Employee Self Leadership Skills and Innovation Behavior: Development Cultural Tool Impact Research in Businesses in Adıyaman Organize Industry Region

Yıl 2019, Cilt: 16 Sayı: 2, 527 - 554, 25.10.2019

Tuba Büyükbeşe , Erkan Sarsıcı , Burcu Erşahan

https://doi.org/10.33437/ksusbd.428510

Öz

In today's conditions, companies need to have competitiveness in order to be able to maintain their assets. Self leadership skills and open mindness should be supported in organization to compete with others. This is an important opportunity that will increase the competitive power of companies and provide an advantage. In this context, the main purpose of this study is to make determinations on the role of development culture in the self-leadership skills and innovative behaviors of employees. This study was conducted in the Adıyaman organized industrial region, questionnaires were distrubuted to 400 employees. As a result of the findings, it was determined that self-leadership skills influenced innovative behaviors positively and this effect was mediated by the developmental culture.

Anahtar Kelimeler

Self-Leadership, Innovative Behavior, Culture of Development

Çalışanların Öz Liderlik Becerileri ve Yenilikçilik Davranışı: Gelişim Kültürünün Aracı Etkisi Adıyaman Organize Sanayii Bölgesindeki İşletmelerde Araştırma

Öz

Günümüz
koşullarında firmaların varlıklarını devam ettirilebilmeleri için rekabet yeteneğine
sahip olmaları gerekmektedir. Örgütlerin rekabet edebilmeleri için çalışanlarının
açık fikirli olması ve öz liderlik yeteneklerinin desteklenmesi gerekmektedir. Bu
durum şirketlerin rekabet gücünü arttıracak ve avantaj sağlayacak önemli bir
olgudur. Bu kapsamda çalışanların öz liderlik becerileri ve yenilikçi
davranışlarında gelişim kültürünün aracılık rolü üzerine tespitler yapmak bu
çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır. Adıyaman organize sanayi bölgesinde
yapılan bu çalışma ile 400 çalışana anket dağıtılmıştır. Elde edilen bulgular sonucunda,
öz liderlik becerileri yenilikçi davranışlarını olumlu yönde etkilediği ve bu etkiye
gelişim kültürünün aracı etkisi olduğu belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Öz liderlik, Yenilikçi Davranış, Gelişim Kültürü

Kaynakça

• Akkoç, İrfan; Turunç, Ömer ve Çalışkan, Abdullah (2011), “Gelişim Kültürü ve Lider Desteğinin Yenilikçi Davranış ve İş Performansına Etkisi: İş-Aile Çatışmasının Aracılık Rolü”, İş. Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 13 (4), ss. 83-114
• Akkoç, İrfan (2012), “Gelişim Kültürü ve Etik İklimin Yenilikçiliğe Etkisinde Dağıtım adaletinin Rolü”, Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, C:4, S:3, ss. 45-60.
• Akkoç, İrfan, Çalışkan Abdullah ve Turunç Ömer (2012), “Gelişim Rasyonel Alt Kültürlerinin Girişimci Davranışa Etkisi: Algılanan Çevresel Belirsizliğin Aracılık Rolü”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(4), ss. 65-83.
• Alegre, Joaquin; Chiva, Ricardo (2008), “Assessing The Impact of Organizational Learning Capability on Product Innovation Performance: An Empirical Test”, Technovation, Cilt: 28, ss. 315
• Anderson Joseph ve Prussia, Gregory (1997), “The Self-Leadership Questionnaire: Preliminary Assessment of Construct Validity”. The Journal of Leadership Studies 4(2), ss. 119-143.
• Ay, Gamze (2017), “Yönetici Ve Yönetici Asistanlarının Öz Liderlik Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 10 Sayı: 52, ss. 1-12
• Basım, Hamdullah. N., Korkmazyürek, Haluk ve Tokat, Ali Osman (2008), “Çalışanların Öz Yeterlilik Algılamasının Yenilikçi ve Risk Alma Üzerine Etkisi: Kamu Sektöründe Bir Uygulama”, Sosyal Bilimler Dergisi, 19, ss. 121-130
• Baron, Reuben ve Kenny, David (1986), “The Moderator- Mediator Variable Distinction In Social Psychological Research: Conceptual, Strategic and Statistical Considerations”. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), ss. 1173-1182.
• Bunch, Kay J. (2007), “Training Failure as A Consequence of Organizational Culture”, Human Resource Development Review, 6:2, ss. 142-163.
• Burns, Tom Ve Stalker, Gorge (1961), The Management Of Innovation, Tavistock Publications, London.
• Byrne, Barbara M. (2001), Structural Equation Modeling with AMOS: Basic Concepts, Applications, And ProgrammingLondon: LEA.
• Carson, Jay B., Paul, Tesluk E. ve Jennifer A. Marrone (2007), “Shared Leadership in Teams: An Investigation of Antecedent Conditions and Performance”. Academy of Management Review 50(5), ss. 1217-1234.
• Denıson, Daniel R. Ve Mishra, Aneil K. (1995), “Toward A Theory Of Organizational Culture And Effectiveness”, Organization Science, 6:2, ss. 204–223.
• Garson, G. David (2009). Structural Equation Modeling, Erişim 26 Mart 2017, http://faculty.chass.ncsu.edu/garson/PA765/structur.htm.
• Göksoy, Süleyman; Emen, Engin ve Yenipınar, Şenyurt (2014), “Öğretmenlerin Öz Liderlik Rolleri İle Örgütsel Vatandaşlık Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, “KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Nisan 2014, Cilt:11, Sayı:1, ss.103-116.
• Hair, Joseph F., Jr., Anderson, Rolph E. ve Black, William C. (1998), Multivariate Data Analysis, (5th Edition). Upper Saddle River, NJ: PrenticeHall.
• Heimerdinger, Sarah R. ve Verlin B. Hinsz (2008), “Failure Avoidance Motivation in a Goal-Setting Situation”. Human Performance 21: ss. 383-395.
• Hinsz, Verlin B. ve David C. Matz (1997), “Self-Evaluations Involved in Goal Setting and Task Performance”. Social Behavior and Personality 25(2), ss.177-182.
• Houghton Jeffery D. ve Yoho Steven K. (2005), “Toward a Contingency Model of Leadership and a Psychological Empowerment: When Should Self- Leadership Be Encouraged?”, Journal of Ledareship and Organizational Studies 11(4): 65-83
• Houghton Jeffery D. ve Neck Cristopher P. (2002), “The Revised Self- Leadership Questionnaire: Testing a Hierarchical Factor Structure for Self-Leadership”, Journal of Managerial Psychology 17(8), ss. 672-692.
• İslamoğlu, Ahmet H. ve Alnıaçık, Ümit (2014), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, 4. Baskı, Ankara.
• Kayral, İbrahim H. (2015), “Öz Liderlik Becerilerinin, Sağlık Çalışanlarının İş Tatminleri ve İş Performanslarına Etkisi”, Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 18(2), ss. 143-159
• Keeny, Breda; Reedy, Eileen (2007), “The Impact of Organisational Culture Factors on Innovation Levels in SMEs: An Empirical Investigation”, The Irish Journal of Management, Ocak:119.
• Kline, Rex. B. (2011), Principles and Practice of Structural Equation Modeling. Guilford Press.
• Locke, Edwin A. ve Garry P. Latham (1990). A Theory of Goal Setting and Task Performance. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
• Lok, Peter, Westwood, Robert ve Crawford, John (2005), “Perceptions of Organizational Subculture and Their Significance for Organizational Commitment”, Applied Psychology, 54(4), ss. 490-514.
• Manz, Charles C. (1986), “Self-Leadership: Toward An Expanded Theory of Self- Influence Processes in Organizations”. Academy of Management Review11(3), ss. 585-600.
• Meydan, Cem H. ve Şeşen, Harun (2011), Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulamaları, Ankara, Detay.
• Neck, Christopher P. ve Jeffery D. Houghton (2006), “Two Decades of Self- Leadership Theory and Search: Past Developments, Present Trends, and Future Possibilities”. Journal of Managerial Psychology 21(4): 270-295.
• Ostroff, Cheri ve Schmitt, Neal (1993), “Configurations of Organizational Effectiveness and Efficiency”, Academy of Management Journal, 36, ss. 1345-1361.
• Perry, Monica L., Craig Pearce, ve Henry P. Sims (1999), “Empowered Selling Teams: How Shared Leadership Can Contribute to Selling Team Outcomes”. Journal of Personel Selling and Sales Management 19(3), ss. 35-51.
• Pervaiz, Ahmed (1998), “Culture and Climate for Innovation”, European Journal of Innovation Management, 1:1, ss. 30-31.
• Quınn, Robert E. (1988), Beyond Rational Management: Mastering The Paradoxesn And Competing Demands Of High Performance, San Francisco: Jossey-Bass.
• Scott, Tim, Mannıon, Russel, Marshall, Martin Ve Davies, Huw (2003), “Does Organizational Culture Influence Healthcare Performance? A Review of The Evidence”, Journal of Health Services Research and Policy, 8(2), ss. 105–117.
• Scott, Susanne ve Reginald, Bruce (1994), “Determinants of innovative behavior: a path model of individual innovation in the workplace”, Academy of Management Journal, Vol. 37, No. 3, ss. 580-607.
• Sekaran, Uma (1992), Research Methods For Business, Canada: John Wiley ve Sons, Inc.
• Shih, Hsi-An ve Ely Susanto (2011), “Is innovative behavior really good for the firm? Innovative work behavior, conflict with coworkers and turnover intention: moderating roles of perceived distributive fairness”, International Journal of Conflict Management, Vol. 22 No. 2, pp. 111-130.
• Stewart, Greg L., Stephan, Courtright ve Charles C. Manz (2011), “Self-Leadership: A Multilevel Review”. Journal of Management 37(1), ss. 185-222.
• Sorescu, Alina, Chandy, Rajesh K. ve Prabhu, Jaideep C. (2003), Sources and Financial Consequences of Radical Innovation: Insights from Pharmaceuticals, Journal of Marketing, 67, ss. 82-102.
• Şimşek, Ömer F. (2007), Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş. Ankara: Ekinoks Yayınları.
• Tabak, Akif; Sığrı, Ünsal ve Türköz, Tolga (2013), “Öz Liderlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması Çalışması”, bilig, Sayı:67, ss. 213-246.
• Turgut, Ercan ve Begenirbaş, Memduh (2014), “İlişkisel Sosyal Sermayenin Yenilikçi Davranışa Etkisinde Örtülü Bilgi Paylaşımı Davranışının Aracılık Rolü”, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 1, ss. 146-160.
• Wang, Sheng; Guidice, Rebecca M.; Tansky, Judich W.; Wang Zhong-Ming. (2010). “When R&D Spendings is Not Enough: The Critical Role of Culture When You Really Want to Innovate”, Human Resource Management, Cilt: 49, Sayı: 4, 767
• West, Michael A. ve Farr, James L. (1989), Innovation at Work: Psychological Perspectives, Social Behavior, 4, ss. 15–30.
• Yuan, Fierong ve Richard, W. Woodman (2010). “Innovative Behavior in The Workplace: The Role of Performance and Image Outcome Expectations”, Academy of Management Journal, 53, 2, ss. 323-342.