RİVAYET METODOLOJİSİ VE TEMEL REFERANSLARI BAKIMINDAN TASAVVUF GELENEĞİNDE HADİS ANLAYIŞI

Yıl 2016, Cilt: 1 Sayı: 2, 83 - 98, 08.12.2016

Güldane Gündüzöz

Öz

İslâm
tarihinin Kur’an’dan sonraki en önemli dayanağı hadislerdir. Hicri ikinci asrın sonlarında başlayan
terğib ve terhib içerikli zayıf rivayetlerin bazı çevrelerce çeşitli eserlerde
ve vaazlarda kullanılmaya başlanması ve kimi kesimlerin zayıf ve mevzu
rivayetleri tetkik etmeden kullanmaları, hadis usulü kriterleri bakımından
çeşitli yönlerden eleştirilmiştir. Bu çalışmada tasavvuf ehlinin hadis ve
sünnet karşısındaki konumu incelenmektedir. Bu bağlamda sûfîlerin zayıf ve
mevzu kabul edilen hadislere yaklaşımları ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Tasavvuf, Hadis İlmi, Sünnet, Rivayet

Kaynakça

• el-Âlûsî, es-Seyyid Nûman, Celâu’l-‘Ayneyn fî Muhâkemeti’l-Ahmedeyn, yy., ty.
• Aşkar, Mustafa, Tasavvuf Tarihi Literatürü, İz Yayıncılık, İstanbul 2006.
• Aydınlı, Abdullah, Doğuş Devrinde Tasavvuf ve Hadis, Seha Neşriyat, İstanbul 1982.