PEND-NÂME-İ ASKERÎ

Yıl 2016, Cilt: 2 Sayı: 3, 113 - 128, 28.07.2016

Gönül Delice

https://doi.org/10.20322/lt.91723

Cited By: 1

Öz

Klasik Türk edebiyatında pendnameler önemli bir türdür. Pendnameler, insanlara öğüt verme gayesiyle
yazılmış manzum ve mensur eserlerdir. Genel anlamda; insanlara doğruyu, yanlışı, iyiyi, kötüyü göstermek ve
insanları doğru yola sevk etmek amacıyla yazılmıştır. Bunu yaparken de ayet ve hadislerden, atasözlerinden,
halk hikâyelerinden, günlük yaşamdan yararlanılmıştır. Bunlardan birisi de 16. yüzyılda Kanunî devrinde
yaşamış olan Askerî’nin Pend-nâme-i Askerî adlı eseridir. Bu eserde Askerî, eşcinselleri konu almış ve onlara
öğütlerde bulunmuştur.
Çalışmamızda öncelik olarak pend-nameler hakkında bilgiler verip Askerî’nin hayatı, eserleri ve edebî
kişiliğine değindik. Pend-nâme-i Askerî’nin yazmalarını tavsif edip şekil ve muhteva özellikleri hakkında bilgi
verdik. Daha sonra nüsha farklarını dipnotlarla belirttik.

Anahtar Kelimeler

Pendname, klasik Türk edebiyatı, yazma eser, bent, muhteva

Kaynakça

• Canım, Rıdvan (2010). Divan Edebiyatında Türler. Ankara: Grafiker Yay.
• Canım, Rıdvan (2000). Latîfî, Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ. Ankara: AKM Yay.
• Ekinci, Ramazan, (2012). “16. Asırda Yazılmış Mensur Bir Nasihat-name Abdulkerim Bin Mehmed’in Nesâyihü’l- Ebrar’ı”, Turkish Studies: 423-441.
• Eyduran, Aysun S. (2009). “Kınalı-zâde Hasan Çelebi, Tezkîretü’ş-Şu’arâ, Tenkitli Metin”, KTB. Yay. Ankara, E-kitap: http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/belge/1-83504/kinalizade-hasan-celebi---tezkiretus-suara.html [Erişim Tarihi: 05.01.2014].
• Eyduran, Aysun S.(2008). “Beyânî, Tezkîretü’ş-Şu’arâ”, KTB. Yay. Ankara, http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/belge/1-83502/beyani----tezkiretus-suara.html [Erişim Tarihi: 05.01.2014].
• İpekten Haluk, İsen M., Toparlı R., Okçu N. ve Karabey T. (1998). “Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı” İsimler Sözlüğü, Ankara: KTB Yay.
• İsen, Mustafa, (1994). Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı. Ankara: Akçağ Yay.
• Kaplan, Mahmut, (2008). Hayriyye-i Nabi. Ankara: AKM Yay. (2. baskı)
• Kaplan, Yunus (2014). “Askerî, Mehmed”. http://www.turkedebiyatiisimlersozlugu.com/index.php?sayfa=detay&detay=1478 [erişim tarihi: 19.04.2016].
• Kılıç, Filiz, (2010). Âşık Çelebi, Meşâ’irü’ş-Şu’arâ-İnceleme-Metin, C. 2, İstanbul: İstanbul Araştırmaları Enstitüsü Yay.
• Kurnaz, Cemal, Tatçı, M., Mehmet Nâil Tuman, (2001). Tuhfe-i Nâilî- Dîvân Şâirlerinin Muhtasar Biyografileri, C. 2. , Ankara: Bizim Büro Yay.
• Kutlu, Mustafa, “Pend-nameler”, Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi, C. 7, İstanbul: Dergâh Yayınevi, 1990: 241-242.
• Kutluk, İbrahim, (1989).Kınalı-zade Hasan Çelebi Tezkiretü’ş-Şuarâ. C. II. , Ankara: AKM Yay.
• Pala, İskender, “Nasihatname”, İstanbul: TDV İslam Ansiklopedisi, C.32, 2002: 409-410.
• Şemseddin Sâmî, (1314).Kâmûsu’l-Âlâm. C. 4, İstanbul: Mihran Matbaası.
• Yiğit, Bilge Kaya, “Süleyman Penâhî’nin Nasihatnamesi”, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C.2, S.3,2015: 105-133.
• Güven, A. Zeki, “Edirneli Nazmi’nin Pendnamesinde Eğitim ve Ahlak Anlayışı”, International Periodical Forthe Languages, Literatureand History of Turkish or Turkic Volume 4/5, 2009: 182-197.