Türk
tarihi ve tasavvuf tarihi bakımından önemli bir yere sahip olan Halvetilik,
Anadolu’da ilk defa Amasya’da ortaya çıkmıştır. Halvetilik, her zümreden insana
hitap etmesiyle pek çok coğrafyada etkinliğini sürdürmüştür. Mevlevilik ya da
Nakşibendilik gibi belli kesimlere hitap etmeyen Halvetilik, pek çok kola
ayrılmış olmasıyla Türk tasavvuf tarihinde dikkat çekmiş ve “tarikat fabrikası”
olarak adlandırılmıştır. Tekke sayısının diğer tarikatlardan fazla olması da
onun etkinlik alanını göstermesi bakımından dikkate değer bir özelliğidir.
Yoğun ilgi gören bir tarikat olarak Halvetilik birçok araştırmaya konu olmasına
rağmen tarikatın adap ve ritüellerinin tam olarak ortaya koyulmadığı, tarikat
adabıyla ilgili yazılmış eserlerin incelenerek henüz literatüre kazandırılmadığı
görülmektedir. Bu çalışmada, Halvetiliğin İstanbul’a taşınmasında önemli rolü
olan 17. yüzyıl Halvetî şeyhlerinden Abdülmecid Sivasî’nin tarikatın adap ve
ritüellerinden bahseden eseri Mi’yâr-ı Tarîk tanıtılacaktır. Çalışmada
Halvetiliğin Türk tasavvuf tarihindeki yerine kısaca değinildikten sonra
konuyla ilgili bilimsel çalışmalara yer verilecektir. Sonrasında ise eserin
tespit edilen nüshaları ve muhtevası ayrıntılı bir biçimde incelenecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Temmuz 2019 |
Gönderilme Tarihi | 20 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |