FUNDAMENTAL RIGHTS: THE PRODUCT OF CASE LAW? BEFORE THE TREATY OF LISBON

Yıl 2013, , 19 - 35, 27.06.2013

Celal Polat Erdem Cam

https://doi.org/10.29228/mjes.399

Öz

This study aims to examine fundamental rights, with their source, scope and
applications, in the process of becoming a part of the European Community legal
order. It also investigates the European Court of Justice’s (ECJ) contributions to
this process. The ECJ, which had considered economic reasons and initially
refused to recognise basic rights, has changed its position and has defined respect
for fundamental rights as a requirement in the integration process. It has referred
to the constitutional traditions of member states in determining the scope of
fundamental rights. The ECJ has also applied "the lowest common denominator"
method when conflict occurs among the constitutions of member states, and has
expanded the scope of fundamental rights in light of cases encountered over time.
The conflict between the European Court of Human Rights and the ECJ has
prevented the European Union from reaching a consensus on fundamental rights.
Thus, some criticism has been directed at the ECJ regarding its role in determining
fundamental rights. This article presents such critical assessments in order to
implement a more successful, consistent and transparent basic rights structure for
the European Commission.

Anahtar Kelimeler

Fundamental rights, human rights, European Court of Justice

TEMEL HAKLAR: İÇTİHAT HUKUKU ÜRÜNÜ MÜ? LİZBON ANTLAŞMASI ÖNCESİ

Öz

Bu çalışmada temel hakların Avrupa topluluk hukuk düzeninin bir parçası olma
sürecinde kaynak, kapsam ve uygulamalardan hareketle irdelenmesi ve Avrupa
Adalet Divanı’nın bu sürece katkısının analiz edilmesi amaçlanmıştır. Temel
hakları ekonomik perspektiften inceleyerek reddeden, sonraki süreçte ise tutumunu
temel haklara saygı duyulması zorunluluğu yönünde değiştiren Avrupa Adalet Divanı, temel haklar kapsamını belirlenirken üye devlet anayasa geleneklerini
referans almıştır. Divan, ilgili Anayasalar arasında ihtilaf vuku bulduğunda “en
küçük ortak payda” metoduna başvurmuş, temel hakların kapsamını karşılaşılan
vakalar ışığında zamanla genişletmiştir. Avrupa Adalet Divanı ve Avrupa İnsan
Hakları mahkemeleri arasındaki ihtilaf temel haklar konusunda Avrupa Birliğinin
ortak hareket edememesi sonucunu doğurunca Avrupa Adalet Divanının temel
hakların belirleyicisi olma rolüne dönük eleştiriler yükselmeye başlamıştır. Avrupa
Adalet Divanına yöneltilen eleştirilerin de yer aldığı bu makalede Avrupa
Komisyonu Temel haklarının daha başarılı, uyumlu ve şeffaf uygulanabilmesi için
bir dizi öneri sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Temel haklar, insan hakları, Avrupa Adalet Divanı

Kaynakça

• Alston, P. & Weiler, J.H.H. (1999) An Ever Closer Union in Need of a Human Rights Policy: the EU and Human Rights, EU and Human Rights, P. Alston (Ed.), Oxford.
• Arnull, A. (1999) The EU and its Court of Justice, Oxford.
• Besselink, L. (1998) “Entrapped by the Maximum Standard: on Fundamental Rights, Pluralism and Subsidiarity in the EU”, Common Market Law Review, 35, pp.629-680.
• Betten, L. & N. Grief (1998) EU Law and Human Rights, Longman.
• Brown, L. & Jacobs, T. (2000) The Court of Justice of the European Communities, Sweet & Maxwell; 5th Revised Edition.