulunan maddelerin nitel analizine ve bulgularının dijital-kamusal alanın özelleştirilmesi üzerinden yorumlanmasına dayanmaktadır. Sonuç olarak, sosyal medya şirketlerinin yetkililerinin taciz ya da zorbalık gibi bir durumu kanıtlamak için yeterli dokümantasyonu olamayabileceği ve mücadele etmek için yeterli hareket alanına sahip olamayacağı görülmüştür çünkü tüm bu süreçler kullanıcıların moderasyonu ile denetlenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Çevrimiçi Topluluk İlkeleri, Taciz, Zorbalık

The Typology of Online Community Guidelines: An Evaluation of Articles on Bullying and Harassment

Öz

Social media users are exposed to or witness varied behaviour due to the widespread presence of social networks in everyday life. Therefore, having knowledge of user agreements or community guidelines has become a fundamental requirement for users. Equipping users with this knowledge enables them to navigate their online interactions with heightened awareness and safety. In this study, articles related to bullying and harassment in the community guidelines of the top five most popular social media platforms in Turkey were examined. In other words, this study examined how social networks address harassment and bullying within the framework of community guidelines. The study reassesses how social networks express their responsibilities in the face of experiences of bullying and harassment by employing the theoretical background of the privatization of the digital public sphere. This study aims to highlight how social media platforms conduct the online mediation process to intervene in and prevent cases of harassment and bullying. The research is based on qualitative analysis of the articles related to issues such as harassment or bullying in community guidelines, and the findings are interpreted through the lens of the privatization of the digital public sphere. Ultimately, it is found that authorities at social media companies may not have sufficient documentation to prove a situation such as harassment or bullying and that they do not have enough leeway to take action as user moderation oversees all of these processes.

Anahtar Kelimeler

Online Community Guidelines, Harassment, Bullying

Kaynakça

• Agre, P. (1997). Beyond the mirror world: Privacy and the representational practices of computing. P. E. Agre ve M. Rotenberg (Ed.), Technology and privacy: The new landscape (s. 29-61) içinde. MA: MIT Press.
• Bellotti, V. (1998). Design for privacy in multimedia computing. P. E. Agre ve M. Rotenberg (Ed.), Technology and privacy: The new landscape (s. 29-61) içinde. Cambridge, MA: MIT Press.
• Bennett, C.J. (1992). Regulating privacy: Data protection and public policy in Europe and the United States. NY: Cornell University Press.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Cohen, J. E. (2012). Configuring the networked self: Law, code, and the play of everyday practice. CT: Yale University Press.
• DeNardis, L. (2014). The global war for internet governance. CT: Yale University Press.
• DeNardis, L. ve Hackl, A. M. (2015). Internet governance by social media platforms. Telecommunications Policy, 39(9), 761-770.
• Dourish, P. (1993). Culture and control in a media space. G. Michelis, C. Simone ve K. Schmidt (Ed.), Proceedings of the 3rd European Conference on Computer-Supported Cooperative Work (s. 125-137) içinde. Dordrecht: Springer Netherlands. doi: https://doi.org/10.1007/978-94-011-2094-4_9
• Facebook. (t.y.). Topluluk ilkeleri. Erişim adresi (23 Ocak 2023): https://www.facebook.com/communitystandards/introduction
• Fraser, N. (2004). Kamusal alanı yeniden düşünmek: Gerçekte varolan demokrasinin eleştirisine bir katkı. Meral Özbek (Ed.), Kamusal Alan (s. 103-132) içinde. İstanbul: Hil Yayın.
• Fuchs, C. (2016). Sosyal medya: Eleştirel bir giriş. (D. Saraçoğlu ve İ. Kalaycı, Çev.). Ankara: NotaBene Yayınları.
• Gümüş, S. (2023). Sosyal medyanın kamusal alan temsiliyeti üzerine bir tartışma. 4. BOYUT Medya ve Kültürel Çalışmalar Dergisi, (22), 21-48.
• Habermas, J. (1997). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (T. Bora ve M. Sancar, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Hann, I. H., Hui, K. L., Lee, S. Y. T. ve Png, I. P. (2007). Overcoming online information privacy concerns: An information-processing theory approach. Journal of Management Information Systems, 24(2), 13-42.
• Instagram. (t.y.). Topluluk ilkeleri. Erişim adresi (23 Ocak 2023): https://help.instagram.com/477434105621119
• Jenkins, H. (2006). Convergence culture: Where old and new media collide. NY: New York University Press.
• Jhaver, S., Birman, I., Gilbert, E. ve Bruckman, A. (2019). Human-machine collaboration for content regulation: The case of reddit automoderator. ACM Transactions on Computer-Human Interaction (TOCHI), 26(5), 1-35.
• Jiang, J. A., Middler, S., Brubaker, J. R. ve Fiesler, C. (2020). Characterizing community guidelines on social media platforms. M. Bietz ve A. Wiggins (Ed.), CSCW’20 Companion: Companion Publication of the 2020 Conference on Computer Supported Cooperative Work and Social Computing (s.287-291) içinde. New York: Association of Computing Machinery. doi: https://doi.org/10.1145/3406865.3418312
• Kişisel Verilerin Korunması Kanunu. (2016, 7 Nisan). Resmi Gazete (Sayı: 29677). Erişim adresi: https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6698.pdf, 23 Ocak 2023.
• Kyza, E. A., Varda, C., Panos, D., Karageorgiou, M., Komendantova-Amann, N., Coppolino Perfumi, S., Shah, S. I. H. ve Hosseini, A. S. (2020). Combating misinformation online: Re-imagining social media for policy-making. Internet Policy Review, 9(4), 1-24.
• Lee, D. J., Ahn, J. H. ve Bang, Y. (2011). Managing consumer privacy concerns in personalization: a strategic analysis of privacy protection. Mis Quarterly, 35(2) 423-444. doi: https://doi.org/10.2307/23044050.
• Lievens, E. (2010). Protecting children in the digital era: The use of alternative regulatory instruments (Vol. 105). Leiden: Brill.
• Lievens, E. (2016). Is self-regulation failing children and young people? Assessing the use of alternative regulatory instruments in the area of social networks. S. Simpson, M. Puppis ve H. van den Bulck (Ed.), European Media Policy for the Twenty-First Century: Assessing the past, setting agendas for the future (s. 77-94) içinde. New York: Routledge.
• Matias, J. N. (2019). Preventing harassment and increasing group participation through social norms in 2,190 online science discussions. Proceedings of the National Academy of Sciences, 116(20), 9785-9789.
• McLaughlin, S. (2013). Regulation and legislation. B. O’Neill, E. Staksrud ve S. McLaughlin (Ed.), Towards a better Internet for children? Policy pillars, players and paradoxes (p. 77–91) içinde. Gothenburg: Nordicom.
• Medzini, R. (2022). Enhanced self-regulation: The case of Facebook’s content governance. New Media & Society, 24(10), 2227-2251.
• Milosevic, T. (2016). Social media companies' cyberbullying policies. International Journal of Communication, 10, 5164-5185.
• Myers West, S. (2018). Censored, suspended, shadowbanned: User interpretations of content moderation on social media platforms. New Media & Society, 20(11), 4366-4383.
• Neumann, P. G. (1994). Computer-related risks. New York: Addison-Wesley Professional.
• Pater, J. A., Kim, M. K., Mynatt, E. D. ve Fiesler, C. (2016). Characterizations of online harassment: Comparing policies across social media platforms. S. Lukosch, A. Sarcevic, M. Lewkowicz ve M. Muller (Ed.), GROUP’16: Proceedings of the 2016 ACM International Conference on Supporting Group Work (s. 369-3714) içinde. New York: Association of Computing Machinery. doi: https://doi.org/10.1145/2957276.2957297
• Sak, R., Şahin Sak, İ. T., Öneren Şendil, Ç. ve Nas, E. (2021). Bir araştırma yöntemi olarak doküman analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227-256.
• Scott, M. ve Isaac, M. (2016). Facebook restores iconic Vietnam War photo it censored for nudity. The New York Times, 9. Erişim adresi: https://www.nytimes.com/2016/09/10/technology/facebook-vietnam-war-photo-nudity.html?smid=url-share
• Sennett, R. (2012). Beraber: İşbirliği ritüelleri zevkleri ve politikası. (İ. Özküralpli, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sennett, R. (2016). Kamusal insanın çöküşü. (S. Durak ve A. Yılmaz, Çev.). Beşinci Basım, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Smith, H. J. (1993). Privacy policies and practices: Inside the organizational maze. Communications of the ACM, 36(12), 104-122.
• Solove, D. J. (2007). The future of reputation: Gossip, rumor, and privacy on the Internet. CT: Yale University Press.
• Staksrud, E. ve Lobe, B. (2010). Evaluation of the implementation of the Safer Social Networking Principles for the EU Part I: General report. Luxembourg: European Commission Safer Internet Programme.
• Tambini, D., Leonardi, D. ve Marsden, C. (2007). Codifying cyberspace: Communications self-regulation in the age of Internet convergence. London: Routledge.
• Tunç, S. (2023). Habermas’ın siyasal katılım hiyerarşisi ve dijital iletişimin eşitlikçi kamusal alan vaadi. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 27(3), 415-461.
• Vaidhyanathan, S. (2008). Naked in the Nonopticon. The Chronicle of Higher Education, 54(23), B57.
• Vaidhyanathan, S. (2012). The Googlization of everything:(and why we should worry). California: University of California Press.
• Van Dijck, J. (2013). The culture of connectivity: A critical history of social media. Oxford: Oxford University Press.
• Vila, T., Greenstadt, R. ve Molnar, D. (2003). Why we can't be bothered to read privacy policies models of privacy economics as a lemons market. N. Sadeh, M. J. Dively, R. Kauffman, Y. Labrou, O. Shehory, R. Telang ve L. Cranor (Ed.), ICEC’03: Proceedings of the 5th International Conference on Electronic Commerce (s. 403-407) içinde. New York: Association of Computing Machinery. doi: https://doi.org/10.1145/948005.948057
• Wacks, R. (1989). Personal information: Privacy and the law. Oxford: Clarendon Press.
• Whatsapp. (2021, 4 Ocak). Whatsapp hizmet koşulları. Erişim adresi: https://www.whatsapp.com/legal/terms-of-service?lang=tr_TR
• X. (t.y.). Kurallar ve ilkeler. Erişim adresi (23 Ocak 2023): https://help.twitter.com/tr/rules-and-policies/twitter-rules
• Yaylagül, L. (2019). Eleştirel ekonomi politik bakış açısından medyada tekelleşme sorunu. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2019(48), 404-418.
• YouTube. (t.y.). Topluluk ilkeleri. Erişim adresi (23 Ocak 2023): https://www.youtube.com/intl/tr/about/policies/#community-guidelines
• Young, G. K. (2022). How much is too much: the difficulties of social media content moderation. Information & Communications