TÜRKİYE’DE SİYASİ PARTİLER GENEL SEÇİM BEYANNAMELERİNDE ŞEFFAFLIKLA İLGİLİ NELER VAAT EDİYOR?

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 2, 1174 - 1208, 29.07.2022

İdris Sarısoy , Mahmut Doğan

https://doi.org/10.30798/makuiibf.1033494

Öz

Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de 1991-2015 yılları arasındaki 8 genel seçimde %10 seçim barajını geçen siyasi partilerin seçim beyannamelerinde şeffaflıkla ilgili söylemlerinin-vaatlerin trend eğimi, parti ideolojisi (sağ-sol) ve iktidar-muhalefet partisi ayrımına göre dağılımın belirlenmesidir. Literatürde, 2000’den sonra şeffaflık konusunun süreçlerinin ve sonuçlarının etkilerini konu alan çok sayıda nitel ve nicel çalışmalar yapılmış olmasına rağmen, seçim beyannamelerindeki şeffaflık söylemlerini-vaatlerini analiz eden herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. 28 genel seçim beyannamesi “şeffaflık söylemi-vaadi” açısından nitel araştırma tekniklerinden içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Analiz sonucunda toplam 258 şeffaflık söylemi-vaadi tespit edilmiştir. Bunların 146’sı idari, 84’ü mali ve 28’i de siyasi şeffaflık niteliğindedir. İdari şeffaflıkta, bilgi verme ve bilgi edinme ile kamu kurumlarının faaliyetleri; mali şeffaflıkta, kaynak kullanımı ve ihaleler; siyasi şeffaflıkta da, beklentilere uygun şekilde, politikacıların mal bildirimiyle ilgili şeffaflık söylemi-vaadi ön plana çıkmıştır. Seçim beyannamelerindeki şeffaflık söylemi-vaadi bakımından sağ-sol partiler arasında herhangi bir fark olmadığı halde, özellikle 2000’den sonra, muhalefet partilerinin iktidar partilerine karşı açık bir üstünlüğü vardır.

Anahtar Kelimeler

Şeffaflık, Seçim Beyannameleri, İçerik Analizi

Destekleyen Kurum

Destekleyen kurum yoktur.

Proje Numarası

Projeden üretilmemiştir.

Teşekkür

Yazarların kendi çalışmasıyla üretilmiştir.

ON TRANSPARENCY, WHAT IS BEING PROMISED BY THE POLITICAL PARTIES IN TURKEY IN THEIR GENERAL ELECTION MANIFESTOS?

Öz

The purpose of this study, to determine the distribution of discourses-promises on transparency in election manifestos of political parties that passed the 10% election threshold in eight general elections according to the distinction of trend slopes, party ideology (right-left) and ruling, opposing party between 1991-2015 in Turkey. Although many qualitative and quantitative studies have been conducted in the literature on the effects of the processes and results of the transparency issue after 2000, there is no study encountered analyzing the transparency discourses-promises in the statements. 28 election manifestos were analyzed with content analysis method in terms of “discourse-promise of transparency”. As a result, 258 transparency discourse promises were identified. 146 of them are administrative, 84 are financial and 28 are political transparency. In administrative transparency, providing and obtaining information and the activities of public institutions; in financial transparency, use of resource and bids; in political transparency, in line with the expectations, the discourse-promise of transparency regarding the declaration of property of politicians has come to the fore. Although there is no difference between right and left parties in terms of the discourse-promise of transparency in the statements, especially after 2000, opposition parties have a clear advantage over the ruling parties.

Anahtar Kelimeler

Transparency, Election Manifestos, Content Analysis

Proje Numarası

Projeden üretilmemiştir.

Kaynakça

• Akçay, E.Y. (2018). Haziran Seçimleri Sürecinde Siyasi Partilerin Seçim Beyannamelerinde Avrupa Birliği ile İlişkiler. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(15), 2175-2192.
• Alp, H. & Turan, E. (2018). Siyasal Partilerin 24 Haziran 2018 Genel Seçim Beyannamelerinde, Dijital Teknoloji ve İnovasyon Politikalarının Karşılaştırmalı Analizi. Journal Of Social And Humanities Sciences Research, 5(23), 1068-1077.
• Alpino, M. (2017), On the Electoral Effectiveness of Pre-Election Policy Promises. Access: 18 August 2020, https://ieb.ub.edu/wp-content/uploads/2018/05/Alpino.pdf.
• Altınışık, S. & Songür, N. (2016). 2015 Genel Seçimlerinde Barajı Geçen Partilerin Eğitimin Niteliğine İlişkin Politikalarının Çözümlenmesi. Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(1), 1–20.
• Arklan, Ü. & Tanacı, F. (2020). Seçim Kampanyalarına Beyannameler Bağlamında Bir Bakış: 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri Örneğinde Karşılaştırmalı Bir İnceleme. Vizyoner Dergisi, 11(26), 1-29.
• Armstrong, E. (2005). Integrity, Transparency, and Accountability in Public Administration: Recent Trends, Regional and International Developments, and Emerging Issues. United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Access: 29 February 2020, http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.394.3481&rep=rep1&type=pdf.
• Artés, J. (2013). Do Spanish Politicians Keep their Promises?. Party Politics, 19(1 ), 143-158.
• Artés, J. & Bustos, A. (2008). Electoral Promises and Minority Governments: An Empirical Study. European Journal of Political Research, 47(3), 307–333.
• Ashworth, R.E. (2000). Party Manifestos and Local Accountability: A Content Analysis of Local Election Pledges in Wales. Local Government Studies, 26(3), 11-30.
• Atmış, E. & Günşen, H.B. (2011). 2011 Genel Seçimlerinde Siyasi Partiler ve Ormancılık İlişkileri. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 11(2), 191– 204.
• Atmiş, E. (2008). 2007 Genel Seçim Bildirgeleri Çerçevesinde Siyası̇ Partiler ve Ormancılık İlişkileri. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 10(14), 33–43.
• Aytaç, S.E. (2017). Türkiye'de Siyasi Partilerin Seçim Beyannamelerindeki Politika Öncelikleri 2002–2015. Journal of Faculty of Political Science, 26(2), 7‒26.
• Ball, C. (2009). What is Transparency?. Public Integrity, 11(4), 293-308.
• Bannister, F. & Connolly, R. (2011). The Trouble with Transparency: A Critical Review of Openness in e-Government. Policy & Internet, 3(1), Art. 8, 1-30.
• Bahr, M. & Grimes, M. (2012). What is Government Transparency? New Measures and Relevance for Quality of Government. Working Paper Series, No:16, The Quality Of Government Institute.
• Benito, B. & Bastida, F. (2009). Budget Transparency, Fiscal Performance, and Political Turnout: An International Approach. Public Administration Review, 69(3), 403-417.
• Berelson, B. (1952). Content Analysis in Communication Research, Content Analysis in Communication Research. New York, NY, US: Free Press.
• Bertot, J. C.; Jaeger, P.T. & Grimes, J.M. (2010). Using ICTs to Create a Culture of Transparency: E-Government and Social Media as Openness and Anti-Corruption Tools for Societies. Government Information Quarterly, 27(3), 264-271.
• Breton, A.; Galeotti, G.; Salmon, P. & Wintrobe, R. (2007). The Economics of Transparency in Politics. Hampshire: Ashgate Press.
• Bryman, A. & Bell, E. (2011). Business Research Methods, 3rd Edition. Oxford: Oxford Univ. Press.
• Bugaric, B. (2004). Openness and Transparency in Public Administration: Challenges for Public Law. Wisconsin International Law Journal, 22(3), 483-521.
• Buijze, A. (2013). The Six Faces of Transparency. The Utrecht Law Review, 9(3), 3-25.
• Bulut, A.T. & Yıldırım, T.M. (2020). Political Stability, Democracy, and Agenda Dynamics in Turkey. London, https://doi.org/10.1007/978-3-030-27458-0_4: Palgrave Macmillan.
• Chen, C. & Neshkova, M.I. (2020). The Effect of Fiscal Transparency on Corruption: A Panel Cross‐Country Analysis. Public Administration, 98(1), 226-243.
• Coşkun, A.K.; Türker, M.F. & Öztürk, A. (2015). Türkiye’de tek Başına İktidar Olan Partilerin Seçim Beyannameleri & Hükümet Programlarında Ormancılık. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 6(1), 72-88.
• Cook, F.L.; Jacobs, L.R. & Kim, D. ( 2010). Trusting What You Know: Information, Knowledge, and Confidence in Social Security. Journal of Politics, 72(2), 397-412.
• Costello, R. & Thomson, R. (2008). Election Pledges and their Enactment in Coalition Governments: A Comparative Analysis of Ireland. Journal of Elections, Public Opinion, and Parties, 18(3), 239-256.
• Cucciniello, M. & Nasi, G. (2014). Transparency for Trust in Government: How Effective is Formal Transparency?. International Journal of Public Administration, 37(13), 911-921.
• Cucciniello, M.; Nasi, G. & Valotti, G. (2012). Assessing Transparency in Government: Rhetoric, Reality, and Desire. 45th Hawaii International Conference on System Sciences, Doi: 10.1109/HICSS.2012.123 (PP. 2451-2461.), Hawaii: Access: 2 September 2020, https://ieeexplore.ieee.org/stamp/stamp.jsp?arnumber=6149312&casa_token=imTwsQFmREwAAAAA:c-t08Rn53fGSnT4L9oWiLfnx2F31F6esku5bzLdPOHGNG5N76glMgzi6HeCTrRYnMVyN1rf4deE&tag=1.
• Cucciniello, M.; Porumbescu, G.A. & Grimmelikhuijsen, S. (2017). 25 Years of Transparency Research: Evidence and Future Directions. Public Administration Review, 77(1), 32-44.
• Çatı, K. & Cengiz, S. (2019). Politik Pazarlama Çerçevesinde Siyasi Partilerin Seçim Beyannamelerinin İncelenmesi. Electronic Journal Of Social Sciences, 18(72), 1701-1712.
• De Araujo, J.F. & Tejedo-Romero, F. (2016). Local Government Transparency Index: Determinants of Municipalities’ Rankings. International Journal of Public Sector Management, 29(4), 327-347.
• De Fine Licht, J. (2011). Do we Want to Know? The Potentially Negative Effect of Transparency in Decision Making on Perceived Legitimacy. Scandinavian Political Studies, 34(3), 183-201.
• De Fine Licht, J. (2014). Policy Area as a Potential Moderator of Transparency Effects: An Experiment. Public Administration Review, 74(3), 361-371.
• De Fine Licht, J.; Naurin, D.; Esaiasson, P. & Gilljam, M. (2014). When Does Transparency Generate Legitimacy? Experimenting on a Context- Bound Relationship. Governance, 27(1), 111–134.
• Del Sol, D.A. (2013). The Institutional, Economic and Social Determinants of Local Government Transparency. Journal of Economic Policy Reform, 16(1), 90-107.
• Dizdaroğlu, C. (20 Temmuz 2007). Partilerin Seçim Beyannamelerinde “Dış Politika” ve Seçim Sonrası Türk Dış Politikasının Olası Yönelimleri Üzerine Bir Değerlendirme. Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV), Access: 12 October 2018, http://www.tepav.org.tr/upload/files/1293723000-5.Partilerin_Secim_Beyannamelerinde____Dis_Politika___.pdf.
• Doğan, M. (2013). Yerel Yönetimlerde Açıklık Politikaları. Öneri, 10(40), 173-183.
• Doğan, M. & Sarısoy, İ. (2018). Siyasi Partilerin Genel Seçim Beyannamelerindeki Kamu Yönetiminde Şeffaflık Vaatleri, 1990 – 2015. IV. Stratejik Kamu Yönetimi Sempozyumu, (PP. 23-33). İstanbul.
• Duval, D. (2019). Ringing the Alarm: The Media Coverage of the Fulfillment of Electoral Pledges. Electoral Studies, 60.
• Eken, M. (2006). Yönetimde Şeffaflık: Teori-Uygulama. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
• Elinder, M., Jordahl, H. & Poutvaara, P. (2015). Promises, Policies and Pocketbook Voting. European Economic Review, (75), 177-194.
• Eren, V.; Bulut, Y. & Tanıyıcı, Ş. (2012). Türkiye’de Siyasi Partilerin Yerel Özerkliğe Bakışı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(19), 1-14.
• Erkılıç, T.A. & Dilbaz, E. (2017). Partilerin Bildirgelerinde Eğitim Yönetimi Denetimi & Ekonomisine İlişkin Görüşleri. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 1–25.
• Erkmen, A.; Akın, A. & Akın, A. (2019). Tourism Promises Expressed during Election Campaigns and the Relevant Actions Taken After the General Elections". Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 7(2), 1414-1436.
• Ertürk, K.Ö. & Şeşen, E. (2017). Bir Halkla İlişkiler Aracı Olarak Seçim Beyannameleri: 2000’li Yıllar Üzerine Bir İnceleme. Erciyes İletişim Dergisi “Akademia”, 5(1), 60–80.
• Ertürk, K.Ö. & Şeşen, E. (2017a). Türkiye’de 1990 Sonrası Çevre Politikalarının Seçim Beyannamelerine Yansımaları. Selçuk İletişim Dergisi, 10(1), 188–215.
• Etzioni, A. (2010). Is Transparency the best Disinfectant?. The Journal of Political Philosophy, 18(4), 389–404.
• Etzioni, A. (2014). The Limits of Transparency. Public Administration Review, 74(6), 687–688.
• Gürsoy, M. & Balcı Karaboğa, A. (2015). Siyası Partilerin Seçim Bildirgelerinde Eğitim Konusu. Route Educational and Social Science Journal, 2(4), 112–140.
• Grimmelikhuijsen, S.G. (2010). Transparency of Public Decision‐Making: Towards Trust in Local Government?. Policy & Internet, 2(1), 5-35.
• Grimmelikhuijsen, S.G. & Meijer, A.J. (2014). Effects of Transparency on the Perceived Trustworthiness of a Government Organization: Evidence from an Online Experiment. Journal of Public Administration Research and Theory, 24(1), 137-157.
• Grimmelikhuijsen, S. & Welch, E.W. (2012). Developing and Testing a Theoretical Framework for Computer-Mediated Transparency of Local Governments. Public Administration Review, 72(4), 562–571.
• Grimmelikhuijsen, S.G.; Porumbescu, G.; Hong, B. & Im, T. (2013). The Effect of Transparency on Trust in Government: A Cross‐National Comparative Experiment. Public Administration Review, 73(4), 575-586.
• Grimmelikhuijsen, S.; Weske, U.; Bouwman, R. & Tummers, L. (2017). Public Sector Transparency. In O. James, S. Jilkeve G. Ryzin, Experiments in Public Management Research. Challenges and Contributions (PP. 291-312). Cambridge University Press.
• Heald, D. (2006). Varieties of Transparency. Ed: C. Hoodie D. Heald, In Transparency: The Key to Better Governance? (PP. 25–43.). Oxford, UK: Oxford University Press.
• Hillebrandt, M.Z.; Curtin, D. & Meijer, A. (2014). Transparency in the EU Council of Ministers: An Institutional Analysis. European Law Journal, 20(1), 1–20.
• Hood, C. (1995). The “New Public Management” in the 1980s: Variations on a Theme. Accounting, Organizations and Society, 20(2-3), 93-109.
• Hsieh, H.F. & Shannon, S.E. (2005). Three Approaches to Qualitative Content Analysis. Qualitative Health Research, 15(9), 1277-1288.
• Kalçık, T. (2016). 1 Kasım 2015 Seçimlerinde AK Parti'nin Siyasal Kampanyasında Yer Alan Ekonomik Vaatlerin Seçim Sonuçlarına Yansıması. Turan: Stratejik Araştırmalar Merkezi, 8(30), 82-89.
• Karaçor, S. & Çelebi Zengin, E. (2012). Seçim Kampanyalarında Kullanılan Vaatlerin Kaynağının Seçmenler Tarafından Bilinirliliği Üzerine Bir Araştırma: Konya Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28, 89-107.
• Kaufmann, D. & Bellver. A. (Year No). Transparent Transparency: Initial Empirics and Policy Applications. WP.
• Kavas, A. & Taşöz Düşündere, A. (2019). Yerel Yönetimler İçin Siyasi Partilerin Seçim Beyannameleri Neler Vaat Ediyor? İstanbul: TEPAV, Access: 3 November 2020, https://www.tepav.org.tr/upload/files/1553259943-5.Yerel_Yonetimler_Icin_Siyasi_Partilerin_Secim_Beyannameleri_Neler_Vaat_Ediyor_N201908.pdf.
• Kilit, G. & Çatır, B. (Haziran 2015). Türkiye Seçimlere İlerliyor: 7 Haziran’a Doğru Siyası̇ Partilerin AB Politikası. İktisadi Kalkınma Vakfı (İKV), Access: 10 October 2018, https://www.ikv.org.tr/images/files/Türkiye%20Seçimlere%20İlerliyor.pdf.
• Kostadinova, P. (2013). Democratic Performance in Post-Communist Bulgaria: Election Pledges and Levels of Fulfillment, 1997–2005. East European Politics, 29(2), 190-207.
• Kostadinova, P. (2017). Party Pledges in the News: Which Election Promises do the Media Report?. Party Politics, 23(6), 636-645.
• Kostadinova, P. (2019). Influential News: Impact of Print Media Reports on the Fulfillment of Election Promises. Political Communication, 36(3), 412-425.
• Lamba, M. (2015). Türkiye’de Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Yansımaları: Hükümet Programları Üzerinden Nitel bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(1), 127-141.
• Liem, S. I. (2007). Constituents of Transparency in Public Administration Regarding Empirical Findings from Estonia (PhD Dissertation). Gutenberg: The University of St. Gallen, Graduate School of Business Administration, Economics, Law and Social Sciences, Access: 9 October 2018, http://verdi.unisg.ch/www/edis.NSF/wwwDisplayIdentifier/3350/$FILE/dis3350.pdf.
• Lindgren, E. (2018). Changing Policy With Words: How Persuasive Words in Election Pledges Influence Voters’ Beliefs About Policies. Mass Communication and Society, 21(4), 425-449.
• Lindstedt, C. & Naurin, D. (2010). Transparency is not Enough: Making Transparency Effective in Reducing Corruption. International Political Science Review, 31(3), 301-322.
• Mansergh, L. & Thomson, R. (2007). Election Pledges, Party Competition, and Policymaking. Comparative Politics, 39(3), 311-329.
• Meijer, A. (2009). Understanding Modern Transparency. International Review of Administrative Sciences, 75 (2):, 255-269.
• Meijer, A. (2012). The Do It Yourself State, The Future of Participatory Democracy. Information Polity, (17), 303–314.
• Meijer, A. J.; Curtin, D. & Hillebrandt, M. (2012). Open Government: connecting vision and Voice. International Review of Administrative Sciences, 78(1), 10-29.
• Meijer, A.; Hart, P. & Worthy, B. (2018). Assessing Government Transparency: An Interpretive Framework. Administration & Society, 50(4), 501-526.
• Michener, G. & Bersch, K. (2013). Identifying Transparency. Information Polity, 18(3), 233-242.
• Mitchell, R.B. (1998). Sources of Transparency: Information Systems in International Regimes. International Studies Quarterly, 42(1), 109–130.
• Moury, C. (2011). Italian Coalitions and Electoral Promises: Assessing the Democratic Performance of the Prodi I and Berlusconi II Governments. Modern Italy, 16(1), 35–50.
• Naurin, E. (2014). Is a Promise a Promise? Election Pledge Fulfilment in Comparative Perspective Using Sweden as an Example. West European Politics, 37(5), 1046-1064.
• Neuendorf, K.A. & Kumar, A. (2016). Content Analysis. G. Mazzoleni, In: The International Encyclopedia of Political Communication (PP: 1–10), Doi: 10.1002/9781118541555.wbiepc065, JohnWiley & Sons, Inc. Published.
• New York Times. (2010). Wikileaks. Access: 19 September 2020, http://topics.nytimes.com/top/reference/timestopics/organizations/w/wikileaks/index.html?inline=nyt-org.
• Nordin, J. (2016). The Swedish Freedom of Print Act of 1776-Background and Significance. J. Int'l Media & Ent. L., 7(2), 137-144.
• Özkaynar, K. (2015). Siyasi Parter 2011 & 2015 Yılı Seçim Beyannamelerine Bakış: Bir Doküman İncelemesi & İçerik Analizi Çalışması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(17), 439-452.
• Pétry, F. & Collette, B. (2009). Measuring How Political Parties Keep Their Promises: A Positive Perspective from Political Science. DOI 10.1007/. L. M. Imbeau, In, Do They Walk As They Talk? Speech and Action in Policy Processes (PP. 65-80). New York: Springer.
• Pétry, F. & Duval, D. (2019). Time and the Fulfillment of Election Pledges. Political Studies, 67(1), 207–223.
• Pétry, F.; Duval, D. & Birch, L. (2018). Do Regional Governments Fulfill fewer Election Promises than National Governments? The Case of Quebec in Comparative Perspective. Party Politics, 26(4), 415-425.
• Polat, C.; Akkaya, M.A. & Binici, K. (2015). 07 Haziran 2015 Türkiye Genel Seçimleri Parti Bildirgelerinde Bilgi & Belge Yönetimi ve Kütüphanecilik. Türk Kütüphaneciliği, 29(2), 296–308.
• Polat, C.; Akkaya, M.A. & Binici, K. (2016). 1 Kasım 2015 Genel Seçimleri Parti Bildirgelerinde Eğitim, Kütüphane ve Bilgi Temaları. Karatekin Edebiyat Fakültesi Dergisi, 4(1), 1–20.
• Porumbescu, G. (2017). Linking Transparency to Trust in Government and Voice. The American Review of Public Administration, 47(5), 520-537.
• Porumbescu, G.A.; Lindeman, M.I.; Ceka, E. & Cucciniello, M. (2017). Can Transparency Foster more Understanding and Compliant Citizens?. Public Administration Review, 77(6), 840-850.
• Relly, J E. & Sabharwal, M. (2009). Perceptions of Transparency of Government Policymaking: A Cross-National Study. Government Information Quarterly, 26(1), 148-157.
• Royed, T.J. (1996). Testing the Mandate Model in Britain and the United States: Evidence from the Reagan and Thatcher Eras. British Journal of Political Science, 26(1), 45-80.
• Sadioğlu, U. (2017). Siyası̇ Partilerin Kamu Yönetimi̇ Reformu Üzerine Politikaları: 2015 Yılı Milletvekili̇ Genel Seçimleri Örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(Special Issue: 4), 368-384.
• Sayın, U. & Gümüş, S.S. (2016). 7 Haziran 2015 Milletvekilliği Genel Seçimleri Parti Seçim Beyannamelerinin Engelli Kavramı Temelinde İçerik Olarak İncelenmesi. Toplum ve Demokrasi, 10(21), 69-89.
• Schermann, K. & Ennser-Jedenastik, L. (2012). Linking Election Pledges to Policy Outcomes: The Austrian Case. Proceedings of the ECPR Graduate Conference. Bremen, Access: 18 August 2020, https://ecpr.eu/Filestore/PaperProposal/9f96d3fe-27e2-4c65-a5aa-f143d90c0afb.pdf.
• Stasavage, D. (2003). Transparency, Democratic Accountability, and the Economic Consequences of Monetary Institutions. American Journal of Political Science, 47(3), 389–402.
• Stratejik Düşünce Enstitüsü. (SDE). (2011). Siyasi Partilerin Seçim Beyannameleri Üzerine Bir Karşılaştırma. Ankara.: SDE İç Politika ve Demokratikleşme Programı Koordinatörlüğü.
• Stratejik Düşünce Enstitüsü. (Ekim 2015). 1 Kasım 2015'e Doğru AK Parti, CHP, MHP ve HDP’nin Seçim Beyannamelerinin Değerlendirilmesi. Ankara.
• Škvrňák, M. (2015). Election Pledges in the Czech Republic (2010–2013). Politologický časopis-Czech Journal of Political Science, 22(3), 216-237.
• Şahin, G. (2016). 1983 Seçimlerine Katılan Siyasi Partilerin Askeri Yönetim Sonrası Türkiye’sine İlişkin Söylemler. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(33), 283-304.
• Türk Eğitim Derneği (TEDMEM). (2015). Siyasi Partilerin 2015 Genel Seçim Bildirgeleri: Eğitim Politikalarına İlişkin Değerlendirmeler. Access: 13 October 2018, https://tedmem.org/download/siyasi-partilerin-2015-genel-secim-bildirgeleri-egitim-politikalarina-iliskin-degerlendirmeler?wpdmdl=1161.
• Terkan, B. (2010). Siyasi Partilerin Kadına İlişkin Söylem ve Politikaları (AKP ve CHP Örneği). Selçuk İletişim Dergisi, 6(2), 115-136.
• Thackeray, D. & Toye, R. (2020). An Age of Promises: British Election Manifestos and Addresses 1900–1997. Twentieth-Century British History, 31(1), 1-26.
• The International Monetary Fund. (2007). Manual on Fiscal Transparency. The International Monetary Fund, Access: 4 September 2020, https://www.imf.org/en/Publications/Manuals-Guides/Issues/2016/12/31/Manual-on-Fiscal-Transparency-2007-20556.
• Thomson, R. (2001). The Programme to Policy Linkage: The Fulfilment of Election Pledges on Socio-Economic Policy in the Netherlands, 1986–1998. European Journal of Political Research, 40(2), 171-197.
• Thomson, R. & Costello, R. (2016). Governing Together in Good and Bad Economic Times: The Fulfilment of election pledges in Ireland. Irish Political Studies, 31(2), 182-203.
• Thomson, R.; Royed, T.; Naurin, E.; Artes, J.; Costello, R.; Enter-Jedenastik, L.; Ferguson, M.; Kostadinova, P.; Moury, C.; Petry, F. & Praprotnik, K. (2017). The Fulfillment of Parties’ Election Pledges: A Comparative Study on the Impact of Power Sharing. American Journal of Political Science, 61(3), 527-542.
• Tiyek, R. (2015). Sosyal Politika Kapsamında Seçim Bildirgelerinin Değerlendirilmesi. HAK-İŞ Uluslararası Emek & Toplum Dergisi, 4(9), 36–63.
• Tok, T.N. (2012). Türkiye’deki Siyasal Partilerin Eğitim Söylemleri ve Siyasaları. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi , 18(2), 273-312.
• Toprakçı, E. & Akçay Güngör, A. (2014). Educational Policies of the Political Parties in Turkey. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 9(1), 5–35.
• Toros, E. (2015). Piecrust Promises An Analysis of the Turkish Political Parties' Electoral Pledges. Turkish Studies, 16(2), 240-252.
• United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific. (2009). What is Good Governance?. Access: 17 September 2020, http://www.unescap.org/sites/default/files/good-governance.pdf.
• Vishwanath, T. & Kaufmann, D. (1999). Towards Transparency in Finance and Governance. Access: 9 September 2020, http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.258978.
• Welborn, D.M.; Lyons, W. & Thomas, L.W. (1989). The Federal Government in the Sunshine Act and Agency Decision Making. Administration & Society, 20(4), 465–485.
• Yüksek Seçim Kurulu. (2020). Seçim Arşivi-Milletvekili Genel Seçimi Arşivi. Access: 26 August 2020, https://www.ysk.gov.tr/tr/milletvekili-genel-secim-arsivi/2644.
• Yılmaz, H. & Derdiman, R.C. (2014). 1982 Anayasasında ve 2011 Seçim Beyannamelerinde “Güvenlik”. Polis Bilimleri Dergisi, 14(1), 1–31.
• 12.1.2002 tarih ve 2002/3 sayılı Türkiye’de Saydamlığın Artırılması ve Kamuda Etkin Yönetimin Geliştirilmesi Eylem Planı konulu Bakanlar Kurulu Kararı. 4982 sayılı Bilgi̇ Edinme Hakkı Kanunu, 25269 sayılı ve 24.10.2003 tarihli Resmi Gazete.
• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2002, 2007, 2011, 2015, 2015a). Seçim Beyannamleri. Access: 11 October 2018, http://www.akparti.org.tr/site/dosyalar#!/secim-beyannameleri.
• Anavatan Partisi. (1991). Anavatan Partisi Seçim Beyannamesi. Access: 28 August 2020, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/2545.
• Anavatan Partisi. (1999). Anavatan Partisi Seçim Beyannamesi. Access: 18 August 2018, https://www.tbmm.gov.tr/eyayin/GAZETELER/WEB/KUTUPHANEDE%20BULUNAN%20DIJITAL%20KAYNAKLAR/KITAPLAR/SIYASI%20PARTI%20YAYINLARI/199902101%20ANAP%20SECIM%20BILDIRGESI/199902101%20ANAP%20SECIM%20BILDIRGESI%200000_0032.pdf.
• Cumhuriyet Halk Partisi. (1995). 1995 Seçim Bildirgesi. Access: 26 August 2018https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/2571?show=full.
• Cumhuriyet Halk Partisi. (2002, 2007, 2011, 2015, 2015a). Seçim Bildirgeleri. Access: 26 August 2020, https://www.chp.org.tr/yayinlar/secim-bildirgeleri.
• Demokratik Sol Parti. (1991). Demokratik Sol Parti’nin 1991 Seçim Bildirgesi. Access: 3 October 2018 https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/bitstream/handle/11543/602/199303175_1991.pdf?sequence=1&isAllowed=y.
• Demokratik Sol Parti. (1995). Demokratik Sol Parti Seçim Bildirgesi. Access: 26 August 2020, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/764.
• Demokratik Sol Parti. (1999). Demokratik Sol Parti Seçim Bildirgesi. Access: 26 August 2020, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/696.
• Doğru Yol Partisi. (1991). Doğru Yol Partisi 1991 Seçim Bildirgesi. Access: 26 August 2020, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/679.
• Fazilet Partisi. (1999). Günışığında Türkiye: Seçim Beyannamesi. Access: 26 August 2020, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/613.
• Halkların Demokratik Partisi. (2015). Halkların Demokratik Partisi Seçim Bildirgesi. Access: 3 October 2018, https://www.hdp.org.tr/images/UserFiles/Documents/Editor/HDP%20Seçim%20Bildirgesi%20Tam%20Metin.pdf.
• Halkların Demokratik Partisi. (2015a). Büyük İnsanlık, Büyük Barış. Access: 3 October 2018, https://www.hdp.org.tr/tr/materyaller/secim-arsivi/genel-secim-1-kasim/6337.
• Milliyetçi Hareket Partisi. (1999). Milliyetçi Hareket Partisi Seçim Beyannamesi. Access: 3 October 2018, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/bitstream/handle/11543/740/199906498.pdf?sequence=1&isAllowed=y.
• Milliyetçi Hareket Partisi. (2007). Milliyetçi Hareket Partisi 22 Temmuz 2007 Seçim Beyannamesi. Access: 3 October 2018, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/bitstream/handle/11543/919/200902631_2007.pdf?sequence=1&isAllowed=y.
• Milliyetçi Hareket Partisi. (2011). 2011 Seçim Beyannamesi. Access: 3 October 2018, https://www.mhp.org.tr/usr_img/_mhp2007/kitaplar/MHP_2011_SecimBeyannamesi.pdf.
• Milliyetçi Hareket Partisi. (2015). 7 Haziran 2015 Seçim Beyannamesi. Access: 3 October 2018, https://www.mhp.org.tr/usr_img/mhpweb/MHP_Secim_Beyannamesi_2015_tam.pdf.
• Milliyetçi Hareket Partisi. (2015a). 1 Kasım 2015 Seçim Beyannamesi. Access: 3 October 2018, https://www.mhp.org.tr/usr_img/mhpweb/1kasimsecimleri/beyanname_1kasim2015.pdf.
• Refah Partisi . (1995). Refah Partisi Seçim Beyannamesi (Özet): 24 Aralık 1995. Access: 26 August 2018, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/763.
• Refah Partisi. (1991). Refah Partisi Seçim Beyannamesi: 20 Ekim 1991 Genel Seçimi. Access: 26 August 2018, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/672.
• Sosyal Demokrat Halkçı Parti . (1991). Sosyal Demokrat Halkçı Parti Seçim Bildirgesi 1991: Yeni Bir Türkiye İçin İlk Hedefler. Access: 26 August 2018, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/handle/11543/670.