BibTex RIS Kaynak Göster

Avrupa Birliği'nin Yönetişim Anlayışı Çerçevesinde Bilgi Edinme Kanunu'nun Değerlendirilmesi

Yıl 2010, Cilt: 2010 Sayı: 2, 39 - 49, 01.06.2010

Öz

Kaynakça

  • Acar P., (2003), “Cevap Verebilirlik ve İyi Yönetişim”, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı,
  • Arıkboğa E., (2007), “Dünyada Kamu Yönetimi Değişirken Türkiye’de Ne Oluyor?” Çerçeve, Cilt 15, Sayı 44.
  • Asis M. G. ve Jairo A.A., (2002), “Civic Participation in National Governance”, s.11 www.worldbank.org/ wbi/governance/assessing/pdf/ (05.11.2009). asis_citizens.pdf.
  • Bacak A. A. ve KOÇ C.,(2006), Bilgi Edinme Hakkının Kullanılmasına Dair Kanun, Kartal Yayınevi, Ankara.
  • Balcı A.(2003), “Kamu Yönetiminde Hesap Verebilirlik Anlayışı”, Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, (Ed. A.Balcı vd.), Ankara: Seçkin Yayıncılık,.
  • Bektur M.A., (2005),Temsili Demokrasinin Sorunları ve Katılımcı Demokrasinin Araçları, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya.
  • Boyne George, (2002), “Plans, Performance Information and Accountability: The Case of Best Value”, Public Administration, Vol.80, No: 4.
  • Commission of the European Communities, (2001), “European Governance: A White Paper”. (Brussels, 25.07.2001, COM, 428 Final).
  • DPT. 9.Kalkınma Programı (2007–2013), (2007), Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Ankara,.
  • Ergün İ., (2006), Yerel Yönetimlerde Yönetişim Kavramı ve Avrupa Birliği ile Kıyaslanması” Dokuz Eylül Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Eken M., (1995–1996) “Bilgi Edinme Hakkı”, İnsan Hakları Yıllığı, Dr. Muzaffer Sencer’e Armağan, C.17–18.
  • Greenwood J. , PYPER R. ve WİLSON D., (2002), New Public Administration in Britain. London: Routledge
  • Gül S. K., (2008), “Kamu Yönetiminde ve Güvenlik Hizmetlerinde Hesap Verebilirlik”, Polis Bilimleri Dergisi Cilt:10 (4)
  • Kamu Yönetimi Araştırması -Genel Rapor (KAYA), (1991), TODAİE Yayınları, Ankara.
  • Kesim E., (2005), Bir Etik Davranış İlkesi Olarak Hesap Verebilirlik (Hesap Verme Sorumluluğu), Siyasette ve Yönetimde Etik Sempozyumu, Sakarya Üniversitesi, Adapazarı.
  • Kuntbay İ., (1978) “İdarenin İşlemleri Karşısında Bireyin Korunması Hakkında Karar-Avrupa Bakanlar Komitesi”, Amme İdaresi Dergisi, Aralık, C.11, S. 4.
  • Maliye Bakanlığı, Avrupa Dış İlişkiler Daire Başkanlığı, (2003), İyi Yönetişimin Temel Unsurları, Ayrıntı Basımevi.
  • Nohutçu A., (2003) Tekno-Ekonomik Paradigma Dönüşümünden Mekanizmalarına: Bilgi ve İletişim Teknolojilerinin Devlet ve Kamu Yönetimine Etkileri, II. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildiriler, Kocaeli Üniversitesi, İZMİT, Mayıs. Yönetim
  • OECD, (2001), “Engaging Citizens in Policy-making: Information, Consultation and Public Participation”, OECD Public Management Policy Brief, Temmuz . http://www.oecd.org/dataoecd/24/34/2384040.pdf. (05.11.2009).
  • OECD, (2005),Policy Brief, Public Sector Modernisation: Open Government, February.
  • Okçu M., “Avrupa Yönetsel Alanına Doğru Türk Kamu Yönetimi: Çok Düzlemli Yönetişim” http:// www.tepav.org.tr/tur/admin/dosyabul/upload/ MuratOkcucokduzlemliyonetisim_26_10_05. pdf, (02.10.2009).
  • Özay İ. (1996), Günışığında Yönetim, Alfa Yayınları, İstanbul.
  • Özer M. A., ”Yönetişim Üzerine Notlar” Sayıştay Dergisi, Sayı, 63, http://www.tkgm. gov.tr/turkce/dosyalar/ diger%5Cicerikdetaydh329.pdf, (06,11,2009
  • Palabıyık H., (2004), “Yönetimden Yönetişime Geçiş ve Ötesi Üzerine Açıklamalar”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 37, Sayı 1, Mart.
  • Polat N., (2003) “Saydamlık, Hesap Verme Sorumlulugu ve Denetimin Etkinligi”, Sayıstay Dergisi, Sayı 49, Nisan-Haziran.
  • Public Sector Management, Governance and Sustainable Human Development, Discussion Paper, 1995http://magnet.undp.org/Docs/ UN98–21. PDF/ PSMGSHD/ sec1.pdf. (02.11.2009).
  • Resmi Gazete. 25269 sayılı ve 24.10.2003 tarihli.
  • Soylu H., (2003) “Etkinlik ve İyi Yönetişim”, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı, Nisan.
  • UNDP (2004), “Right to Information Practical Guidance Note”, www.undp. org/oslocentre/docs04/Right%20 to%20Information.pdf (06.11.2009).
  • United Nations Development Programme, (1997), Reconceptualising Governance. Discussion Paper 2, New York: Management Development and Governance Division.
  • United Nations Development Programme, Glossary of Key Terms, Governance for Sustainable Human Development, glossary.htm. (04.11.2009). /
  • Yaşamış F. D., (2004), “Anayasa ve İnsan Hakları Bağlamında Bilgi Edinme Hakkı”, Bilgi Edinme Hakkı Paneli (5 Mayıs 2004), Türkiye Barolar Birliği Yayınları 62, An kara.
  • Yaşamış F. D., (1997), “Kamu Yönetimi Kuramında ve Uygulamasında Yeni Gelişme ler, Administration’dan Management’e”, Türk İdare Dergisi, S. 417.
  • Yıldırım R., (1998), İdare Hukuku Açısından Bilgi Edinme Hak ve Özgürlüğü, T.C. Başbakanlık İdari Usul Kanunu Hazırlığı Uluslararası Sempozyumu, 17–18 Ocak 1998, Başbakanlık Yayınları, Ankara.
  • h t t p : / / w w w. b e l g e n e t . c o m / y a s a / k 4 9 8 2 - 2 . html,(07.11.2099).
  • h t t p : / / w w w. t b m m . g o v. t r / b i l g i e d i n m e / b e d _ genelrapor_2007.pdf (09.11.2009)

Avrupa Birliği'nin Yönetişim Anlayışı Çerçevesinde Bilgi Edinme Kanunu'nun Değerlendirilmesi

Yıl 2010, Cilt: 2010 Sayı: 2, 39 - 49, 01.06.2010

Öz

Bilgi çağının yaşandığı günümüzde, bilgi hem kişisel bir kaynak hem de kilit ekonomik kaynak olarak değerlendirilmekte ve anlamlı tek kaynak olarak benimsenmektedir. Bilginin oluşumuna katkı verecek, bilgiyi değerlendirecek ve onu kullanacak olan ise insandır. Günümüz bilgi toplumunda bilginin erişilebilir olması ve akışkanlığının sağlanması, bilgi temelli ekonominin yanı sıra yasal düzenlemelerle de desteklenmektedir. Türkiye’de 2003 Ekim ayında kabul edilen ve 2004 Nisan’da yürürlüğe giren Bilgi Edinme Hakkı Kanunu söz konusu yasal altyapının temelini oluşturmaktadır.2001 yılında Avrupa Komisyonu’nun yayınladığı “Beyaz Rapor” da iyi yönetişimin ilkeleri belirlenmiştir. Bu ilkelerin Türkiye’de de uygulanabilmesinin en önemli adımlarında biri olan bilgi edinme hakkı vatandaşa yasal bir hak olarak tanınmıştır. Bu çalışmada vatandaşa tanınan bu yasal hakkın yönetişim ilkeleri açısından değerlendirilmesi yapılmaya çalışılmıştır

Kaynakça

  • Acar P., (2003), “Cevap Verebilirlik ve İyi Yönetişim”, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı,
  • Arıkboğa E., (2007), “Dünyada Kamu Yönetimi Değişirken Türkiye’de Ne Oluyor?” Çerçeve, Cilt 15, Sayı 44.
  • Asis M. G. ve Jairo A.A., (2002), “Civic Participation in National Governance”, s.11 www.worldbank.org/ wbi/governance/assessing/pdf/ (05.11.2009). asis_citizens.pdf.
  • Bacak A. A. ve KOÇ C.,(2006), Bilgi Edinme Hakkının Kullanılmasına Dair Kanun, Kartal Yayınevi, Ankara.
  • Balcı A.(2003), “Kamu Yönetiminde Hesap Verebilirlik Anlayışı”, Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, (Ed. A.Balcı vd.), Ankara: Seçkin Yayıncılık,.
  • Bektur M.A., (2005),Temsili Demokrasinin Sorunları ve Katılımcı Demokrasinin Araçları, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya.
  • Boyne George, (2002), “Plans, Performance Information and Accountability: The Case of Best Value”, Public Administration, Vol.80, No: 4.
  • Commission of the European Communities, (2001), “European Governance: A White Paper”. (Brussels, 25.07.2001, COM, 428 Final).
  • DPT. 9.Kalkınma Programı (2007–2013), (2007), Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Ankara,.
  • Ergün İ., (2006), Yerel Yönetimlerde Yönetişim Kavramı ve Avrupa Birliği ile Kıyaslanması” Dokuz Eylül Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Eken M., (1995–1996) “Bilgi Edinme Hakkı”, İnsan Hakları Yıllığı, Dr. Muzaffer Sencer’e Armağan, C.17–18.
  • Greenwood J. , PYPER R. ve WİLSON D., (2002), New Public Administration in Britain. London: Routledge
  • Gül S. K., (2008), “Kamu Yönetiminde ve Güvenlik Hizmetlerinde Hesap Verebilirlik”, Polis Bilimleri Dergisi Cilt:10 (4)
  • Kamu Yönetimi Araştırması -Genel Rapor (KAYA), (1991), TODAİE Yayınları, Ankara.
  • Kesim E., (2005), Bir Etik Davranış İlkesi Olarak Hesap Verebilirlik (Hesap Verme Sorumluluğu), Siyasette ve Yönetimde Etik Sempozyumu, Sakarya Üniversitesi, Adapazarı.
  • Kuntbay İ., (1978) “İdarenin İşlemleri Karşısında Bireyin Korunması Hakkında Karar-Avrupa Bakanlar Komitesi”, Amme İdaresi Dergisi, Aralık, C.11, S. 4.
  • Maliye Bakanlığı, Avrupa Dış İlişkiler Daire Başkanlığı, (2003), İyi Yönetişimin Temel Unsurları, Ayrıntı Basımevi.
  • Nohutçu A., (2003) Tekno-Ekonomik Paradigma Dönüşümünden Mekanizmalarına: Bilgi ve İletişim Teknolojilerinin Devlet ve Kamu Yönetimine Etkileri, II. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildiriler, Kocaeli Üniversitesi, İZMİT, Mayıs. Yönetim
  • OECD, (2001), “Engaging Citizens in Policy-making: Information, Consultation and Public Participation”, OECD Public Management Policy Brief, Temmuz . http://www.oecd.org/dataoecd/24/34/2384040.pdf. (05.11.2009).
  • OECD, (2005),Policy Brief, Public Sector Modernisation: Open Government, February.
  • Okçu M., “Avrupa Yönetsel Alanına Doğru Türk Kamu Yönetimi: Çok Düzlemli Yönetişim” http:// www.tepav.org.tr/tur/admin/dosyabul/upload/ MuratOkcucokduzlemliyonetisim_26_10_05. pdf, (02.10.2009).
  • Özay İ. (1996), Günışığında Yönetim, Alfa Yayınları, İstanbul.
  • Özer M. A., ”Yönetişim Üzerine Notlar” Sayıştay Dergisi, Sayı, 63, http://www.tkgm. gov.tr/turkce/dosyalar/ diger%5Cicerikdetaydh329.pdf, (06,11,2009
  • Palabıyık H., (2004), “Yönetimden Yönetişime Geçiş ve Ötesi Üzerine Açıklamalar”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 37, Sayı 1, Mart.
  • Polat N., (2003) “Saydamlık, Hesap Verme Sorumlulugu ve Denetimin Etkinligi”, Sayıstay Dergisi, Sayı 49, Nisan-Haziran.
  • Public Sector Management, Governance and Sustainable Human Development, Discussion Paper, 1995http://magnet.undp.org/Docs/ UN98–21. PDF/ PSMGSHD/ sec1.pdf. (02.11.2009).
  • Resmi Gazete. 25269 sayılı ve 24.10.2003 tarihli.
  • Soylu H., (2003) “Etkinlik ve İyi Yönetişim”, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı, Nisan.
  • UNDP (2004), “Right to Information Practical Guidance Note”, www.undp. org/oslocentre/docs04/Right%20 to%20Information.pdf (06.11.2009).
  • United Nations Development Programme, (1997), Reconceptualising Governance. Discussion Paper 2, New York: Management Development and Governance Division.
  • United Nations Development Programme, Glossary of Key Terms, Governance for Sustainable Human Development, glossary.htm. (04.11.2009). /
  • Yaşamış F. D., (2004), “Anayasa ve İnsan Hakları Bağlamında Bilgi Edinme Hakkı”, Bilgi Edinme Hakkı Paneli (5 Mayıs 2004), Türkiye Barolar Birliği Yayınları 62, An kara.
  • Yaşamış F. D., (1997), “Kamu Yönetimi Kuramında ve Uygulamasında Yeni Gelişme ler, Administration’dan Management’e”, Türk İdare Dergisi, S. 417.
  • Yıldırım R., (1998), İdare Hukuku Açısından Bilgi Edinme Hak ve Özgürlüğü, T.C. Başbakanlık İdari Usul Kanunu Hazırlığı Uluslararası Sempozyumu, 17–18 Ocak 1998, Başbakanlık Yayınları, Ankara.
  • h t t p : / / w w w. b e l g e n e t . c o m / y a s a / k 4 9 8 2 - 2 . html,(07.11.2099).
  • h t t p : / / w w w. t b m m . g o v. t r / b i l g i e d i n m e / b e d _ genelrapor_2007.pdf (09.11.2009)
Toplam 36 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Murşit Işık

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2010
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Cilt: 2010 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Işık, M. (2010). Avrupa Birliği’nin Yönetişim Anlayışı Çerçevesinde Bilgi Edinme Kanunu’nun Değerlendirilmesi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2010(2), 39-49.

     EBSCO        SOBİAD            ProQuest      Türk Eğitim İndeksi

18302 18303   18304  18305