SIRA DIŞI LİDERLERİN KATILIMCI DAVRANIŞLARININ, UYUMLULUĞA ETKİSİNDE ÖRGÜTSEL ÖĞRENMENİN ARACILIK ROLÜ

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 2, 16 - 26, 30.12.2021

Yunus Yılan

https://doi.org/10.51969/klusbmyo.1033272

Öz

Son yıllarda oluşan belirsizlikler, çevresel etkiler farklı liderlik türlerinin önemini ortaya çıkarmıştır. Bu bağlamda kaos, belirsizlik ve karmaşa sonucunda ortaya çıkan sıra dışı liderler, büyük örgütlerin başarısızlığında veya başarısında önemli bir rol oynayan etkili kişilerdir. Sıra dışı liderler örgüt kültürünün belirlenmesinde etkin olmanın yanı sıra önemli rollere de sahiptirler. Dolayısıyla bu çalışmada sıra dışı liderlerin gösterdikleri katılımcı davranışların uyumluluğa etkisinde örgütsel öğrenmenin aracılık etkisinin rolünü tespit etmek amaçlanmıştır. Bu amaçla liderlerin gösterecekleri katılımcı davranışların; yenilikçilik, risk alma, gelişim ve öğrenme fırsatlarının aracı olmasıyla değişime örgüt amaçlarına ve müşteri odaklılığına etkisinin artacağını varsaymaktayız. Buradan hareketle bu çalışma turizm sektörünün iş yükü bakımından en yoğun alanı olan otel işletmelerinin yöneticilerini kapsamaktadır. Antalya bölgesinde faaliyet gösteren 5 yıldızlı otellerde görev yapan yöneticilere yüz yüze anket uygulanmıştır. 453 örneklem üzerinde yapılan analizler sonucunda sıra dışı liderlerin sergiledikleri katılımcı davranışların uyumluluğa etkisinde örgütsel öğrenmenin aracılık etkisi olduğu tespit edilmiştir. Çalışanların bilgi paylaşımı işle bütünleşmesi, karar verme süreçlerine katılımı, iş görme kapasitelerinin ve becerilerinin desteklenmesi, kendi aralarında ve diğer birimlerle iş birliğe sağlamalarının; yenilik, gelişmelerin takibi ve uyumu, iş görmede esnekliğin ve değişimin desteklenmesinin artacağını göstermektedir. Bunlarla birlikte uzun dönem planların uygulanması, temel hedeflerle hareket edilmesi ve işletmelerde amaç birliğinin sağlanacağı da söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Sıra Dışı Liderlik, Örgüt Kültürü, Aracılık Etkisi

Destekleyen Kurum

Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi

Proje Numarası

18.SOS.BİL.1

Kaynakça

• BEYER, J. M. (1999). “Taming And Promoting Charisma To Change Organizations” Leadership Quarterly (Charismatic Leadership: Part I), 10(2), 307–330.
• BİLİĆ, I., Pivčević, S., Čevra, A., (2017). “Crisis management in hotel business–insights from Croatia” Communication Management Review, 2 (2), 100-118.
• COLLINS, J., Porras, J.I. (2002). Built to Last: Successful Habits of Visionary Companies, New York: HarperCollins Publishers.
• ÇETİN, M.Ö. (2004). Örgüt Kültürü ve Örgütsel Bağlılık, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• DENISON, D. R., Mishra, A.K. (1995). “Towards A Theory Of Organizational Culture And Effectiveness” Organization Science, 6(2), 204-223.
• EREN, E. (1997). İşletmelerde Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, İstanbul: Der Yayınları.
• GRIFFITH J., Connelly, S., Thiel, C., Johnson G. (2015). “How Outstanding Leaders Lead With Affect: An Examination Of Charismatic, Ideological, And Pragmatic Leaders” The Leadership Quarterly, 26(4), 502–517.
• HAIR, J,E., Jr., Black, w.C., Babin, B.J., Anderson R.E. (2010). Multivaritate Data Analysis (7th ed.). Upper Saddle River, New Jersey: Prentice-Hall.
• HALL, M.C., (2010). “Crisis events in tourism: subjects of crisis in tourism” Current Issues in Tourism, 13(5), 401-417.
• HOFSTEDE, G. (2001). Culture's Consequences: Comparing Values, Behaviors, Institutions And Organizations Across Nations. CA: Sage Publications.
• HUNTER, S.T., Bedell-Avers, Katrina E., Mumford, M.D. (2007). “The Typical Leadership Study: Assumptions, Implications And Potential Remedies” The Leadership Quarterly, 18(5), 435-446.
• KARASAR, N. (2002). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler ve teknikler, Ankara: Nobel Yayıncılık
• KOTTER, J.P., Heskett, J. L. (1992). Corporate Culture and Performance, New York: The Free Press.
• MUMFORD M.D., Antes A.L., Caughron J.J., Friedrich T.L. (2008a). “Charismatic, Ideological, And Pragmatic Leadership: Multi-Level Influences On Emergence And Performance” The Leadership Quarterly, 19(2), 144–160.
• POOL, S.W. (2000). “Organizational Culture and Its Relationship Between Job Tension in Measuring Outcomes Among Business Executives” Journal of Management Development, 19(1), 32-49.
• RINGLE, Christian M., Wende, Sven, & Becker, Jan-Michael. (2015). SmartPLS 3. Bönningstedt: SmartPLS. Retrieved from http://www.smartpls.com
• ROBBINS, S. P. (2001). Organizational Behavior. New Jersey: Prentice Hall.
• SCHEIN, E.H. (1992). Organizational Culture and Leadership 2.Ed. San Fransisco: Jossey Bass Publishers.
• www.bbc.com/turkce/43550740 (Erişim Tarihi: 03.08.2020)
• www.goodreads.com/quotes/102238-outstanding-leaders-go-out-of-their-way-to-boost-the (Erişim Tarihi: 27.06.2020)
• YAHYAGİL, M. Y. (2004). “Denison Örgüt Kültürü Ölçme Aracının Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması: Ampirik Bir Uygulama” İÜ İşletme İktisadı Enstitüsü, Yönetim Dergisi.
• YILMAZ, Y, Ünal, C, Dursun, A. (2019). “Otel yöneticilerinin 2016 Türkiye turizm krizine ilişkin öngörüleri ve kriz yönetim uygulamaları” Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 14 (56), 468-488
• ZENGER, J.H., Folkman J. (2009). The Extraordinary Leader: Turning Good Managers Into Great Leaders. New York: McGraw Hill.