The farmers of our modern world still use a traditional unit, “at how fold”, when they consider the effects of treatments on yield. This traditional unit could be useful especially for considering the efficiency of planting density. In this research, we replaced the term “at how fold” by the term “density yield coefficient”. We hypothesized that variations caused by planting density could be explained by the density yield coefficient better than by the grain yield itself. In order to test this hypothesis, two experiments were conducted in the East Mediterranean climate conditions in Turkey, in 2012-2013. Each experiment included 6 seeding rates (200, 300, 400, 500, 600 and 700 seeds m-2) and 2 wheat cultivars. The experimental designs were randomized complete block design with factorial arrangement. The linear and quadratic relationships between grain yield and seeding rates were significant in bread wheat varieties, while nonsignificant in durum wheat. Whereas the linear and quadratic relationships between seeding rates and density yield coefficients were significant in bread and durum wheat. The values of R2 belonging to linear and quadratic relationships between the seeding rate and the density yield coefficient were much higher than those between the seeding rate and the grain yield. These results indicate that the density yield coefficient could be a more determinative component in explaining of variation caused by seeding rate, compared to grain yield itself.
Keywords: wheat, seeding rate, grain yield, density yield coefficient
Geleneksel Bir Ölçüyü Bilimsel Araştırmalarda Yeni Bir Unsur Olarak Kullanabilirmiyiz?
ÖZET: Modern dünyamızın yetiştiricileri, uygulamaların verim üzerindeki etkilerini değerlendirirken geleneksel bir birim olan “bir’e kaç” ölçüsünü kullanmaktadır. Bu geleneksel ölçü, özellikle ekim sıklığı etkinliğinin değerlendirilmesinde oldukça yararlı olabilir. Bu araştırmada, geleneksek olarak kullanılan “bir’e kaç” terimi, “sıklık verim katsayısı” şeklinde değiştirilerek kullanılmıştır. Araştırma, ekim sıklığına bağlı varyasyonların, tane verimine göre, sıklık verim katsayısıyla daha iyi açıklanabileceği hipotezi üzerine kurulmuştur. Bu hipotezi test etmek için, Doğu Akdeniz iklim koşullarında 2012-2013 ürün yılında, ekmeklik ve makarnalık buğdaylarda olmak üzere iki deneme kurulmuştur. Her bir denemede 6 ekim sıklığı (200, 300, 400, 500, 600 ve 700 tohum m-2) ve 2’şer çeşit kullanılmıştır. Denemeler faktöriyel düzenleme yapılarak, tesadüf blokları deneme planına göre 4 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Ekmeklik buğday çeşitlerinde tane verimi ile ekim sıklığı arasındaki linear ve quadratik ilişki istatistiki olarak önemli bulunurken, makarnalık buğday çeşitlerinde önemsiz olmuştur. Ancak, sıklık verim katsayısı ile ekim sıklığı arasındaki linear ve quadratik ilişki, hem ekmeklik hem de makarnalık buğdayda istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Sıklık verim katsayısı ile ekim sıklığı arasındaki linear ve quadratik ilişkilere ait R2 değerleri, ekim sıklığı ile tane verimi arasındaki linear ve quadratik ilişkilere ait R2 değerlerinden oldukça yüksek olmuştur. Bu sonuçlar, ekim sıklığından kaynaklanan varyasyonların açıklanmasında, tane verimine göre, sıklık verim katsayısının daha belirleyici olabileceğini göstermektedir.
Anahtar Kelimeler: buğday, ekim sıklığı, tane verimi, sıklık verim katsayısı
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Ekim 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 19 Sayı: 3 |