Parameters of Turkey's Democratisation Process

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 1, 41 - 58, 24.01.2020

Burak Ercoşkun

Öz

Democracy, the dominant and magical ideology of modern times, is the ideal lifestyle that the poor countries want to reach, whereas the western wealthy countries claim to protect. The wars that burst for sacred values once are now emerging to preserve or disseminate democracy. The aim of building democracy is such a magical phenomenon that almost all societies and countries have been influenced by. The existence of democracy has been seen as the remedy of economic poverty and political congestion, its absence on the other hand as the cause of under-development. Democratic progress is the ensuring way of economic and social welfare. In this article; primarily, the concept of democracy, its principles and the historical development of the process will be researched. Then the development process of democracy in Turkey will be discussed. The aim of this study is to emphasize that democracy cannot be developed if Turkey is not con-scious of democracy by specifying the elements that are effective in the democratization process.

Anahtar Kelimeler

Democracy, Political culture, Democratic transformation, democracy in Turkey

Türkiye’nin Demokratikleşme Sürecindeki Parametreleri

Öz

Modern zamanların hâkim ve büyülü ideolojisi demok-rasi; yoksul ülkelerin ulaşmak istediği, batılı zengin ülkelerin koruma iddiasında oldukları ideal hayat tarzı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bir zamanlar kutsal değerler için patlayan savaşlar artık demokrasiyi koru-mak veya yaymak için çıkmaktadır. Demokrasiyi inşa etme amacı öylesine büyülü bir hedef ki hemen hemen bütün toplumlar ve ülkeler etkisine kapılmıştır. Demok-rasinin varlığı ekonomik yoksullukların ve siyasi tıka-nıklıkların başlıca devası kabul edilirken, yokluğu geri kalmışlığın sebebi olarak görülmektedir. Ekonomik ve toplumsal refahın sağlanmasının yolu da demokratik ilerlemedir. Bu makalede; öncelikle demokrasi kavramı-na, ilkelerine ve tarihsel süreç içerisindeki gelişimine yer verilecektir. Bunun ardından Türkiye’de demokrasinin gelişim süreci ele alınacaktır. Bu çalışmanın amacı Türkiye’nin demokratikleşme sürecinde etkili olan unsur-ları belirterek demokrasi bilincine sahip olunmaması halinde demokrasinin gelişme kaydedemeyeceğini vurgulamaktır. 

Anahtar Kelimeler

Demokrasi, Politik kültür, Demokratik dönüşüm, Türkiye'de demokratikleşme

Kaynakça

• AB Bakanlığı. (2013). Türkiye Tarafından Hazırlanan 2012 İlerleme Raporu: Yapılan Çalışmalar ve Kaydedilen İlerlemeler . Ankara : Fotomat Matbaacılık.
• Aktan, C. (1997). Yeni Sivil Toplum Sözleşmesi. Yeni Türkiye Dergisi , 130-149.
• Arat, Y. (1999). Türkiye’de Modernleşme Projesi ve Kadınlar. S. Bozdoğan içinde, Türkiye’de Modernleşme ve Ulusal Kimlik (s. 82-98). İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
• Aristo. (1990). Politika. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Aslan, S. (2010). Sivil Toplum ve Demokrasi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi , 357-374.
• Atabek, N. (2002). Kamuoyu, Medya ve Demokrasi. Kurgu Dergisi , 223-238.
• Avrupa Komisyonu. (2015). Komisyon Çalışma Dokümanı 2015 Yılı Türkiye Raporu. Brüksel : AB Genişleme Stratejisi.
• Aydın, M. (2000). Kurumlar Sosyolojisi. Ankara: Vadi Yayınları.
• Bağce, H. E. (2007). Siyaset ve Demokrasi Üzerine Eleştirel Bir Değerlendirme. Amme İdaresi Dergisi , 1-19.
• Bal, H. (2014). David Held’in Sınıflandırmasına Göre Demokrasinin Klasik Modelleri. The Journal of Academic Social Science Studie , 213-229.
• Baltacı, C., Eke, E., & Avcı, M. (2012). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkilerinin Türk Anayasal Demokrasisi Üzerine Etkisi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi , 133-149.
• Beetham, D., & Boyle, K. (1998). Dmokrasinin Temelleri. Ankara: Liberte Yayınları.
• Bırch, A. (1993). Concepts and Theories of Modern Democracy. London: Routledge.
• Büyükkaragöz, S., & Kesici, Ş. (1998). Demokrasi ve İnsan Hakları Eğitimi. Ankara: Türk Demokrasi Vakfı Yayını.
• Cafoğlu, Z. (1997). Eğitim ve Demokratik Kimlik. Yeni Türkiye Dergisi, Türk Demokrasisi Özel Sayısı , 594-598.
• Collier, D., & Levitsk, S. (1997). Democracy with Adjectives: Conceptual Innovation in Comparative Research. Word Politics , 430-451.
• Çaha, Ö. A. (2007). Devletten Sivil Topluma. İstanbul: Plato Film Yayınları.
• Çapoğlu, G. (1994). Türkiye’de Siyasi Tıkanıklığı Aşmak İçin. Ankara: Stratejik Araştırmalar Vakfı .
• Dahl, R. (1993). Demokrasi ve Eleştirileri. Ankara: Türk Siyasi İlimler Derneği ve Türk Demokrasi Vakfı Yayınları.
• Duverger, M. (1974). Siyasal Partiler. İstanbul: Bilgi Yayınevi.
• Emini, F. (2006). Türkiye’de Demokratikleşme Sürecinin Düşünsel ve Tarihsel Temelleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi , 521-540.
• Erdoğan, M. (1997). Anayasal Demokrasi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Gezgin, S. (2006). Medya ve Demokrasi. 20. Alman-Türk Gazeteciler Semineri, (s. 165-176). Antalya.
• Ginsber, G. (1986). The Captive Public. New York: Basic Books.
• Gönenç, A. (2001). Sivil Toplum Düşünsel Temelleri ve Türkiye Perspektifi. İstanbul: Alt kitap.
• Gözler, K. (2001). Anayasa Hukukuna Giriş: Genel Esaslar ve Türk Anayasa Hukuku. Bursa: Ekin Kitabevi.
• Göztepe, E. (2010). Çoğunlukçı Demokrasi Anlayışına Karşı Çoğulcu Demokrasi Modelleri. Ankara: TBB Yayını.
• Gözübüyük, A. (2003). Anayasa Hukuku. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Güneş, İ. (1985). Birinci Türkiye Büyük Millet Meclisinin Düşünsel Yapısı (1920-1923). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Heywood, A. (1997). Demokrasi. Liberal DÜşünce Dergisi , 108-121.
• Huntington, S. (1991). The Third Wave Democratization in The Late Twentieth Century. Norman: University of Oklahoma Press.
• Huntington, S. (1996). Üçüncü Dalga Yirminci Yüzyılın Sonlarında, Yetki Yayınları, Ankara.
• Hüner, M. (2013). Antik Yunan Demokrasisi - Modern Demokrasi Karşılaştırması. Hukuk ve Adalet Eleştirel Hukuk Dergisi , 162-183.
• Irvan, S. (1994-95). Demokratik Sistemde Medyanın Rolü. Birikim Dergisi , 76-83.
• John, R. (2006). Halkların Yasası. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (2015). Türkiye’de Aile Kültürü. Kadın Araştırmaları Dergisi , 49-57.
• Kaliber, A. (2002). Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce. İstanbul: İletiim Yayınları.
• Karadağ, A. (2006). Sürdürülebilir Demokrasi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi Bİlimler Dergisi, 75-101.
• Karpat, K. (1996). Türk Demokrasi Tarihi, Sosyal, Ekonomik, Kültürel Temeller. İstanbul: Afa Yayınları.
• Kışlalı, A. (1995). Siyasal Çatışma ve Uzlaşma. Ankara: İmge Kitabevi.
• Kızıltan, Y. (2006). I. Meşrutiyein İlanı ve İlk Osmanlı Meclis-i Mebusan’ı. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi , 251-272.
• Kongar, E. (2000). 21. Yüzyılda Türkiye. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Kozlu, C. (1995). Türkiye Müzesi İçin Misyon Arayışları ve Asya Modelleri. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Kubicek, P. (2011). Political Conditionality and European Union’s Cultivation of Democracy in Turkey. Democratization , 910-931.
• Laski, H., & Strachey, J. (1962). Demokrasi Nedir?, Sosyalizm Nedir? İstanbul: Evren Yayınları.
• Marshall. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Nevins, A., & Commager, H. (2005). ABD Tarihi. Ankara: Doğubatı Yayınları.
• Ortaylı, İ., (2018). Türkiye’nin Yakın Tarihi. İzmir: Timaş Yayınları.
• Özbudun, E. (1975). Türkiye’de Sosyal Değişme ve Siyasal Katılma. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
• Özbudun, E., Ergüder, Ü., Kalaycıoğlu, E., & Turan, İ. (1998). Perspectives on Democracy in Turkey. Ankara: Turkish Political Science Association.
• Öztekin, A. (2010). Siyaset Bilimine Giriş. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Parkinson, N. (1976). Siyasal Düşüncenin Evrimi. Ankara: Remzi Kitabevi.
• Sarıbay, A. (1997). Türkiye’de Demokrasi ve Sivil Toplum. Liberal Düşünce Dergisi , 32-43.
• Sartori, G. (1996). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş. Ankara: Yetkin Yayınları.
• Schmidt, M. (2002). Demokrasi Kuramlarına Giriş. Ankara: Vadi Yayınları.
• Sözen, A. (2004). Türkiye’de Kopenhag Kriterleri Çerçevesinde Demokratikleşme ve Türk Dış Politikasına Yansımaları. İstanbul: Legal Yayıncılık.
• Sözeri, C. (2015). Türkiye’de Medya-İktidar İlişkileri Sorunlar ve Öneriler. İstanbul: İstanbul Enstitüsü.
• Stanley, B. (2006). Democracy, Encyclopedia of Philosophy. New York: Thomson Gale Corporation.
• Şahin, B. (2008). Liberal Demokrasinin Temelleri: GÜncel Demokrasi Tartışmaları. İstanbul: Orion Yayınları.
• Tanilli, S. (1996). Devlet ve Demokrasi. İstanbul: Çağdaş Yayınları.
• Teziç, E. (2006). Anayasa Hukuku. İstanbul: Beta Yayınları.
• The Economist Intelligence Unit, (2018). Democracy Index 2018: Me too? Political participation, protest and democracy.
• Tunaya, T. (1982). Siyasal Kurumlar. Ankara: Ekin Yayınları.
• Tuncer, E. (1999), 18 Nisan 1999 Milletvekili Genel Seçimleri, Sayısal ve Siyasal Değerlendirme, TESAV Yayınları, Ankara.
• Türk Parlamento Tarihi. (1997). Meşrutiyete Geçiş Süteci I ve II. Meşrutiyet. Ankara: TBMM Vakfı Yayınları.
• Türkkan, E. (1996). Ekonomi ve Demokrasi. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Uygun, O. (2003). Demokrasinin Tarihsel, Felsefi ve Ahlaki Boyutları. İstanbul: İnkılap Yayınları.
• Yayla, A. (2000). Liberal Bakışlar. Ankara: Liberte Yayınları.
• Yüzbaşıoğlu, N. (1996). Türkiye’de Uygulanan Seçim Sistemleri ve Bunlara İlişkin Anayasa Mahkemesi Kararlarına Göre Nasıl Bir Seçim Sistemi. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası , 103-150.