NEW TRENDS IN POLITICAL COMMUNICATION NEURO-POLITICS AND ANALYSIS OF THE POLITICAL BRAIN

Yıl 2022, Cilt: 17 Sayı: 57, 148 - 173, 30.01.2022

Nil Çokluk

https://doi.org/10.14783/maruoneri.902785

Öz

Relations between political actors and voters who want to seize power increase the importance of political communication day by day. Due to the political nature of human beings, it has become necessary to examine the role of the human brain, which is the pusher of political behavior, in political communication. This situation pushes the political actors to search new researches in order to understand the expectations of the human being, which Aristotle defines as a “zoon political”, which means a human social and political entity. As a result of this research, the field of neuropolitics has emerged, which brings together political science and neuroscience. This study aims to determine the motivation and emotional interest of voters’ unconscious toward political leaders and their discourses by using neuroscience techniques. Electroencephalograph, photoplethysmography and galvanic skin response, which are among the neuroscience techniques, were used in the study that conducted with experimental method. The study was carried out with voters of Justice and Development Party, Republican People’s Party, Nationalist Movement Party, Peoples’ Democratic Party and The Good Party. The study tested “People’s political preferences are compatible with their biometric and neurometric signs.” and “Political factors affecting people can be inferred from biometric and neurometric data.” hypotheses. As a result of the study the first of these hypotheses is partially confirmed, while the second one is fully confirmed. The results of the study reveal that social structure and current conditions as well as the biological and psychological structure are determinants on political perception, attitude and behavior.

Anahtar Kelimeler

Neuropolitics, Political Communication, Political Brain, Political Perception, Political Discourse

SİYASAL İLETİŞİMDE YENİ YÖNELİMLER NÖROSİYASET VE SİYASAL BEYNİN ÇÖZÜMLENMESİ

Öz

İktidarı ele geçirmek isteyen siyasal aktörler ile seçmenler arasındaki ilişki, siyasal iletişimin önemini gün geçtikçe artırmaktadır. İnsanın doğasının politik olması sebebiyle siyasal davranışın itici unsuru olan insan beyninin siyasal iletişimdeki rolünü incelemek gerekli hale gelmiştir. Bu durum siyasal aktörleri Aristoteles’in sosyal ve siyasal bir varlık anlamına gelen “zoon politikon” olarak tanımladığı insanın beklentilerini anlayabilmek için yeni arayışlara itmektedir. Bu arayışın sonuçlarından biri olarak siyaset bilimi ve nörobilim araştırmalarını birbirine bağlayan nörosiyaset çalışmaları ortaya çıkmıştır. Bu çalışma, siyasal liderlerin ve söylemlerinin seçmenlerin bilinçdışında yarattığı motivasyonu ve duygusal ilgiyi nörobilim teknikleriyle tespit etmeyi amaçlamaktadır. Deney yöntemiyle yapılan çalışmada nörobilim tekniklerinden elektroensefalografi, fotopletismografi ve galvanik deri tepkimesi kullanılmıştır. Çalışma Ak Parti, CHP, MHP, HDP, İYİ Parti seçmenleri ile gerçekleştirilmiştir. “İnsanların siyasal tercihleri biyometrik ve nörometrik işaretleri ile uyumludur” ve “İnsanları etkileyen siyasal unsurlar biyometrik ve nörometrik verilerden çıkarılabilir” hipotezlerini sınayan çalışmanın sonuçlarına bakıldığında bu hipotezlerin ilki kısmen doğrulanırken ikincisi tamamen doğrulanmaktadır. Çalışmanın sonuçları biyolojik ve psikolojik yapı kadar toplumsal yapının ve güncel koşulların da siyasal algı, tutum ve davranış üzerinde belirleyici olduğunu ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

Nörosiyaset, Siyasal İletişim, Siyasal Beyin, Siyasal Algı, Siyasal Söylem

Kaynakça

• Amodio, D., Jost, J., Master, S., & Yee, C. (2007). Neurocognitive correlates of liberalism and conservatism. Nature Neuroscience, 1246-1247.
• Aristoteles. (2008). Politika. (M. Tunçay, Çev.) İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Batı , U., & Erdem, O. (2016). Ben bilmem beynim bilir. İstanbul: MediaCat.
• Canan, S. (2017). Değişen beynim. İstanbul : Tuti Kitap.
• Connolly, W. E. (2002). Neuropolitics thinking, culture, speed. Londra: University of Minnesota Press.
• Cüceloğlu, D. (2006). İnsan ve davranışı. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Darıcı, S. (2017). Subliminal işgal. İstanbul: Destek Yayınları.
• Eagleman, D. (2013). Incognito - Beynin gizli hayatı. (Z. A. Tozar, Çev.) İstanbul: Domingo Yayınevi.
• Eagleman, D. (2016). Beyin senin hikayen. (Z. A. Tozar, Çev.) İstanbul: Domingo.
• Erdemir, K. O. (2015). Nöropazarlama araştırmalarını anlama kılavuzu . Brandmap, 1-15.
• Gür, A. (2018). 31 Mart 2019 yerel seçimlerine doğru. Kriter, 3(30).
• Houghton, D. P. (2015). Siyaset psikolojisi. İstanbul: Bilge Kültür Sanat.
• Jost, J., Nam, H., Amodio, D., & Bavel, J. (2014). Political neuroscience: The beginning of a beautiful friendship. Advances in Political Psychology, 3-42. doi: 10.1111/pops.12162
• Kahneman, D. (2015). Hızlı ve yavaş düşünme. (O. Denizlerin, & F. Nayır Deniztekin , Çev.) İstanbul: Varlık Yayınları.
• Kanai, C., Feilden, T., Rees, G., & Firth, R. (2011). Political orientations are correlated with brain structure in young adults. Current Biology, 21(8), 677-680.
• Karaca, V. (2019). Nöropolitikanın tanımı ve nöropolitika araştırmalarından örnekler . İstanbul : Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Karatepe, Y. (2019, 04 1). Yerel seçimler: Küçülen ekonomi büyükşehirlerde seçmen tercihini etkiledi, piyasalar sonuçtan memnun. https://tr.euronews.com/2019/04/01/yerel-secimler-kuculen-ekonomi-buyuksehirlerde-secmen-tercihini-etkiledi-piyasalar-memnun adresinden alındı.
• Keleş, E., & Çepni, S. (2006). Beyin ve öğrenme. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 3(2), 66-82.
• Küçükay, A. (2018). Karar vermenin psikolojisi. TAAD, 9(34), 607-640.
• Le Bon, G. (2013). Kitleler psikolojisi. (H. İlhan, Çev.) Ankara: Alter Yayınları.
• Leary, T., Wilson, R., & Koopman, G. (1977). Neuropolitics: The sociobiology of human metamorphosis. California: Starseed/Peace Press.
• Orhan, E. B. (2019). Ak Parti üyelerinin parti bağlılıklarının nöropolitik analizi. Malatya : Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• Ramachandran, V. S. (2016). Öykücü beyin. (A. C. Çevik, Çev.) İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Rule, N., Freeman, J., Moran, J., Gabrieli, J., Adams, R., & Ambady, N. (2010). Voting behavior is reflected in amygdala response across cultures. Social cognitive and affective neuroscience, 5(1-2), 349-355.
• Sagan, C. (1986). Cennetin ejderleri. (K. Şentin, Çev.) İstanbul: E Yayınları.
• Sands, S. F. (2009). Sample size analysis for brainwave collection (EEG) methodologies.
• Schreiber, D. (2017). Neuropolitics: Twenty years later. Politics and The Life Sciences, 36(2), 114-131.
• Schreiber, D., Fonzo, G., Simmons, A., Dawes, C., Flagan, T., Fowler, J., & Paulus, M. (2013). Red brain, blue brain: Evaluative processes differ in democrats and republicans. PLoS One, 28(2). doi:10.1371/journal.pone.0052970
• Sperry, R., Zaidel, E., & Zaidel, D. (1979). Self recognition and social awareness in the deconnected minor hemisphere. Neuropsychologia, 17(2), 153-166.
• Tarlacı, S. (2009). Bilinç . İstanbul: Kişisel Yayınlar.
• Winston, R. (2010). İnsan içgüdüsü. (S. Köseoğlu, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
• Winston, R. (2014). İnsan beyni. (G. Tonak, Çev.) İstanbul: Say Yayıncılık.
• Yavaşgel, E. ( 2014 ). İletişimin sosyo-politiği. İstanbul: Derin Yayınları.