"İstanbul: Hatıralar ve Şehir" kitabının yayınlanmasının üzerinden on yıldan fazla bir süre geçtikten sonra, bu makale şehrin beklenen çöküşünün işaretlerini ortaya koyan, uzak ve bulanık bir geçmişi canlandırmak için kullanılan aile fotoğraf albümleri örneğine odaklanmaktadır. Fotoğrafın kanıtlayıcı, olgusal ve karşılaştırmalı niteliklerinin yanı sıra, bu makale bir ailenin sessiz çerçevelerinin "sınırlı" evrenleriyle nasıl iletişim kurduğunu sorgulamaktadır. Kitap, farklı bağlamsal ve biçimsel görünümlerdeki birçok görüntü ve fotoğraftan oluşsa bile, özellikle aile fotoğrafları, yazarın varlığını ifade ettiği şehre eleştirel erişimi tanımlamak için bir öz-yansıma biçimi olarak eserde yer almaktadırlar. Bu metinde amaç, okuyucu için başka bir metinsel referans oluşturarak metnin anlatısallığını genişleten ya da tam tersine hareketsizleştiren fotoğraflara odaklanmaktır. Burada aynı zamanda, Orhan Pamuk'un edebi eseri imgelerin nasıl yansıtıldığını, okuyucunun metinde bulduklarını nasıl yansıttığını, değiştirdiğini veya ortadan kaldırdığını anlamak için fotoğrafik görüntüyü kullanan edebi bir gelenekle karşılaştırılmaktadır.
After more than a decade since the publication of the book "Istanbul: Memories and the City", this article focuses on the case of family photo albums, used to animate a distant and blurred past that reveals signs of the anticipated decadence of the city. Other than the evidential, factual, and comparative qualities of the documentary photograph, this article questions how the silent frames of a family communicate with their "limited" universe. Here, the aim is to focus on photographs or snaps of Pamuk’s family spread over two decades. Although the book consists of many images and photographs within different contextual and formal appearances, family photographs seem to exist as a process of self-reflectivity or more to define critical access to the city where the author expressed his existence. In this paper, the aim is to focus on the photographs that widen, or on the contrary, immobilize the narrativeness of the text by creating another textual reference for the reader; photographs that appear as the visual references to emphasize what the text refers to in a documentary sense. Here, the book "Istanbul: Memories and the City" by Orhan Pamuk is compared to a literary tradition that employs the photographic image in fictional and non-fictional narratives to understand how the images reflect, change, or remove what the reader finds in the text.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Radyo-Televizyon |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 8 Mart 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 25(1) Sayı: 49 |