THE METHOD OF DIVERGENCE FROM REGIONAL SPECIFICATION FOR SOCIAL WORK ACTIVITIES WITHOUT ACCOMMODATION: A CASE STUDY FROM TEKIRDAG (2008-2017) - SOSYAL HİZMET FAALİYET ALANINDA BÖLGESEL UZMANLAŞMADAN IRAKSAMA TESPİT YÖNTEMİ VE TEKİRDAĞ ÖRNEĞİ (2008-2017)

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 1, 118 - 142, 23.03.2020

Murat Çiftçi , Ayşe Nur Çiftçi

https://doi.org/10.30798/makuiibf.593512

Cited By: 1

Öz

In this study, with the example of Tekirdag application, which for the last ten years in the social work activities without accommodation owns an increasing importance, according to the current location quotient, the beginning of low specialization/ specialization/ high specialization/ and full specialization were focused on determining the degree of divergence. The ten-year data set (2008-2017) was compiled from the SSI statistics annuals. As the statistical method, the location quotient (LQ) technique has been used in defining the level of regional specialization. The location quotient in social work activities without accommodation in Tekirdağ from 2008 to 2017 is accrued from 0.2 to 0.6 and the lower limit of 0.7 has not been reached any year. On the other hand, despite the 72% increase in employment in the whole city, the increase in social work activities without accommodation has exceeded 32.3 times. This increase is above the 13.5-fold increase in Turkey in social services in the whole field of activity. The current employment level in Tekirdag from 2008 to 2017, is diverged 49-685 person from 0,7 border, 87-1223 person from 1,25 border, 139-1956 person from the 2,0 border and 208-2934 person from the 3,0 border. 

Anahtar Kelimeler

Labor Economics, Social Work Activities, Social Politics, Regional Planning, Regional Economics, Economic Demography, Sociology Of Work

SOSYAL HİZMET FAALİYET ALANINDA BÖLGESEL UZMANLAŞMADAN IRAKSAMA TESPİT YÖNTEMİ VE TEKİRDAĞ ÖRNEĞİ (2008-2017) - THE METHOD OF DIVERGENCE FROM REGIONAL SPECIFICATION FOR SOCIAL WORK ACTIVITIES WITHOUT ACCOMMODATION: A CASE STUDY FROM TEKIRDAG (2008-2017)

Öz

Bu çalışmada Tekirdağ uygulama örneğiyle son on senedir giderek artan öneme sahip olan sosyal hizmetler faaliyet alanında mevcut uzmanlaşma katsayısına göre düşük uzmanlaşma başlangıcı, uzmanlaşma başlangıcı, yüksek uzmanlaşma başlangıcı ve tam uzmanlaşma başlangıcından ne kadarlık ıraksamanın olduğunun tespitine odaklanılmıştır. Analize konu olan on yıllık veri seti (2008 - 2017) SGK istatistik yıllıklarından derlenmiştir. İstatistik yöntem olarak bölgesel uzmanlaşma düzeyini tanımlamada son seksen yıldır kullanılan lokasyon katsayısı (LQ) tekniğinden yararlanılmıştır. Tekirdağ’da 2008-2017 arasında sosyal hizmetler alanında lokasyon katsayısı değerleri 0,2 - 0,6 arasında gerçekleşmekte olup, alt sınır olan 0,7’ ye hiçbir yıl ulaşılamamıştır. Buna karşılık il bütününde istihdamda yaşanan %72’lik artışa karşılık, sosyal hizmetler faaliyet alanındaki artış 32,3 katı aşmıştır. Bu artış sosyal hizmetler faaliyet alanında Türkiye bütünündeki 13,5 katlık artışın da üzerindedir. Tekirdağ’daki mevcut istihdam düzeyi 2008 - 2017 arasında, 0,7’lik sınırdan 49 – 685 kişi, 1,25’lik sınırdan 87 - 1223 kişi, 2’lik sınırdan 139 - 1956 kişi, 3’ lük sınırdansa 208 - 2934 kişi ıraksamıştır. 

Anahtar Kelimeler

Çalışma ekonomisi, sosyal hizmet, sosyal politika, bölge planlama

Kaynakça

• ACAR, H. ve ÇAMUR DUYAN, G. (2003), Dünyada Sosyal Hizmet Mesleğinin Ortaya Çıkışı ve Gelişimi, Toplum ve Sosyal Hizmet, 14 (1), 1-19.AKOZAN, F. (1969), Türk Külliyeleri, Vakıflar Dergisi, 9, 303-309.ALAKAVUKLAR, O.N.,KILIÇASLAN, S. ve BAĞIŞ ÖZTÜRK, E. (2009), Türkiye'de Hayırseverlikten Kurumsal Sosyal Sorumluluğa Geçiş: Bir Kurumsal Değişim Öyküsü, Yönetim Araştırmaları Dergisi, 9 (2): 103-143.ATEŞ, İ. (1982), Hayri ve Sosyal Hizmetler Açısından Vakıflar, Vakıflar Dergisi, 15, 55-88.AYDIN, H. (2009), Avrupa Birliği’ne Uyum Çabaları Ekseninde Yerel Yönetimler ve Sosyal Hizmetler İlişkisi, Türk İdare Dergisi, 465, 27-43.AYMAN GÜLER, B. (2006), Sosyal Devlet ve Yerelleşme, Memleket Siyaset Yönetim, 2, 29-43.BAŞER, D., KALAYCI KIRLIOĞUZ, H.İ. ve KIRLIOĞLU, M. (2017), Sosyal Hizmet ve Bauman: Sosyal Adalet, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10 (2), 1007-1020.BERGER, H. (2006), Tanzimat'a Yeni Bir Bakış: Kudüs Vilayeti, Çeviren Hakan Kaynar, s.153-168, Hazırlayanlar: Mehmet Seyitdanlıoğlu ve Halil İnalcık, Tanzimat Değişim Sürecinde Osmanlı İmparatorluğu, Phoenix Yayınevi, Ankara.ÇİFTÇİ, M. (2011). Osmanlı İmparatorluğu döneminde özel mülkiyet ve yapısal özellikleri. Turkish Studies, 6 (3), 623-644.ÇİFTÇİ, M. (2018a). Trakya Alt Bölgesindeki Faaliyet Gruplarında İstihdama Dayalı Bölgesel Kümelenme, Diyalegtolog Dergisi, 17: 1-15.ÇİFTÇİ, M. (2018B), Türkiye’de Bölgelerarası Sektörel Verimliliğin Analizi, İşletme Araştırmaları Dergisi, 10 (1), 551-580.ÇİFTÇİ, M. (2018c), Türkiye'de Akademik İstihdamda Bölgesel Uzmanlaşma, Akademik İş Piyasası ve Öğretim Üyesi Rotasyonu, EKEV Akademi Dergisi, 73, 233-262.ERDOĞAN, M. Murat (2014), Türkiye’deki Suriyeliler: Toplumsal Kabul ve Uyum, Hacettepe Üniveritesi Göç ve Siyaset Araştırmaları Merkezi, Ankara.FRANCO, S., MURCIEGO, A. ve WILSON, J. R., (2014), Methodology and Findings Report for Correlation Analysis Between Cluster Strength and Competitiveness Indicators, European Cluster Observatory Report, European Commission.GÖKBAYRAK, Ş. (2010). Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Dönüşümü, Çalışma ve Toplum, 25, 141-162.GÖKÇEARSLAN ÇİFÇİ, E. ve GÖNEN, E. (2011). Sosyal Hizmet Uygulamalarında Etik Karar Verme Süreci, Toplum ve Sosyal Hizmet, 22 (2), 149-160.İNALCIK, H. (2004), Osmanlı İmparatorluğu’nun Ekonomik ve Sosyal Tarihi (1300-1600), Cilt 1. 2. Baskı, Eren Yayınları, İstanbul.İNALCIK, H. (2015), Tarihe Düşülen Notlar, Cilt 1. Editörler: Zeynep Berktaş ve Ümran Tüzün, 2. Baskı, Timaş Yayınları, İstanbul.İNALCIK, H. (2016), Akademik Ders Notları (1938-1986) Tımur, Inkılap Tarihi, Timaş Yayınları, İstanbul.KARATAŞ, Z. (2015), Sosyal Hizmet Tarihi-Osmanlı Devleti’nde Korunmaya Muhtaç Çocuklara Yönelik Sosyal Hizmet Uygulamalar, Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 16-31.MALMBERG, A. ve P. MASKELL (2002), The Elusive Concept of Localization Economies: Towards a Knowledge-Based Theory of Spatial Clustering, Environment and Planning A, 34 (3), 429-449.MAVİLİ AKTAŞ, A. (2000), Kriz Döneminde Sosyal Refah Hizmetleri ve Hizmet Organizasyonlarının Değerlendirilmesi, Kriz Dergisi, 8 (2), 27-37.MILLER, M. M., L. J., GIBSON ve WRIGHT, N. G. (1991), Location Quotient: A Basic Tool for Economic Development Analysis, Economic Development Review, 9 (2), 65-68.ÖZATEŞ, Ö.S. (2010), Sosyal Hizmet Etiğinin Felsefi Temelleri, Toplum ve Sosyal Hizmet, 2(1), 85-97.SGK (2011), Kanuna Göre 4/1-(a) ve 4/1-(b) Kapsamındaki Sigortalıların Tahsis İşlemleri Genelgesi, Genelge no: 2011/58.SGK, (2008-2018), İstatistik Yıllığı (2008-2017), 30.06.2019 tarihinde http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/sgk/tkurumsal/ istatistik/sgk_istatistik_yilliklari adresinden alındı.Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu, Kanun no. 5510, Kabul tarihi 31/05/2006, Sayı: 26200.ŞENER, Ü. (2012), 6284 Sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun Ne Getiriyor? TEPAV Değerlendirme Notu, Ankara.T.C. İçişleri Bakanlığı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü (2017), 2016 Türkiye Göç Raporu, Ankara.T.C. İçişleri Bakanlığı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü (2018), 2017 Türkiye Göç Raporu, Ankara.T.C. İçişleri Bakanlığı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü, 18.07.2019 tarihinde https://www.goc.gov.tr/icerik3/gecici-koruma_363_378_4713 adresinden alındı.T.C. Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü (2011), SHÇEK’in GAP Bölgesinde Yapısı ve İşleyişi Araştırması Nihai Rapor, Ankara.TABAKOĞLU, A. (2012), Türkiye İktisat Tarihi, 11. Baskı, Dergah Yayınları, İstanbul.TUFAN, B., ÖZGÜR SAYAR, Ö. ve KOÇYILDIRIM, G. (2009). Sosyal Bir Hak Olarak Sosyal Hizmet. s. 76-86, Uluslararası Sosyal Haklar Sempozyumu 22-23 Ekim 2009 Antalya-Bildiriler Kitabı, Belediye-İş Sendikası Yayını, Ankara.TUİK (2012), İntihar İstatistikleri 2011, Ankara.TUİK, Boşanma Sayısı ve Kaba Boşanma Hızı, 02.11.2018 tarihinde https://biruni.tuik.gov.tr/ilgosterge/?locale=tr adresinden alındı.TUİK, Evlenme Sayısı ve Kaba Evlenme Hızı, 02.11.2018 tarihinde https://biruni.tuik.gov.tr/ilgosterge/?locale=tr adresinden alındı.TUİK, İbbs-Düzey1, İbbs-Düzey2, İl Ve İlçe Nüfusları, 02.11.2018 tarihinde https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=119&locale=tr adresinden alındı.TUİK, İl Bazında Gayrisafi Yurtiçi Hasıla, iktisadi faaliyet kollarına göre, NACE Rev.2, 2004-2014, 18.01.2018 tarihinde https://biruni.tuik.gov.tr/bolgeselistatistik/sorguSayfa.do?target=tablo adresinden alındı.TUİK, İllerin Aldığı, Verdiği Göç, Net Göç ve Net Göç Hızı, 1980-2017, 02.11.2018 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/UstMenu.do?metod=temelist adresinden alındı.TUNCAY, T. ve İL S. (2009), Sosyal Hizmet Uygulamasında Empatiyi Yeniden Düşünmek. Toplum ve Sosyal Hizmet, 20 (2), 39-56.YOLCUOĞLU, İ.G. (2012),. Türkiye’de Sosyal Politika ve Sosyal Hizmetlerin Geliştirilmesi, Toplum ve Sosyal Hizmet, 23(2), 145-158.