Derleme
Yıl 2016,
Cilt: 8 Sayı: 5, 35 - 39, 06.09.2016
Öz
Abstract
The number of children driven to crime cases are increasing in our country andin many countries of the world in recent years. Increase in juvenile delinquency cases in recent years was caused by multifactorial. Children who have to stay intertwined with many elements that lead to crime, can become potential criminal in thesocial process of learning or taking example other criminal individuals. Juvenile delinquency between the years 2010-2014 in the province of Ordu were evaluated dueto socio-demographic profile and the types of crime aimed to showing similaritiesand the differences of the cases throughout Turkey.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Kaynakalar 1.Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B. Denizli ilinde 12-15yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografiközellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi 2009; 2 (1): 8-14. 2.Tokdemir M, Kafadar H, Türkoğlu A, Düzer S, Şimşek C. 2005-2007 yılları arasında Elazıǧilindeki suça itilmiş çocuklarınsosyodemografik özellikleri. Journal of New World SciencesAcademy 2008, 3 (4): 154-58. 3.Köse S, Aslan, Başgül S, ve ark. Bir eğitim ve araştırma has-tanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olgu-lar. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2011; 12: 221-25. 4.Okumuş H, Kırcı GS, Karakuş M, Çağlayan S, Birincioğlu İ,Özer E. Bayburt İlinde 2008-2013 Yılları Arasında GüvenlikBirimine Başvuran Çocuk Olgularının Değerlendirilmesi. AdliBilimler Dergisi. 2015; 14 (1): 7-11. 5.Avcı A, Yolga Tahiroğlu A. Çocuk ergen psikiyatrisi ve adli-tıbbi yaklaşım/değerlendirme. 4th Mediterranean Academy ofForensic Sciences Meeting 14-18 October 2009, Belek/Antal-ya: s.14-16. 6.Ayaz M, Ayaz AB, Soylu N. Çocuk ve ergen adli olgularda ruh-sal değerlendirme. Klinik Psikiyatri 2012; 15: 33-40. 7.Emine Akyüz (editör), Çocuk Hukuku 2. Baskı, Ankara; Pe-gem Akademi, 2012: 2-3. 8.Aksu H, Karakoç Demirkaya S, Gürbüz Özgür B, Gün B. Aydın ilinde bir yıldaki çocuk ve ergen adli olguların değerlendi-rilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2013; 14 (4): 369-77. 9.Zeola MP, Guina J, Nahhas RW. Mental Health Referrals Re-duce Recidivism in First-Time Juvenile Offenders, But HowDo We Determine Who is Referred? Psychiatric Quarterly2016; 1-17. 10.Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK)-www.tuik.gov.tr, Haziran 2016 11.Avcı M. Tutuklu çocuklar üzerine bir araştırma: Çocuklarınsuça yönelmesinde etkili olan toplumsal nedenler ve çözüm önerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergi-si 2008; 11 (1): 49-73. 12.Thompson KC, Morris RJ. Characteristics of juvenile delin-quents. Juvenile Delinquency and Disability. Springer Inter-national Publishing, 2016: 9-30. 13.Kara B, Biçer Ü, Gökalp A. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığıve Hastalıkları Dergisi 2004; 47: 140-51. 14.Schwartz J, Steffensmeier D. Stability and change in girls’ de-linquency and the gender gap: Trends in violence and alco-hol offending across multiple sources of evidence. DelinquentGirls. Springer New York, 2012. 3-23. 15.Enginyurt Ö, Özer E, Demir E Y, Yıldırım A, Çankaya S. Eva-luation of juvenile delinquency cases. Journal of Medicine andMedical Research 2014; 2 (2): 22-28. 16.Huizinga D, Miller S. In Understanding and Responding toGirls Delinquency. OJJDP Bulletin, 2013.
Yıl 2016,
Cilt: 8 Sayı: 5, 35 - 39, 06.09.2016
Öz
Öz
Suça sürüklenen çocuk olgu sayısında ülkemizde ve dünyanın birçok ülkesinde her geçen yıl artış görülmektedir. Son yıllarda artan çocuk suçluluğuna birçok etken sebep olmaktadır. Suça yönelten birçok öğe ile iç içe kalmak zorunda olan çocuklar, sosyal süreç içinde öğrenerek veya başka bireyleri örnek alarak birer potansiyel suçlu konumuna gelebilir. Ordu ilinde 2010-2014 yılları arasında suça sürüklenen çocuk olgularının sosyodemografik profili ve suç türüne bağlı olarak Türkiye genelindeki olgulara gösterdikleri benzerlik ve farklılıkların ortaya konması amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Kaynakalar 1.Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B. Denizli ilinde 12-15yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografiközellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi 2009; 2 (1): 8-14. 2.Tokdemir M, Kafadar H, Türkoğlu A, Düzer S, Şimşek C. 2005-2007 yılları arasında Elazıǧilindeki suça itilmiş çocuklarınsosyodemografik özellikleri. Journal of New World SciencesAcademy 2008, 3 (4): 154-58. 3.Köse S, Aslan, Başgül S, ve ark. Bir eğitim ve araştırma has-tanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olgu-lar. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2011; 12: 221-25. 4.Okumuş H, Kırcı GS, Karakuş M, Çağlayan S, Birincioğlu İ,Özer E. Bayburt İlinde 2008-2013 Yılları Arasında GüvenlikBirimine Başvuran Çocuk Olgularının Değerlendirilmesi. AdliBilimler Dergisi. 2015; 14 (1): 7-11. 5.Avcı A, Yolga Tahiroğlu A. Çocuk ergen psikiyatrisi ve adli-tıbbi yaklaşım/değerlendirme. 4th Mediterranean Academy ofForensic Sciences Meeting 14-18 October 2009, Belek/Antal-ya: s.14-16. 6.Ayaz M, Ayaz AB, Soylu N. Çocuk ve ergen adli olgularda ruh-sal değerlendirme. Klinik Psikiyatri 2012; 15: 33-40. 7.Emine Akyüz (editör), Çocuk Hukuku 2. Baskı, Ankara; Pe-gem Akademi, 2012: 2-3. 8.Aksu H, Karakoç Demirkaya S, Gürbüz Özgür B, Gün B. Aydın ilinde bir yıldaki çocuk ve ergen adli olguların değerlendi-rilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2013; 14 (4): 369-77. 9.Zeola MP, Guina J, Nahhas RW. Mental Health Referrals Re-duce Recidivism in First-Time Juvenile Offenders, But HowDo We Determine Who is Referred? Psychiatric Quarterly2016; 1-17. 10.Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK)-www.tuik.gov.tr, Haziran 2016 11.Avcı M. Tutuklu çocuklar üzerine bir araştırma: Çocuklarınsuça yönelmesinde etkili olan toplumsal nedenler ve çözüm önerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergi-si 2008; 11 (1): 49-73. 12.Thompson KC, Morris RJ. Characteristics of juvenile delin-quents. Juvenile Delinquency and Disability. Springer Inter-national Publishing, 2016: 9-30. 13.Kara B, Biçer Ü, Gökalp A. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığıve Hastalıkları Dergisi 2004; 47: 140-51. 14.Schwartz J, Steffensmeier D. Stability and change in girls’ de-linquency and the gender gap: Trends in violence and alco-hol offending across multiple sources of evidence. DelinquentGirls. Springer New York, 2012. 3-23. 15.Enginyurt Ö, Özer E, Demir E Y, Yıldırım A, Çankaya S. Eva-luation of juvenile delinquency cases. Journal of Medicine andMedical Research 2014; 2 (2): 22-28. 16.Huizinga D, Miller S. In Understanding and Responding toGirls Delinquency. OJJDP Bulletin, 2013.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 6 Eylül 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 8 Sayı: 5 |
