Rap Müzikte Toplumsal Cinsiyet Temsilleri: Toplumsal Cinsiyet Klişeleri, Hegemonik Erkeklik ve Cinsiyetçilik

Yıl 2021, , 43 - 59, 18.01.2021

Esra Köten , Hayriye Eylül Akdemir

https://doi.org/10.47478/lectio.839758

Cited By: 3

Öz

Son zamanlarda Türkçe rap müziğin dinleyici kitlesi hızla büyümekte ve bir popüler kültür ürünü olarak rap müzik ürettiği ve sunduğu değerlerle dikkat çekmektedir. Her ne kadar rap müzik alt kültür öğeleri taşıyan muhalif bir müzik türü olarak bilinse de rap müziğin toplumsal cinsiyetle ilintili duruşu araştırmalarda büyük ölçüde ihmal edilmiştir. Bu çalışma, nitel içerik analizine dayalı olarak Türkçe rap şarkılarından oluşan bir örneklemde toplumsal cinsiyet klişeleri, hegemonik erkeklik ve cinsiyetçilik temalarını değerlendirmektedir. Araştırmanın bulguları, analize dahil edilen popüler Türkçe rap şarkılarının toplumsal cinsiyet temelli eşitsizlikleri ve egemen ataerkil kadın-erkek rollerini eleştirmekten ziyade, onaylayan ve yeniden üreten bir pozisyonda olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Toplumsal Cinsiyet Klişeleri, Hegemonik Erkeklik, Cinsiyetçilik, Rap Müzik, Popüler Kültür

Gender Representations in Rap Music: Gender Stereotypes, Hegemonic Masculinity and Sexism

Öz

Recently, the audience of Turkish rap music has been growing rapidly, and rap music as a popular culture product attracts attention with the values it produces and presents. Although rap music is known as an oppositional music genre with sub-cultural elements, the gender-related stance of rap music has been largely neglected in research. Based on qualitative content analysis, this study assesses the themes of gender stereotypes, hegemonic masculinity, and sexism in a sample of Turkish rap songs. The findings of the study show that the popular Turkish rap songs included in the analysis are in a position of affirming and reproducing rather than criticizing gender-based inequalities and dominant patriarchal roles of men and women.

Anahtar Kelimeler

Gender Stereotypes, Hegemonic Masculinity, Sexism, Rap Music, Popular Culture

Kaynakça

• Adorno, T. W. (2013). Teori ve Pratik Üzerine: Bir Tartışma 1956 (3. Baskı). O. Kılıç (Çev). İstanbul: Metis.
• Babbie, E. (1998). The Practice of Social Research. (Eighth ed.). Belmont, CA: Wadsworth.
• Bennett, A. (1999). Hip Hop am Main: The Localization of Rap Music and Hip Hop Culture. Media, Culture and Society. 21:77–91. DOI: 10.1177/016344399021001004
• Bennett, A. (2018). Kültür Ve Gündelik Hayat (2. Baskı). N. Tokdoğan. B. Şenel. U. Yener Kaya (Çev). Ankara: Phoenix.
• Berger, J. (2006). Görme Biçimleri (12. Baskı). Y. Salman (Çev). İstanbul: Metis.
• Bhasin, K. (2003). Toplumsal Cinsiyet: Bize Yüklenen Roller. K. Ay (Çev). İstanbul: Kadın Dayanışma Vakfı.
• Connell, R. W. (2015). Toplumsal Cinsiyet ve İktidar: Toplum, Kişi ve Cinsel Politika (3. Baskı). C. Soydemir (Çev). İstanbul: Ayrıntı.
• Çınar, A. (2001). Cartel’in Rap’i, Melezlik ve Milliyetçiliğin Sarsılan Sınırları: Almanya’da Türk Olmak Türkiye’de Türk Olmaya Benzemez. Doğu Batı, Popüler Kültür, 15, 41-152.
• Frith, S. (1996). Music and Identity. Questions of Cultural Identity. Stuart Hall ve Paul du Gay (ed.). London: Sage. 108–27.
• Jeffries, Michael P. (2011). Thug Life: Race, Gender, and the Meaning of Hip Hop. Chicago-London: The University of Chicago.
• Jenks, C. (2007). Altkültür: Toplumsalın Parçalanışı. N. Demirkol (Çev). İstanbul: Ayrıntı.
• Kelley, R.D.G. (1996). Kickin' Reality, Kickin' Ballistics: Gangsta Rap and Postindustrial Los Angeles. In W.E. Perkins (Ed.). Droppin' Science: Critical Essays on Rap Music and Hip Hop Culture, pp, 117-158. Philadelphia: Temple University.
• Keyes, C.L. (2002). Rap Music and Street Consciousness: Music in American Life (1st Edition). Chicago: University of Illinois.
• Kottak, C. P. (2008). Antropoloji: İnsan Çeşitliliğine Bir Bakış (2. Baskı). İstanbul: Ütopya.
• Kubrin, C. E. (2005). Gangstas, Thugs, and Hustlas: Identity and the Code of the Street in Rap Music. Social Problems, 52, 360-378. DOI: 10.1525/sp.2005.52.3.360
• Martinez, T. A. (1997). Popular Culture as Oppositional Culture: Rap as Resistance. Sociological Perspectives, 40, 265–86. DOI: 10.2307/1389525
• Messerschmidt, J. W. (2019). Hegemonik Erkeklik: Formülasyon, Yeniden Formülasyon ve Genişleme. Çimen Günay-Erkol, Nurseli Yeşim Sünbüloğlu (Ed). İstanbul: Özyeğin Üniversitesi.
• Neuman, W. L. (2006). Toplumsal Araştırma Yöntemleri: Nitel ve Nicel Yaklaşımlar (Cilt 1-2). S. Özge (Çev). Ankara: Yayın Odası.
• Randolph, A. (2006). Don't Hate me Because I'm Beautiful: Black Masculinity and Alternative Embodiment in Rap Music. New Orleans: Race, Gender and Class, 13, 3/4, 200-217. https://www.jstor.org/stable/41675181
• Rose, T. (1994). Black Noise: Rap Music and Black Culture in Contemporary America. Connecticut: Wesleyan University.
• Sanga, I. (2018). The Antinomies of Transgressive Gender Acts in Professor Jay’s Rap Music Video: Zali la Mentali in Tanzania. Journal of Literary Studies, 34, 1, 104-117. DOI: 10.1080/02564718.2018.1447871.
• Stoia, N., Adams, K. ve Drakulich K. (2017). Rap Lyrics as Evidence: What Can Music Theory Tell Us? Race and Justice, 8, 4, 1-36. DOI: 10.1177/2153368716688739
• Stokes, M. (2016). Türkiye’de Arabesk Olayı (5. Baskı). H. Eryılmaz (Çev). İstanbul: İletişim.
• Vural, F. ve İstanbullu, S. (2016). Cinsel Çağrışımlı Türkü Sözlerinin Bölgelere Göre Dağılımı. Journal of Turkish Studies, 11(18), 79-94. DOI: 10.7827/TurkishStudies.10108
• Weitzer, R. ve Kubrin C. E. (2009). Misogyny in Rap Music: A Content Analysis of Prevalence and Meanings. Men and Masculinities, 12(1), 3-29. DOI: 10.1177/1097184X08327696