Comparison of CEENQA Quality Institutions Members Accrediting Doctoral Programs

Yıl 2022, Cilt: 55 Sayı: 55, 155 - 174, 29.01.2022

Büşra Elçiçeği , Cemil Öztürk

https://doi.org/10.15285/maruaebd.904829

Öz

This research was carried out in order to mutually analyze CEENQA member accreditation institutions, which have doctoral accreditation programs, in various categories. The study is designed in scanning model. Document analysis technique was used as data collection tool and literature was reviewed. The resources obtained from the websites of CEENQA member quality institutions, which have standards specific to the doctoral program, have been translated into Turkish from the languages in which they are available. The obtained data were analyzed by content analysis method.
CEENQA member institutions that carry out accreditation activities for the doctoral program, date of establishment, goals, doctoral program standards, international collaborations, etc. It is handled and presented in a comparative way in line with the categories.

Anahtar Kelimeler

Accreditation institutions, CEENQA member, Doctoral program accreditation, Doctoral program standards

Doktora Programı Akreditasyonu Yapan CEENQA Üyesi Kalite Kuruluşlarının Karşılaştırılması

Öz

Bu araştırma doktora akreditasyon programı bulunan CEENQA üyesi akreditasyon kurumlarını çeşitli kategoriler doğrultusunda karşılıklı olarak analiz etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışma tarama modelinde tasarlanmıştır. Veri toplama aracı olarak doküman incelemesi tekniği kullanılmış ve literatür taraması yapılmıştır. Doktora programına özgü standartları bulunan CEENQA üyesi kalite kurumlarının web sitelerinden ulaşılan kaynaklar bulundukları dillerden Türkçe’ye tercüme edilmiştir. Elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile çözümlenmiştir. Doktora programına yönelik akreditasyon faaliyeti yürüten CEENQA üyesi kurumlar, kuruluş tarihleri, amaçları, doktora programı standartları, uluslararası iş birlikleri vb. kategoriler doğrultusunda karşılaştırmalı bir şekilde ele alınıp sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Akreditasyon kurumları,, CEENQA Üyesi, Doktora programı akreditasyonu,, doktora programı standartları,

Kaynakça

• Adıgüzel, A. ve Ataman, O. (2019). Türkiye ve Avustralya öğretmen yetiştirme sistemleri ve akreditasyon modellerinin karşılaştırmalı incelenmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 12(2), s. 678-700.
• Adıgüzel, A. ve Sağlam, M. (2009). Öğretmen eğitiminde program standartları ve akreditasyon. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Özel Sayı/ Cilt. 10, Sayı. 3, ss. 83-103.
• Aktan, C. C. ve Gencel, U. (2007). Yükseköğretimde akreditasyon, değişim çağında yükseköğretim. İzmir Yaşar Üniversitesi Yayını, s.1- 14.
• Altbach, P.G. & Knight, J. (2007). The internationalization of higher education: Motivations and realities. Journal of Studies in International Education, 11(3/4), s. 290- 305.
• Armenian National Center for Professional Education Quality Assurance Foundation (ANQA), (2008). http://www.anqa.am/ Erişim: 10.05.2020.
• Arslan, B. (2009). Çeşitli ülkelerde yükseköğretimde akreditasyon ve Türk yükseköğretimindeki gelişmeler. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(1), s.87-309.
• Aydınalp, D. (2011). Almanya, Danimarka, Birleşik Krallık, Avustralya, ABD ve Türkiye'de yükseköğretim programlarında kalite güvencesi ve akreditasyon süreci. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bakioğlu, A. ve Baltacı R. (2010). Akreditasyon eğitimde kalite. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• CEENQA, (2011). Central and Eastern European Network of Quality Assurance Agencies in Higher Education (CEENQA), Almanya, Düsseldorf: www.ceenqa.org.
• Central Evaluation and Accreditation Agency (ZEVA), (1995). https://www.zeva.org. Erişim Tarihi: 10.11.2020.
• CHEA (1998). What is accreditation? http://www.chea.org/Chronicle/index.html.
• Dilci, T. (2009). Eğitim bilimleri alanında yürütülen lisansüstü eğitiminin öğrenci ve öğretim elemanları görüşlerine dayalı olarak değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Doğan, İ. (1999). Eğitimde akreditasyon sorunu: eğitim fakülteleri üzerine bir deneme. Kamu Yönetimi 2. Uluslararası Kongresi, 21-22 Ekim. Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü. s.197-208.
• Foundation for International Business Administration Accreditation (FIBAA), (1994). www.fibaa.org. Erişim: 15.08.2020.
• Galvan, J. (2006). Writing literature reviews: a guide for students of the behavioral sciences (3. Baskı). Glendale, CA: Pyrczak Publishing.
• Hungarian Accreditation Committee (HAC), (1993). www.mab.hu. Erişim Tarihi: 10.11.2020.
• Hernes, G. and Martin M. (2005). Policy rationales and organizational and methodological options in accreditation: Findings from an IIEP research project. UNESCO.
• Independent Agency for Quality Assurance in Education (IQAA), (2008). www.iqaa.kz. Erişim: 10.09.2020.
• Juknyte-Petreikiene, I. (2006). Parameters of higher school internationalization and quality assessment. Quality of Higher Education, 3, s. 92-122.
• Karakütük, K. (2002). Öğretim üyesi ve bilim insanı yetiştirme-lisansüstü öğretimin plânlanması. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri, “Kavramlar, ilkeler ve teknikler”, Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kısakürek, M.A. (1976). Üniversitelerimizde yenileşme “Programlar ve öğretim açısından”. Ankara: Ankara üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. Yayın No: 54.
• Knight, J. (2007). Cross-border higher education: Issues and implications for quality assurance and accreditation, içinde GUNI Series on the Social Commitment of Universities 2: Higher Education in the World, Accreditation for Quality Assurance – What is at stake?, s. 134-146, Palgrave/MacMillan.
• Köksoy, M. (1997). Yükseköğretimde kalite ve Türk yükseköğretimi için öneriler. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Yayınları.
• Özer, M., Gür, B.S. ve Küçükcan, T. (2011). Kalite temini: Türkiye yükseköğretimi için stratejik tercihler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), s. 59-65.
• Özgüzel, S. (2016). Yükseköğretimde standardizasyon ve akreditasyon; çok kültürlü toplumlu Hollanda örneği. Hastane Öncesi Dergisi, 1(1), s.17-25.
• Richardson, V. (1994). Standards and assessments: what is their educative potential?, setting standards and educating teachers. (Edt: M.E.ZDiez, V. Richardson & P.Pierson). Washington DC: American Association of Collegesfor Teacher Education.
• Sarı, E. (2019). Bir üniversitenin hazırlık programındaki akreditasyon süreç uygulaması üzerine yapılmış bir çalışma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Süngü, H. ve Bayrakçı, M. (2010). Bolonya süreci sonrası yükseköğretimde akreditasyon çalışmaları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(4), s.895-912.
• The Joint Committee on Standards for Educational Evaluation. (1981). Standars for evaluations of educational programs, projects and materials. USA: R.R. Donnelley and Sons Company.
• The European Network for Quality Assurance in Higher Education (ENQA), (2004). www.qrossroads.eu.
• The Eurasian Сentre for Accreditation and Quality Assurance in Higher Education and Health care (ECAQA), (2016). http://www.ecaqa.org/. Erişim Tarihi: 10.11.2020.
• Tosun, İ. (1997). Bilim Adamı Yetistirme-Lisansüstü Eğitim. Ankara: TÜBA Yayını.
• UNESCO/CEPES, 2004. Quality assurance and accreditation: a glossary of basic terms and definitions. Bucharest: CEPES.
• Van Damme, D. (2001). Quality issues in the internationalisation of higher education. Higher Education, 41(4), s. 415-441.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.