Öz
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Kaynaklar 1.Aile Hekimliği / Genel Pratisyenlik Avrupa Tanımı. WONCA.2002. Erişim tarihi: 15/08/2016. (http:/ /www. woncaeurope.org/sites/default/files/documents/WONCA%20definition%20Turkish%20version.pdf) 2.Aile Hekimliğinde Kavramlar, Görev Tanımı ve DisiplinininTarihçesi. Dikici M.F. el al. Turkiye Klinikleri Journal of Me-dical Sciences 27.3 (2007): 412-418. 3.Türkiye’de birinci basamağın gücü. Akman, M. Türkiye AileHekimliği Dergisi 18.2 (2014): 70-78. 4.Balcı Y., Eryuruk M. Adli rapor hazırlanmasında temel kural-lar, kavramlar. Koç S., Can M. Birinci Basamakta Adli Tıpİstanbul Tabip Odası Yayınları. 2009 93-106 5.Türk Ceza Kanunu 5237 (2004). 6.Çocuk Hakları Sözleşmesi. Birleşmiş Milletler Genel Kuru-lu. 1990. Erişim tarihi: 15/08/2016. (http://www.unicef.org/tur-key/pdf/_cr23.pdf) 7.Vatansever Ü. Çocuk Acil Tıp Kitabı. Çocuk Acil Tıp ve Yo-ğun Bakım Derneği Yayını. 2004. Bölüm:22 8.Mitolojide çocuk istismarı olguları. Özer E. et al. Cumhuri-yet Medical Journal 36.1 (2014): 111-115. 9.Çocuk istismarı. Kara B., Biçer Ü., Gökalp A. S. Çocuk Sağ-lığı ve Hastalıkları Dergisi 47.2 (2004): 140-51. 10.Evalution of Femicide Cases Committed Between the Years1996–2005 in Antalya. Akın T., OMEGA-Journal of death anddying 2015: Vol. 71(2) 198–210 11.Acil servise başvuran adli olguların ve düzenlenen adli rapor-ların değerlendirilmesi. Tanzer K. Haseki Tıp Bülteni 50.1(2012): 14-20. 12.Hekimin Adli Ve Tıbbi Rapor Hazırlama Sorumluluğu. Tug-cu H., et al. TAF Preventive Medicine Bulletin 5.6 (2006). 13.Türk Ceza Kanunu’nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının AdliTıp Açısından Değerlendirilmesi. Erişim tarihi: 15/08/2016(http://www.atk.gov.tr/pdf/tckyaralama24-11-15.pdf)
Öz
Öz
Aile hekimleri, esas olarak yaş, cinsiyet ve hastalık ayrımı yapmaksızın, tıbbi bakımarayan her bireye kapsamlı ve sürekli hizmet sunmaktan sorumlu kişisel hekimlerdir ve kişilerin sağlık sistemine ilk tıbbi temas noktasını oluştururlar. Aile hekimliğinin diğer klinik branşlarla karşılaştırıldığında kendine özgü̈ bir hastayla görüşme süreci vardır. Bu süreç, zaman içinde gelişen karşılıklı güven duygusuna dayalı bir ilişki kurulmasını sağlar.Ülkemizdeki aile hekimliği ve birinci basamak sağlık hizmetleri sistemi dikkate alındığında; belli bir popülasyona hitap eden hekimlerin bireyleri, aile ilişkilerini, çocuk ve yaşlı bakımlarını ve hatta çevre ilişkilerini gözlemleme şansı vardır.Ülkemizdeki hukuk sisteminin işleyişine göre aslında bir olgunun adli olup olmadığına adli makamlar (savcılık veya hâkimlik) karar verir. Hekimlerin görevi adli vaka olduğundan şüphe ettiği vakaları ya da tespit ettiği doğal olmayan durumları bildirmektir. Bu yükümlülüğün yasal karşılığı da mevcuttur.Bu çalışmamızla özellikle aile hekimlerinin adli olgular ve bildirimlerle ilgili bilgi düzeyini artırmayı amaçladık.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Kaynaklar 1.Aile Hekimliği / Genel Pratisyenlik Avrupa Tanımı. WONCA.2002. Erişim tarihi: 15/08/2016. (http:/ /www. woncaeurope.org/sites/default/files/documents/WONCA%20definition%20Turkish%20version.pdf) 2.Aile Hekimliğinde Kavramlar, Görev Tanımı ve DisiplinininTarihçesi. Dikici M.F. el al. Turkiye Klinikleri Journal of Me-dical Sciences 27.3 (2007): 412-418. 3.Türkiye’de birinci basamağın gücü. Akman, M. Türkiye AileHekimliği Dergisi 18.2 (2014): 70-78. 4.Balcı Y., Eryuruk M. Adli rapor hazırlanmasında temel kural-lar, kavramlar. Koç S., Can M. Birinci Basamakta Adli Tıpİstanbul Tabip Odası Yayınları. 2009 93-106 5.Türk Ceza Kanunu 5237 (2004). 6.Çocuk Hakları Sözleşmesi. Birleşmiş Milletler Genel Kuru-lu. 1990. Erişim tarihi: 15/08/2016. (http://www.unicef.org/tur-key/pdf/_cr23.pdf) 7.Vatansever Ü. Çocuk Acil Tıp Kitabı. Çocuk Acil Tıp ve Yo-ğun Bakım Derneği Yayını. 2004. Bölüm:22 8.Mitolojide çocuk istismarı olguları. Özer E. et al. Cumhuri-yet Medical Journal 36.1 (2014): 111-115. 9.Çocuk istismarı. Kara B., Biçer Ü., Gökalp A. S. Çocuk Sağ-lığı ve Hastalıkları Dergisi 47.2 (2004): 140-51. 10.Evalution of Femicide Cases Committed Between the Years1996–2005 in Antalya. Akın T., OMEGA-Journal of death anddying 2015: Vol. 71(2) 198–210 11.Acil servise başvuran adli olguların ve düzenlenen adli rapor-ların değerlendirilmesi. Tanzer K. Haseki Tıp Bülteni 50.1(2012): 14-20. 12.Hekimin Adli Ve Tıbbi Rapor Hazırlama Sorumluluğu. Tug-cu H., et al. TAF Preventive Medicine Bulletin 5.6 (2006). 13.Türk Ceza Kanunu’nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının AdliTıp Açısından Değerlendirilmesi. Erişim tarihi: 15/08/2016(http://www.atk.gov.tr/pdf/tckyaralama24-11-15.pdf)
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 25 Mart 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 9 Sayı: 2 |
