İsrail’de Liberal Demokratlığın ve Etnik Milliyetçiliğin İdeolojik Yansıması: Post-Siyonizm ve Neo-Siyonizm

Yıl 2020, Cilt: 8 Sayı: 2, 430 - 450, 30.09.2020

Tuğçe Ersoy Ceylan

https://doi.org/10.14782/marmarasbd.783471

Öz

Siyonizm Yahudilerin de kendi kaderini tayin etme hakkının olduğu esasına ideolojik arka plan inşa etmeyi amaçlayan milliyetçi bir ideolojidir. Bu açıdan Siyonizm’in 19. yüzyılda Avrupa’da ortaya çıkan milliyetçilik fikirlerinin bir ürünü olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. Bu durumda kendi kaderini tayin etme ve kendi ulusuna ait bir devlet kurmak ülküsüyle yola çıkmış olan Siyonizm İsrail’in kurulması ile amacını yerine getirdi ve miadını doldurdu mu? Siyonizm’in miadını doldurduğu tartışması etrafında ortaya atılmış olan sorular yeni Siyonizmler ortaya çıkarmıştır. Klasik ayrışmalardan farklı olarak bu yeni yaklaşımlar Siyonizm’in varoluşuna, temeline ve dolayısıyla İsrail’in kuruluş argümanlarına yönelik tartışmalardır. Bu arka plan ışığında bu çalışmanın amacı İsrail’in kurulmasını takip eden yıllarda hem devletin hem de toplumun konsolide olduğu süreçte İsrail akademisinde başlayıp toplumun diğer tabakalarına yayılan ve bugün post-Siyonizm olarak bilinen düşünme biçimini ve ona karşı argüman olarak ortaya çıkan neo-Siyonizm akımını karşılıklı olarak ele almaktır. Çalışmada biri liberal demokratlığın ve sol kanadın (post-Siyonizm) diğeri etnik ayrımcılığın (neo-Siyonizm) tezahürü olan bu yaklaşımlar süreç takibi vasıtasıyla ortaya çıktıkları zamandan günümüze kadar tarihsel sosyolojik bir yaklaşımla analiz edilecektir. Makalenin temel argümanı derin kimliksel ayrışmalarla bölünmüş olan İsrail toplumundaki iki ucu temsil eden bu ideolojilerin merkezinde İsrail’in hem işgal altındaki hem de İsrail vatandaşı Filistinlilere uygulamakta olduğu ayrımcı/dışlayıcı politikalar karşısındaki duruş farklılıkları olduğudur.

Anahtar Kelimeler

Siyonizm, Neo-siyonizm, Post-siyonizm, İsrail toplumu, Filistinliler

The Ideological Reflection of Liberal Democracy and Ethnic Nationalism in Israel: Post-Zionism and Neo-Zionism

Öz

Zionism is a nationalistic ideology that aims to build an ideological background to the right of the Jews on self-determination. In this respect, it would not be incorrect to argue that Zionism is a product of the ideas of nationalism, burst in 19th century Europe. Then, did Zionism fulfill its mission following the establishment of Israel? Those kinds of questions have revealed new kinds of Zionisms. Unlike classical divergences, those new approaches’ arguments are made against Zionism’s existence, fundamentals, thus against the establishment of Israel. Within this background, the aim of the study is to analyze comparatively the post-Zionist and neo-Zionist ways of thinking. The study aims to evaluate post-Zionism and neo-Zionism which are the reflections of liberal democracy and ethnic discrimination respectively via process tracing and with a historical sociology perspective. The main argument of the study is that the main arguments of these ideologies representing the two radical poles of Israeli society which is divided deeply by identity cleavages have taken shape according to their stances vis-à-vis the discriminatory and exclusivist policies against the Palestinians living both inside Israel and in the occupied territories.

Anahtar Kelimeler

Zionism, Neo-Zionism, Post-Zionism, Israeli society, Palestinians

Kaynakça

• Aronoff, M. J. (1988). The Failure of Israel's Labor Party and the Emergence of Gush Emunim. In K. Lawson, & P. H. Merkl, When Parties Fail: Emerging Alternative Organizations (pp. 309-337 ). New Jersey: Princeton University Press.
• Avineri, S. (1981). The Making of Modern Zionism: The Intellectual Origins of the Jewish State. New York: Basic Books.
• Avruch, K. A. (1979). Traditionalizing Israeli Nationalism: The Development of Gush Emunim. Political Psychology, 1(1), pp. 47-57.
• Ben-Moshe, D. (2004). Post-Zionism in the Oslo Era and the Implications for the Diaspora. Israel Affairs, 10(1-2), 313-336.
• Berent, M. (2015, Winter ). Does Israel Have a Navel? . Israel Studies Review, 30(2 ), pp. 28-49.
• Çağlayan, S. (2004). İsrail Sözlüğü. İstanbul: İletişim.
• Dieckhoff, A. (1993). L’Invention d’Une Nation: Israel et la Modernité Politique. Paris: Gallimard.
• Einav, O. (2018). Dönüm Noktası: 'Savaşanların Sözü' Kitabı ile 'Büyük İsrail' Hareketinin İsrail Söylemi Üzerindeki Etkisi. A. Kurz, K. Michael, & G. Siboni içinde, Altı Gün, Elli Yıl: Haziran 1967 Savaşı ve Sonrası (s. 261-272). Tel Aviv: İsrail Milli Güvenlik Çalışmaları Enstitüsü. [İbranice]
• Encyclopedia of the Middle East. (2019, October 25). Retrieved from Encyclopedia of the Middle East: http://www.mideastweb.org/ Ersoy, T. (2018). İsrailli Olmak: Kolektif Bir Kimlik Geliştirmenin Zorlukları. Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, 5(1), 73-100.
• Finkelstein, N. H. (1987). Theodor Herzl. New York: Franklin Watts.
• Flapan, S. (1987). The Birth of Israel: Myths and Realities. London: Croom Helm.
• Gelber, Y. (1999). Post-Zionism - Ideology and Practice. Israel Studies Bulletin, 15(1), 5-10.
• Greilsammer, I. (2012). The New Historians of Israel and their Political Involvement. Bulletin du Centre de recherce français à Jerusalem (23). [online]
• Gutierrez, J. M. (2017). The Rise of the Inquisition: An Introduction to the Spanish and Portuguese Inquisitions. Modi’in: Yaron Publishing.
• Halpern, B., & Reinharz, J. (1998). Zionism and the Creation of A New Society. London: University Press of New England. Herzl, T. ( 1988). The Jewish State. New York: Dover Publications.
• Johnson, P. (1988). A History of Jews. New York: Harper Perennial.
• Kelman, H. C. (1998). Israel in Transition from Zionism to Post-Zionism. The Annales of the American Academy of Political Science, 555, 46-61.
• Khalidi, W. (1983). The Jewish-Ottoman Land Company: Herzl’s Blueprint for the Colonization of Palestine. Journal of Palestine Studies, 22(1), pp. 30-47 . Kramer, G. (2008). A History of Palestine. Princeton: Princeton University Press.
• Laqueur, W. (1972 ). A History of Zionism: From French Revolution to the Establishment of the State of Israel. New York: Schocken. Lazare, B. (1981)). L'antisémitisme: Son Histoire et Ses Causes. Paris: E.D.I.
• Levy, R. S. (2010). Political Antisemitism in Germany and Austria, 1848-1914. In A. S. Lindemann, & R. S. Levy, Antisemitism: A History (pp. 121-135). Oxford: Oxford University Press.
• Ovendale, R. (2004 ). The Origins of the Arab Israeli Wars. London: Routledge.
• Pappe, I. ( 2007). Modern Filistin Tarihi: Tek Ülke İki Halk. (N. Plümer, Çev.) İstanbul: Phoenix Yayınevi.
• Pappe, I. (2014). The Idea of Israel: A History of Power and Knowledge. London: Verso.
• Rabkin, Y. M. (2014). Yahudilerin Siyonizm Karşıtlığı. (Ş. Tokel, Çev.) İstanbul: İletişim.
• Ram, U. (2002). Historiosphical Foundations of the Historical Strife in Israel. In A. Shapira, & D. Penslar, Israeli Historical Revisionism: from left to right (pp. 43-61). London: Routledge.
• Ram, U. (2005a). Post-Zionist Studies of Israel: The First Decade. Israel Studies Forum, 20(2), 22-45.
• Ram, U. (2005b). Jerusalem, Tel Aviv and the Bifurcation of Israel. International Journal of Politics, Culture and Society, 19(1/2), pp. 21-33. Rouhana, N. N. (1997). Palestinian Citizens in an Ethnic State: Identities in Conflict. New Haven: Yale University Press.
• Schneer, J. (2015). Balfour Deklarasyonu: Arap-İsrail Çatışmasının Kökenleri. (A. C. Akkoyunlu, Çev.) İstanbul: Kırmız Kedi Yayınları.
• Selçuk, S. (2006). Dreyfus Davası: Dünyaca Unutulmayan Yargılama Hatası. Ankara: İmge.
• Shapira, A. (2012). Israel: A History. (A. Berris, Trans.) Waltham: Brandeis University Press.
• Shimoni, G. (1995). The Zionist Ideology. Hanover: University Press of New England.
• Shlaim, A. (2000). Iron Wall: Israel and the Arab World. London : Penguin Books.
• Silberstein, L. J. (1999). The Post-Zionism Debates: Knowledge and Power in Israeli Culture. London: Routledge.
• Smith, A. (1996). Memory and Modernity: Reflections on Ernest Gellner’s Theory of Nationalism. Nations and Nationalism, 2(3), pp. 371-388.
• Smith, A. (2007). Milli Kimlik. (B. S. Şener, Çev.) İstanbul: İletişim.
• Smith, A. (2017). Etno-Sembolizm ve Milliyetçilik. (B. F. Çallı, Çev.) İstanbul: Alfa.
• Sprinzak, E. (1981). Gush Emunim: The Tip of the Iceberg. Jerusalem Quarterly (21), pp. 28-47.
• Uriel, M. (2014). Büyük İsrail Hareketi'nin Yahudiye ve Samariye'de Yerleşim Hususundaki Rolü. 4. Hebron Araştırma Konferansı Bildiri Kitabı (s. 89-102). Hebron: Hebron Midraş. [İbranice]
• Waxman, Chaim I. (9997). Critical Sociology and the End of Ideology in Israel. Israel Studies 2 (1),pp.94-210.
• Weissbrod, L. (1982). Gush Emunim ideology — from religious doctrine to political action. Middle Eastern Studies, 18(3), pp. 265-275.