In
this study, the place which was allocated for the cultural assets in cultural
policies during the Early Modern Turkey is examined. In this sense, the
government programs of İsmet İnönü and Celal Bayar, the publications of
Republican People’s Party, the activities of prominent cultural foundations and
founding leader Atatürk’s approach to the subject has been studied. The
cultural policy of the era has been followed through the constitution,
regulations, and archival documents in addition to press. While evaluating the
Republic’s approach to the historical artifacts that were inherited as cultural
legacy, the study mainly focuses on the immovable cultural assets particularly
in Istanbul to reduce the scope. This study makes no pretensions to be an
inventory, and the examples in this article/thesis has been selected among the
immovables which acquired recognition by obtaining place in the archival
documents. Among the immovable which were selected, there have been some that
were closed or demolished for different reasons as well as others which have
kept standing through restoration or use for different functions and have been
able to survive until today. This article studies how the decisions were made
concerning these structures, which regulations were legislated, and in what
titles the subject came to the fore. In consideration of this information,
despite the damages of going through a war and establishing a new state which
faced political, social, and economic problems, it is clear to see that the
government paid attention to cultural assets, but it could not adopt a
consistent policy with regard to this matter. By 1930s, as conditions of the
period had changed, the importance that was attached to the cultural assets
increased and efforts were initiated to make people conscious of conservation.
Early Period of Modern Turkey Cultural Policy Cultural Legacy Immovable Cultural Asset Historical Artifact
Bu çalışmada, erken
Cumhuriyet dönemi kültür politikalarında taşınmaz kültür varlıklarına ayrılan
yer değerlendirilmektedir. Bu kapsamda, İnönü ve Bayar hükümetlerinin
programları, Cumhuriyet Halk Partisi yayınları, dönemin öne çıkan kültür
kurumlarının faaliyetleri ile kurucu lider Atatürk’ün konuya yaklaşımı
incelenmiştir. İzlenilen kültür politikası; anayasa, kanunlar, yönetmelikler,
genelgeler ve ayrıca arşiv ve basın kaynaklarından takip edilmiştir.
Cumhuriyet’in önceki devirlerden kültür mirası olarak devraldığı tarihi
eserlere yönelik yaklaşımı değerlendirilirken, kapsamın daraltılması için
özellikle İstanbul’daki taşınmaz kültür varlıklarından örnekler üzerine odaklanılmıştır.
Bir envanter iddiası taşımayan bu çalışmada, söz konusu eserlerden örnekler,
arşiv belgelerine yansıyarak gündem oluşturan taşınmazlar arasından
seçilmiştir. Bunların arasında çeşitli
sebeplerle kapatılanlar ve yıkılanlar olduğu gibi onarılarak ya da farklı
işlevlerle ayakta kalan ve günümüze ulaşanlar bulunmaktadır. Bu yapılara
ilişkin kararların nasıl alındığı, hangi kanunların çıkarıldığı, konunun hangi
başlıklarla gündeme geldiği incelenmiştir. Bu verilerden yola çıkılarak savaş
yıllarının ardından yeni kurulan devlette, karşı karşıya olunan tüm siyasal,
sosyal, toplumsal ve ekonomik sorunlara rağmen, devletin taşınmaz kültür
varlıklarına önem vermeye çalıştığı, ancak kuruluş döneminin ilk yıllarında
konuyla ilgili tutarlı bir politika takip edemediği görülmektedir. Bununla
birlikte, 1930’lu yıllardan sonra kültür varlıklarına verilen önem artmış ve
halkın koruma bilincine sahip olması için de çaba gösterilmiştir.
Erken Cumhuriyet Dönemi Kültür Politikası Kültür Mirası Taşınmaz Kültür Varlığı Tarihi Eser
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 4 |