ANKARA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ PSİKOSOMATİK ÜNİTESİ GRUP PSİKOTERAPİSİNİN ETKİNLİĞİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2019, Cilt: 27 Sayı: 3, 131 - 140, 24.12.2019

Selma Çilem Kızılpınar , Ece Ağtaş Ertan , Kazım Cihan Can , Vesile Şentürk Cankorur

Öz

Grup psikoterapileri sık görülen ruhsal hastalıkların
tedavisinde kullanılmaktadır, ve bilişsel davranışsal, psikanalitik, dinamik
etkileşimsel, psikoeğitimsel, psikodrama gibi birçok teknik kullanılarak
uygulanabilmektedir. Bu çalışmada
sık görülen ruhsal hastalıklar tanısı ile kapalı, eklektik grup psikoterapisi
programında tedavi edilen hastaların tedaviden faydalanımlarının
değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmamızda Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve
Hastalıkları Anabilim Dalı Psikosomatik Ünitesi’nde Ocak 2010- Haziran 2018
tarihleri arasında tedavisi tamamlanan ve çalışmaya katılmaya onay veren olgular
(n=118) ile telefon ile görüşülmüştür. Hastalardan yatış sırasında aldıkları
tedaviden gördükleri faydayı 10 üzerinden likert tipi değerlendirmeleri
istenmiştir. Ayrıca tedavi tekniklerini sıralamaları istenmiştir. Sonuç olarak Ankara Üniversitesi
Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Psikosomatik
Ünitesi’nde tedaviye dirençli olarak değerlendirilen hastalarda 2 ay süre ile
uygulanan tedavi modeli ile tedaviden iyi düzeyde fayda sağlanmış ve hastaların
iyilik halleri uzun süreli olmuştur. Buna ek olarak, çalışmamızda grup
psikoterapisinin bu modeldeki en önemli tedavi edici faktör olduğu
saptanmıştır. Çalışmamız farmakoterapi ile birlikte grup psikoterapisin ana
unsur olarak yer aldığı tedavi modelinin etkinliğini göstermesi açısından
önemlidir.

Anahtar Kelimeler

Grup psikoterapisi, iyileştirici faktörler, özbildirim, etkinlik

Kaynakça

• Arslan, E., Şentürk, V. ve Çevik, A. (2010). Bir hastanın grup terapisi sürecinde kendi tanımıyla “kendine olan yolculuğu”. Kriz Dergisi, 18(3), 27-36.
• Butler, T. ve Fuhriman, A. (1983). Curative factors in group therapy: A review of the recent literature. Small Group Behavior, 14(2), 131-142.
• Çevik A. ve Şentürk Cankorur V. (2016). Dinamik Yönelimli etkileşimli Grup Psikoterapileri, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı Uygulamaları. (s. 47-53) Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi
• Gelernter, C. S., Uhde, T. W., Cimbolic, P., Arnkoff, D. B., Vittone, B. J., Taneer, M. E. ve Bartko, J. J. (1991). Cognitive-behavioral and pharmacological treatment of social phobia. Archives of General Psychiatry, 48, 938-945.
• Holmes, L. (2002). Women in group and women's groups. International journal of group psychotherapy, 52(2), 171-188.Kaplan Kurnaz B, Ezerbolat Özateş M., Çevik, A. ve Vesile, Ş. C. (2018). Zeka ve duygudurum belirtilerinin grup psikoterapisi öncesi ve sonrasında değerlendirilmesi. Kriz Dergisi, 26(1).
• Kellermann, P. F. (1985). Participants’ perception of therapeutic factors in psychodrama. Group Psychotherapy, Psychodrama & Sociometry, 38, 123-132.
• Lubin, H., Loris, M., Burt, J. ve Johnson, D. R. (1998). Efficacy of psychoeducational group therapy in reducing symptoms of posttraumatic stress disorder among multiply traumatized women. American Journal of Psychiatry, 155(9), 1172-1177.
• McDermut, W., Miller, I. W. ve Brown, R. A. (2001). The efficacy of group psychotherapy for depression: A meta‐analysis and review of the empirical research. Clinical Psychology: Science and Practice, 8(1), 98-116.
• Ogrodniczuk, J. S., Piper, W. E., & Joyce, A. S. (2004). Differences in men's and women's responses to short-term group psychotherapy. Psychotherapy Research, 14(2), 231-243.
• Özbay H. (2016). Grup Psikoterapileri. Şentürk Cankorur V. (Ed.). Grup Psikoterapileri, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı Uygulamaları. (s. 23-33) Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi
• Snyder, K. V., Kymissis, P. ve Kessler, K. (1999). Anger management for adolescents: Efficacy of brief group therapy. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 38(11), 1409-1416.
• Şentürk, V., Arslan, P. E. ve Çevik, A. (2006). Yatan Hastalarda Grup Psikoterapisi Sürecinde İyileştirici Etmenlerin ‘Q Sort Tekniği’ ile Değerlendirilmesi. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 26(3), 232-239.
• Tinklenberg J. ve Gilula M. (1970). Curative factors in group psychotherapy." Yalom I. D., The Theory and Practice of Group Psychotherapy. New York: Basic Books.
• Yalom, I. D. (1995). The theory and practice of group psychotherapy. Basic Books