A New Era in Labor Market Policies in Turkey: Unemployment Relief

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 3, 731 - 754, 30.11.2020

Mehmet Öçal , Adem Korkmaz

https://doi.org/10.30798/makuiibf.791419

Cited By: 4

Öz

Protecting its citizens against the problems caused by unemployment is one of the main goals of every welfare regime that defines itself as a social state. Welfare regimes provide direct or indirect employment opportunities with labor market policies implemented for this purpose or compensate for the loss of income caused by unemployment. The COVID-19 epidemic, the effects of which still continue in today's world, has made the mentioned unemployment risk much more dangerous, and millions of people have remained unemployed all over the world due to the epidemic. The failure of the liberal welfare regimes that adopt libertarian capitalism to manage the process has once again demonstrated the importance of social policy actions that have been constructed with a corporatist approach. In addition, the practices classified as passive labor market policies are regarded as the only way out for the protection of the welfare levels of individuals who are unemployed due to the crisis. In this study, starting from the relationship between unemployment and welfare regimes in the world and labor market policies implemented in Turkey were examined and the changes in welfare regimes' labor market policies and ways of intervention in labor markets were analyzed due to the outbreak. The analysis showed that for the first time in Turkey, albeit limited, "unemployment relief" has been applied. This application in terms of labor market policies in Turkey is thought to mark a new era.

Anahtar Kelimeler

Social Policy, Welfare Regimes, unemployment relief, labor market policy, covid-19

TÜRKİYE’DE EMEK PİYASASI POLİTİKALARINDA YENİ BİR DÖNEM: İŞSİZLİK YARDIMI

Öz

Yurttaşlarını işsizliğin sebep olduğu sorunlar karşısında korumak kendisini sosyal devlet olarak tanımlayan her refah rejiminin temel amaçlarından bir tanesini teşkil etmektedir. Refah rejimleri bu amaç doğrultusunda uyguladığı emek piyasası politikaları ile doğrudan veya dolaylı istihdam olanakları meydana getirmekte veya işsizliğin sebep olduğu gelir kaybını tazmin etmektedir. Günümüz dünyasında etkileri halen devam eden COVİD-19 salgını bahsedilen işsizlik riskini çok daha tehlikeli bir hale getirmiş, salgın sebebiyle tüm dünyada milyonlarca insan işsiz kalmıştır. Liberteryen kapitalizmi benimsemiş liberal refah rejimlerinin süreci yönetmekteki başarısızlıkları korporatist anlayışla kurgulanmış sosyal politika eylemlerinin önemini bir kez daha ortaya koymuştur. Bu kriz ortamında işsiz kalan bireylerin refah düzeylerinin korunmasında ise pasif emek piyasası politikaları olarak tasnif edilen uygulamalar tek çıkış yolu olarak görülmektedir. Bu çalışma ile işsizlik olgusu ile refah rejimleri arasındaki ilişkiden yola çıkılarak dünyada ve Türkiye’de uygulanan emek piyasası politikaları incelenmiş, salgının refah rejimlerinin emek piyasası politikaları ve emek piyasalarına müdahale biçimlerinde meydana getirdiği değişikliler analiz edilmiştir. Gerçekleştirilen analizler çerçevesinde Türkiye’de kısıtlı bir şekilde de olsa ilk defa “işsizlik yardımı” uygulamasına başvurulduğu görülmüştür. Uygulamanın Türkiye’de uygulanan emek piyasası politikaları açısından yeni bir döneme işaret ettiği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

sosyal politika, refah rejimleri, işsizlik yardımı, emek piyasası politikaları, covid-19

Kaynakça

• Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, E.T., 10.06.2020, www.ailevecalisma.gov.tr.
• Akyol, B. (2018), Güney Avrupa Refah Rejimi Ülkelerinde İşsizlik Sigortası Uygulamaları Ve Türkiye İle Karşılaştırması, Fırat Üniversitesi İİBF Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(2), 1-43.
• Arslan, H. B. ve Ulaş, D. (2004), İstihdamın Korunması Ve İşten Çıkarılanlara Uygulanan Yardımlar. Ege Akademik Bakış Dergisi, 4(1), 102-114.
• Bayraktar, Y. Ve Yaşarlar, Y. (2017), Pasif İşgücü Piyasası Politikalarının İşsizliğe Etkileri: Küresel Kriz Sonrası Türkiye Deneyimi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 18(2), 1-17.
• Biçer, Ö. (2014), İşkur’un Dönüşümü ve Aktif Emek Piyasası Politikaları. DİSK-AR, Kış Sayısı.
• Biçerli, K. M. (2016). Çalışma Ekonomisi, İstanbul: BETA Basım.
• Biçerli, M. K. (2004), İşsizlikle Mücadelede Aktif İstihdam Politikaları, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Bratsberg, B, Fevang, E ve Røed, K. (2010), Disability in the Welfare State: An Unemployment Problem in Disguise?. Bonn: IZA Discussion.
• Ding, H. (2014), Unemployment and Welfare State: What do the Data Tell Us?. Journal of Social Science for Policy Implications, 2(2), 197-226.
• Ebbinghaus, B ve Manow, P. (2001). Introduction: Studying Varieties of Welfare Capitalism, Comparing Welfare Capitalism: Social Policy and Political Economy in Europe, Japan and the USA, London: Routledge Press.
• Ercan, F. ve Özar, Ş. (2000), Emek Piyasası Teorileri ve Türkiye’de Emek Piyasası Çalışmalarına Eleştirel Bir Bakış. Toplum ve Bilim Dergisi, 86(2), 22-71.
• Esping-Andersen, G. (1991), The Three Worlds of Welfare Capitalism, New Jersey: Princeton Universty Press.
• Göze, A. (2016). Liberal, Marxiste, Faşist, Nasyonal Sosyalist ve Sosyal Devlet, İstanbul: Beta Yayınları.
• Güllüpınar, F. ve Gökalp, E. (2014), Neoliberal Zamanın Ruhu, Yaşam Boyu Öğrenme ve İstihdam İlişkileri: Yaşam Boyu Öğrenme Politikalarının Eleştirel Bir Analizi, 38(2), 67-92.
• Gün, S. (2017), Aktif İşgücü Piyasası Politikaları Bağlamında Yerleşik Emek Rejiminin Dönüşümü (Sahadan Notlar). Çalışma İlişkileri Dergisi, 8(1), 62-77.
• Günaydın, İ. ve Yıldız, B. (2016), Aktif İstihdam Politikalarının Etkinliği. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(17), 264-300.
• Hekimler, A. (2008), Güncel Gelişmeler Işığında Türkiye’de İşgücü Piyasası Politikaları Ve İşsizlik Halinde Sağlanan Yardımlar. Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Metinleri, 1, 1-23.
• Heywood, A. (2014). Siyasi İdeolojiler, İstanbul: Adres Yayınları.
• Işığıçok, Ö. (2018), Nüfus, İstihdam ve İşsizlik (e.d Aysen Tokol ve Yusuf Alper), Bursa: Dora Yayıncılık.
• Işıklı, A. (1972), Sendikacılık ve Siyaset, Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınlar.
• Kapar, R. (2005), Aktif İşgücü Piyasası Politikaları.
• İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 55(1), 341-371.
• Kılkış, İ. ve Alper, Y. (2015), İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku, Bursa: Dora Yayınları.
• Kocabaş, F. ve Özgüler, V. C. (2019), Pasif İşgücü Piyasası Politikaları: İşsizlik Ödeneği Ve İşsizlik Yardımı Uygulamaları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(28), 266-283.
• Koray, M. (2007), Sosyal Politikanın Anlamı ve İşlevini Tartışmak…. Çalışma ve Toplum Dergisi, 4(15), 19-56.
• Kumaş, H. ve Karadeniz, O. (2017), Türkiye’de İşsizlik Sigortası Ödeneği’nden Yararlanan İşsiz Sayısının Düşük Olma Nedenleri: AB Ülkeleri İle Bir Karşılaştırmalı Bir Analiz. Sosyoekonomi Dergisi, 25(33), 195-220.
• Ljungqvist, L ve Sargent, T. J. (1993), Welfare States and Unemployment. Economic Theory, 6(1), 143-160.
• Mahiroğulları, A. ve Korkmaz, A. (2018). İşsizlikle Mücadelede Emek Piyasası Politikaları: Türkiye ve AB Ülkeleri, Bursa: Ekin Yayınevi.
• McDonald, C. ve Marston, G. (2005), Workfare As Welfare: Governing Unemployment İn The Advanced Liberal State. Critical Social Policy, 3(25), 374-401.
• OECD. (2017), OECD Employment Outlook 2017, Paris: OECD Publishing.
• Orhan, K. Kumaş, H. ve Karadeniz, O. (2018), İşsizlik Sigortası Algısı: Denizli İlinde Kıyaslamalı Bir Çalışma, (e.d. Oğuz Karadeniz ve Nagihan Durusoy Öztepe), Ankara: Gazi Kitapevi.
• Önsal, N. (2017). Endüstri İlişkileri Sözlüğü, İstanbul: Metal-İş Yayınları.
• Özdemir, S. (2005). Sosyal Gelişim Düzeyleri Farklı Refah Devletlerinin Sınıflandırılması Üzerine Bir İnceleme. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 49, 232-266.
• Pamuk, Ş. (2019). Türkiye’nin 200Yıllık İktisadi Tarihi, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Rueda, D. (2015), The State of the Welfare State: Unemployment, Labor Market Policy, and Inequality in the Age of Workfare. Comparative Politics, 47(3), 296-314.
• Sapancalı, F. (2007), Türkiye’de İş Gücü Piyasası, Sorunlar ve Politikalar. TUHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 21(2-3), 8-30.
• Selamoğlu, A. (2002), Gelişmiş Ülkelerde İstihdam Politikaları, Esneklik Arayışı ve Etkileri. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 33-63.
• Selek Öz, C. ve Peri, D. (2019), Türkiye ve Avrupa Birliği’nde Kadın İstihdamı: Refah Rejimleri Bağlamında Bir Karşılaştırma. Çalışma İlişkileri Dergisi, 10(2), 1-26.
• Seyyar, A. (2008). Sosyal Siyaset Terimler Sözlüğü, Sakarya: Sakarya Yayınevi.
• Stephens, J. D. (1995), The Scandınavian Welfare State: Achievements, Crisis and Prospects, Geneva: United Nations Research Institute for Social Development Press.
• Tatlıyer, M. (2020), İstihdamı Paylaşmak: İşsizliği Nedenleri ve Çözümü, İstanbul: Seta Yayınları.
• TİSK. (2008), Avrupa İşgücü Piyasalarının Karşı Karşıya Bulunduğu Temel Zorluklar; Avrupa Sosyal Ortaklarının Müşterek Analizi, Ankara: TİSK Yayınları.
• Tokol, A. (2000). Sosyal Politika, Bursa: Vipaş Yayınları.
• Topalhan, T. (2013), Ücret Teorileri ve Ücret Politikaları, Ankara: Gazi Kitapevi.
• Toprak, D. (2015). Uygulamada Ortaya Çıkan Farklı Refah Devleti Modelleri Üzerine Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(21), 151-175.
• Tuna, O. Yalçıntaş, N. (1999). Sosyal Siyaset, İstanbul: Filiz Kitapevi.
• Uçkan, B. (2007), İşçi Sendikaları İle İşsizlik Sigortası Arasındaki Köprü: Ghent Sistemi, Çalışma ve Toplum Dergisi, 3(14), 29-57.
• Uğur, S. (2011), Türkiye’de İşsizlik Sigortasının Gelişimi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), 97-114.
• Yorgun, S. (2019), Ekonomik Politikalar ve Endüstri İlişkilerinin Geleceği, İstanbul: Beta Yayınları.
• Yüceol, H. M. (2005), Küreselleşme, Yoksulluk ve Emek Piyasası Politikaları. Ç. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 493-512.
• Zengin, T. (2020), Salgına Karşı Sosyal Koruma Kalkanı. Kriter Dergisi, 47, https://kriterdergi.com/sayi/2020/5/47.