Sosyal Medya’da Şiddet: Sağduyunun Yitiminde Başkalık ve Kendilik Deneyimleri

Yıl 2017, Sayı: 27 - MEDYA ve ŞİDDET-1, 121 - 133, 25.07.2017

Hatice Turan

Öz

Hannah Arendt’in Antik Yunan dünyasına referansla yaptığı kamusal ve özel alan ayrımı, modern

dünyada önemini kaybetmiştir. Sağduyunun (sensus communis) oluştuğu ortam olan kamusal alanın

ortadan kalkması ve kamusal ile özel alan arasındaki sınırların bulanıklaşması ile birlikte şiddet

tezahür etmektedir. Sağduyunun ve onun ortamı kamusal alanın yokluğunun şiddetle bu ilişkisini

takiben başkalık ve kendilik deneyimleri de sekteye uğramaktadır. Bu çalışmada Arendtçi anlamda

sağduyu ile şiddetin ilişkisi ortaya konulduktan sonra bir sosyal medya ortamı olan Twitter’ın ne

anlamda bir kamusal alan oluşturduğu ya da gerçekten oluşturup oluşturmadığı ortaya konulacak,

ortaya çıkan durumun şiddetle ilişkisi incelenecek ve başkalık, kendilik ve öznellik deneyimlerinin

imkânı sorgulamaya açılacaktır. Bunların ortaya konmasında özel olarak Twitter’daki sosyal linçlerin

fenomenolojik bir araştırması yapılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Şiddet, Sosyal Medya, Sağduyu, Kamusal Alan, Başkalık, Kendilik

Kaynakça

• Arendt, H. (1992). Lectures on Kant’s Political Philosophy. (R. Beiner, Ed.). Chicago: The University of Chicago Press.
• Arendt, H. (2004). Philosophy and Politics. Social Research, 71(3), 427–454.
• Arendt, H. (2014). Geçmişle Gelecek Arasında (5. baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Arendt, H. (2016a). İnsanlık Durumu. (B. S. Şener, çev.) (8. baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Arendt, H. (2016b). Şiddet Üzerine. (B. Peker, çev.) (8. baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Baudrillard, J. (2012). İmkansız Takas (2. baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bauman, Z., & Lyon, D. (2013). Akışkan Gözetim (1. baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Berktay, F. (2012a). Dünyayı Bugünde Sevmek: Hannah Arendt’in Politika Anlayışı (1. baskı). İstanbul: Metis Yayınları.
• Berktay, F. (2012b). Politikanın Çağrısı (3. baskı). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Degryse, A. (2011). Sensus Communis as a Foundation for Men as Political Beings: Arendt’s Reading of Kant’s Critique of Judgment. Philosphy and Social Criticism, 345–358.
• Derrida, J. (2010). Yasanın Gücü: Otoritenin Mistik Temeli. Içinde Şiddetin Eleştirisi Üzerine (1. baskı, ss. 43–133). İstanbul: Metis Yayınları.
• Dick, K., & Ziering, A. (2003). Derrida.
• Han, B.-C. (2016). Şiddetin Topolojisi. İstanbul: Metis Yayınları.
• Hawes, J. (2016). Black Mirror.
• Heidegger, M. (2011). Varlık ve Zaman. (K. H. Ökten, çev.) (2. baskı). İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Husserl, E. (1991). Cartesian Meditations. Netherlands: Kluwer Academic Publishers.
• Levinas, E. (1996). Transcendence and Height. Içinde Basic Philosophical Writings. Bloomington- Indianapolis: Indiana University Press.
• Schmidt, J.-H. (2014). Twitter and the Rise of Personal Publics. Içinde Twitter and Society. New York: Peter Lang Publishing.
• Yılmaz, Z. (2012). Hukuki Açıdan Toplumsal Şiddet Olarak Türkiye’de Linç. İstanbul Bilgi Üniversitesi.