Öğretmen Adaylarının Zaman Yönetimi Becerileri ile Akademik Öz-yeterlik Algıları Arasındaki İlişki

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 1, 1 - 14, 31.12.2020

Mahire Aslan , Aslı Ağıroğlu Bakır , Zeynep Umur Erkuş

Öz

Bu araştırmada öğretmen adaylarının zaman yönetimi becerileri ile akademik öz-yeterlik algıları arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. İlişkisel tarama modelinde olan araştırmanın evrenini İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesinde Pedagojik Formasyon Sertifika Programındaki 1430 öğrenci; örneklemini ise, bu öğrenciler arasından araştırmaya gönüllü katılan 508 kişiden oluşmaktadır. Araştırmanın ölçme araçları Zaman Yönetimi (Alay ve Koçak, 2002) ve Akademik Öz-yeterlik (Ekici, 2012) ölçekleridir. Araştırma sonucunda, öğretmen adaylarının zaman yönetimi becerileri ve akademik öz-yeterlik algılarının orta düzeyde olduğu görülmüştür. Öğretmen adaylarının zaman yönetimi becerileri ile akademik öz-yeterlik algıları arasında pozitif yönde ve orta düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Öğretmen adaylarının zaman yönetimi becerileri, onların akademik öz-yeterlik algılarındaki değişimin %25’ini açıklamaktadır.

Anahtar Kelimeler

zaman yönetimi,, akademik öz-yeterlik, öğretmen adayı

Relationship between Prospective Teachers' Time Management Skills and Self-efficacy Perceptions

Öz

This study aims to determine the relationship between the time management skills of the prospective teachers and their academic self-efficacy perceptions. 1430 students in the Pedagogical Formation Certificate Program at İnönü University Faculty of Education constitute the population, and the sample consists of 508 volunteers among these students. The measurement tools of the study are Time Management (Alay & Koçak, 2002) and Academic Self-Efficacy (Ekici, 2012) scales. In the analysis, descriptive statistical methods such as arithmetic mean, percentage, frequency, t-test were used to determine whether there was a significant difference between the scores in terms of the gender variable, and one-way analysis of variance was used to determine the difference between the scores in terms of the branch variable. Pearson correlation coefficient was calculated to determine whether there was a significant relationship between time management skills and academic self-efficacy perceptions. As a result of the research, it is seen that prospective teachers' time management skills and academic self-efficacy perceptions were at a moderate degree. It was determined that there was a positive and moderate significant relationship between the time management skills and academic self-efficacy perceptions of prospective teachers. The time management skills of prospective teachers address 25% of the change in their academic self-efficacy perceptions.

Anahtar Kelimeler

Time management, academic self-efficacy, prostective teacher

Kaynakça

• Aslan, M., & H. Kalkan (2018). Öğretmenlerin Özyeterlik Algılarının Analizi. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 477-493.
• Alay, S., & Koçak, S. (2002). Zaman yönetimi anketi: Geçerlik ve güvenirlik. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (22), 9-13.
• Alay, S., & Koçak, S. (2003) Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimleri ile Akademik Başarıları Arasındaki İlişki. Eğitim Yönetimi, 35, 326-335.
• Balcı, A. (2005). Sosyal bilimlerde araştırma: Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem A.
• Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191-215.
• Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
• Bandura, A. (1993). Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning. Educational Psychologist, 28(2), 117–148.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman.
• Boslough, J. (1990). The enigma of time. National Geographic, 177, 108-132.
• Britton, B.K. , Tesser, A. (1991). Effects of Time Management Practices on College Grades. Journal of Educational Psychology, 83, 405-410.
• Can, A. (2014). SPSS ile nicel veri analizi. Ankara: Pegem.
• Cemaoğlu, N., & Filiz, S. (2010). The relation between time management skills and academic achievement of potential teachers. Educational Research Quarterly. 33(4), 3-23.
• Covey, S. R. (1995). First things first. New York: Simon and Schuster Puplishers.
• Demirtaş, H., & Özer, N. (2007). Öğretmen adaylarının zaman yönetimi becerileri ile akademik başarısı arasındaki ilişki. Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi. 2(1), 34-47.
• Doğan, Ö (2018). Zaman Yönetimi ve Akademik Başarı İlişkisi: Artvin Çoruh Üniversitesi, Hopa İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesinde Bir Uygulama. AÇÜ Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 4(1), 149-174.
• Ekici, G. (2012). Akademik öz-yeterlik ölçeği: türçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (43), 174- 185.
• Fraenkel, J. R., & Wallen, N. E. (2006). How to design and evaluate research in education (6thed.). New York: McGraw-Hill.
• Güçlü, N. (2001) Zaman Yönetimi, Eğitim Yönetimi, 25, 87- 106.
• Karasar, N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemi (28. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kocabaş, İ., & Erdem, R. (2003). Yönetici adayı öğretmenlerin kişisel zaman yönetimi davranışları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 203–210.
• Koch, C. J., & Kleinmann, M. (2002). A stitch in time saves nine: Behavioural decision making explanations for time management problems. European Journal of Work and Organizational Psychology, 11(2), 199–217.
• Macan, T. H., Shahani, C., Dipboye, R. L., & Phillips, A. P. (1990). College students’ time management: Correlations with academic performance and stres. Journal of Educational Psychology, 82(4), 760–768.
• Macan, T. H. (1994). Time management: Test of a process model. Journal of Applied Psychology, 79(3), 381–391.
• Nelson, D. B., & Nelson, K. W. (2003, March). Emotional intelligence skills: Significant factors in freshmen achievement and retention. Paper presented at the American Counselling Association Conference, Anaheim, CA.
• Owen, S. V., & Froman, R. D. (1988). Development of a College Academic Self-Efficacy Scale.
• Rimm, H., & Jerusalem, M. (1999). Adaptation and validation of an Estonian version of the General Self-Efficacy Scale (ESES). Anxiety, Stress, and Coping, 12, 329-345.
• Scholz, U., Gutierrez- Dona, B., Sud, S., & Schwarzer, R. (2002). Is general self efficacy a universal construct? European Journal of Psychological Assessment, 18(3), 242-251.
• Scholz, U., & Schwarzer, R. (2005). The general self-efficacy scale: Multicultural validation studies. The Journal of Psychology, 139(5), 439-457.
• Schunk, D.H., & Pajares, F. (2010). Self-efficacy beliefs.In Sana Järvelä (Ed.) Social and Emotional Aspects of Learning (pp. 668-672). Oxford: Elsevier Academic Press. 47.
• Schwarzer, R., & Born, A. (1997). Optimistic self-beliefs: Assessment of general perceived self-efficacy in thirteen cultures. World Psychology, 3, 177-190.
• Smith, H.W., (1998), Hayatı ve zamanı yönetmenin 10 doğal yasası (Çev. A. C. Çelik). Rota Yayın Yapım Tanıtım, İstanbul.
• Tanrıöğen, A., & Işcan, S. (2009). Time Management Skills of Pamukkale University Students and their Effects on Academic Achievement. Eurasian Journal of Educational Research. (35), 93-108. Uğur, A. (2000). Çalışma hayatında zaman yönetimi. MPM Kalkınmada Anahtar Verimlilik Dergisi. 12(143), 18–22.